Ο Νυμφίος της Εκκλησίας κι ο Ιησούς της τηλεόρασης

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι Μεγάλη λόγω των μεγάλων γεγονότων που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκειά της. Στην τηλεόραση τούτες τις ημέρες θα προβληθούν σειρές και ταινίες που αφορούν στη ζωή και στο πάθος του Θεανθρώπου.
Στις εκκλησιές θα λιτανευτεί η εικόνα του Νυμφίου, του Μυστικού Δείπνου, του Εσταυρωμένου και του Τάφου. Έπειτα, θα καθίσουμε μπροστά από τους δέκτες της τηλεόρασης και θα συγκινηθούμε μ’ αυτά που
πέρασεν ο Χριστός για το γένος των ανθρώπων… Θα πάμε, απ’ την άλλη στην εκκλησιά, και δεν θα συγκινηθούμε, αλλά θα μυσταγωγηθούμε. Στην Εκκλησία δεν παρακολουθούμε κάποιο ιερό δρώμενο για να μας προκληθεί συγκίνηση, αλλά ζούμε το ίδιο Πάθος του Χριστού, αφού κοινωνούμε το Σώμα που έπαθε. Το ίδιο Σώμα επίσης αναστήθηκε. Κοινωνώντας τον Χριστό μετέχουμε στο Πάθος και την Ανάστασή Του.

   Αρκετοί αδελφοί μας αγαπάνε τούτες τις ημέρες στην εκκλησία γιατί η περιφορά του Επιταφίου ή η Ακολουθία της Αναστάσεως αποτελούν εκτός από λατρευτικές συνάξεις, μέρος της ελληνικής μας παράδοσης. Η Εκκλησία για τους Πατέρες μας ήταν μέρος της ζωής τους. Έτσι, το Πάσχα διανθίζεται με πληθώρα εθίμων. Τα έθιμα ωστόσο κι αυτά αποτελούν μέσα που μας βοηθούν να ζήσουμε το Μυστήριο. Οι Πατέρες μας δεν έφευγαν απ’ την εκκλησιά μετά το «Χριστός Ανέστη». Κάθονταν καρτερικά. Κοινωνούσαν και έδιναν ασπασμό Αγάπης. Σήκωναν το κερί και κραύγαζαν το «επικράθη ο Άδης» κι ευφραίνονταν σύγκορμοι.

  Η Εκκλησία μας καλεί να ζήσουμε το Πάθος του Χριστού ώστε να κατέβουμε μαζί Του στον Τάφο και να ‘ναι εκείνος που θα μας σηκώσει απ’ τον προσωπικό μας θάνατο, τον βιολογικό μα και τις χιλιάδες αυτο-καταδίκες της ζωής μας… Στην εικόνα της Ανάστασης ο Χριστός σπάει τα δεσμά του Άδη και με το ένα χέρι τραβά τον Αδάμ με τ’ άλλο την Εύα. Στη θέση του Αδάμ και της Εύας ο καθένας ας βάλει τον εαυτό του. Ο Χριστός ήρθε για τον καθένα και την καθεμιά ξεχωριστά.
  Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μεγάλη γιατί στα μεγάλα γεγονότα, επίσης, ο καθένας καλείται να βρει τον εαυτό του. Ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα, τρεφόμαστε στο Μυστικό Δείπνο, κλαίμε με την Παρθένο κάτω απ’ τον Σταυρό, κηδεύουμε τον Χριστό. 

-->
Στην τηλεόραση παρακολουθούμε, στην Εκκλησία συμμετέχουμε κοινωνώντας τον Χριστό που έπαθε, τάφηκε, αναστήθηκε. Αυτόν που έφτιαξε λίμνες, πηγές και θάλασσες και γίνεται υπηρέτης όλων: δικός σου, δικός μου, του καθένα. Χωρίς ταπείνωση, Ανάσταση δεν έχει. Απ’ τον δέκτη της Τηλεόρασης, σωτηρία δεν θα βρούμε. Ας ζήσουμε εκκλησιαστικά κατά πως θέλει ο Θεός. Κατά πως διδάσκουν οι Άγιοί μας.

Καλό δρόμο προς το Πάσχα!
Ιάσων Ιερομόναχος
πηγή
Από το proskynitis

loading...