Αλ. Παπαχελάς: Το Μέγαρο Μαξίμου θα γίνει… σπίτι κάποιου άλλου

Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Πηγή: kathimerini.gr
Ε​​χοντας παρατηρήσει τρεις- τέσσερις πρωθυπουργούς προς το «τέλος» συνειδητοποιείς ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν… Τα σημάδια της αποσύνθεσης είναι σχεδόν τα ίδια, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου. Η διακυβέρνηση της χώρας και το «Μαξίμου» έχουν έναν τρόπο να εξαντλούν ακόμη και τους πιο ανθεκτικούς, ακόμη και εκείνους που μπήκαν σε αυτό με τρομερή ορμή ή και
θράσος.

Το ενδιαφέρον είναι ότι λίγο πριν από το τέλος αρχίζει να εδραιώνεται μία αίσθηση άρνησης της πραγματικότητας. «Εγώ να χάσω από αυτόν; Ούτε μία στο εκατομμύριο, στο υπογράφω», είναι μία έκφραση που ακούς συχνά όταν τα σύννεφα μαζεύονται απειλητικά στον ορίζοντα. Είναι και ένα περίεργο πράγμα. Εκεί προς το τέλος νιώθεις τόσο άνετα στο Μαξίμου, που ξεχνάς ότι είσαι προσωρινός ένοικός του και πως πριν από εσένα πέρασαν πολλοί, το ίδιο θα συμβεί και μετά. Λίγο η συνήθεια, λίγο η γοητεία της εξουσίας, υπνωτίζουν ακόμη και τα πιο καλά πολιτικά ένστικτα. Αρχίζεις να μην καταλαβαίνεις τι σκέπτεται ο κόσμος… εκεί έξω. Και το χειρότερο; Πιστεύεις ότι εσύ δίνεις μάχες, περνάς άπειρες ώρες, θυσιάζεσαι κ.λπ. και ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει.

Και ενώ είχες συνηθίσει όλα να σου «βγαίνουν», ξαφνικά τίποτα δεν γίνεται σωστά και αρχίζει να λειτουργεί ο νόμος του Μέρφι. Νεύρα, ένταση, κούραση πολλαπλασιάζουν τα λάθη και τις γκρίνιες.

Πάντοτε σε αυτή την τελευταία περίοδο φταίνε οι δημοσιογράφοι και γενικά τα μέσα ενημέρωσης. Αλλοτε γιατί δεν ακολουθούν την ατζέντα που σχεδιάζει το Μαξίμου, άλλοτε γιατί σιγά – σιγά προσχωρούν στην αντιπολίτευση. «Μα είναι δυνατόν να μην παίζουν αυτό το θέμα;», αναρωτιούνται οι σύμβουλοι και κατόπιν αρχίζουν τη σεναριολογία. Ενα φαινόμενο που προκαλεί πολύ μεγάλη ένταση είναι οι μικροί και μεγάλοι διαπλεκόμενοι, οι οποίοι από εκεί που ήταν «κολλητοί» αρχίζουν να την κάνουν με μικρά πηδηματάκια. Ο κύκλος της εξουσίας είναι σκληρός και αδυσώπητος. Οι παλαιοί διαπλεκόμενοι τον έχουν διανύσει τόσες φορές, που μετά βίας συγκρατούν ονόματα υπουργών και συμβούλων. Οι νεότεροι είναι πιο άγαρμποι.

Κάπως έτσι φτάνει το Μαξίμου να γίνει ένα μεγάλο μπούνκερ, στο οποίο βρίσκονται κάθε μέρα άνθρωποι που νιώθουν κουρασμένοι, πικραμένοι, προδομένοι και χωρίς ανάσες. Αγαπημένο σπορ σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, οι μεγάλοι εχθροί. Λειτουργεί σαν τονωτικό ελιξήριο η ανακάλυψη ή κατασκευή τους. Θεωρούνται υπεύθυνοι για κάθε τι κακό και τους αποδίδονται μεταφυσικές ικανότητες. Επειδή η σημερινή κυβέρνηση κατάφερε να βάλει μια πιο άγρια διαπλοκή στη θέση της παλιάς, η αγωνία να μη βρεθεί κανείς σε διασταυρούμενα «πυρά» είναι ακόμη πιο μεγάλη.

-->
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, πλησιάζει η ώρα που οι σημερινοί ένοικοι του Μαξίμου θα συνειδητοποιήσουν πως και η χώρα μπορεί να ζήσει χωρίς αυτούς στο τιμόνι και το συγκεκριμένο Μέγαρο θα γίνει για λίγο σπίτι κάποιου άλλου.
Από το ysterografa

loading...