Το κεράτωμα

Στην αρχαία Αθήνα ήταν βαρύτατο έγκλημα η μοιχεία  και η τιμωρία των μοιχών αποφασιζόταν στο δικαστήριο.
Ο νόμος του Δράκοντα άφηνε το περιθώριο σε αυτόν που έπιανε επ’ αυτοφώρω τους μοιχούς να αποφασίσει για την τύχη τους.
Οι νόμοι του Σόλωνα πρόσφεραν στο σύζυγο τρεις εναλλακτικές.
 Είτε να
σκοτώσει και τους δυο μοιχούς ή να ευνουχίσει το μοιχό .
Στην περίπτωση που είχε χρησιμοποιηθεί βία για τη συνεύρεση
 ο σύζυγος δεν μπορούσε να απαιτήσει παρά μόνο μια αποζημίωση που οριζόταν από το δικαστήριο.
Οι Βαυαροί έφεραν τον νόμο για την μοιχεία που έμεινε μέχρι το 1950 και συνεχίστηκε με φρέσκο για άλλα 32 χρόνια τότε που η Κυβέρνηση του Ανδρέα τον κατήργησε.
Είπαμε ήταν πολύ προχωρημένος...
Πλημμέλημα ήταν με ποινή ενός έτους την οποία πλήρωνε ο/η ένοχος και πήγαινε
σπίτι του.
Η συνέχεια ήταν το διαζύγιο...
Πολλά τα ευτράπελα τότε με αυτό το θέμα...
Χαρακτηριστική και η Ελληνική παλιά ταινία "η βίλα των οργίων"με τον Κωνσταντάρα κατηγορούμενο και τον Παπαγιαννόπουλο Διοικητή του Αστυνομικού τμήματος.
Και η φυσικά έμεινε η ατάκα του τελευταίου....
"τι το κάναμε εδώ Αμέρικαν μπάρ;"
Εκείνα τα χρόνια οι ιδιωτικοί ντετέκτιβς έκαναν χρυσές δουλειές με τα διαζύγια.
Χρησιμοποιούσαν αθέμιτα μέσα στα ζευγαράδικα
ξενοδοχεία όπου πήγαιναν συνήθως τα παράνομα ζευγάρια.
Συχνά και με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας σκαρφαλώνοντας
σε μπαλκόνια ακόμα και σε δέντρα προσπαθώντας να τραβήξουν
φωτογραφίες.
Τα αστυνομικά τμήματα που είχαν αυτά τα ξενοδοχεία στην περιοχή τους
είχαν δουλειά.
Πήγαινε η απατημένη έκανε καταγγελία και στην συνέχεια πήγαινε
το περιπολικό να φέρει τους μοιχούς χωρίς να τους δώσει το δικαίωμα
να ντυθούν προκειμένου να συνταχθεί το κατηγορητήριο.
Με το σεντόνι δηλαδή.
Δικηγόροι και ντετέκτιβς έτριβαν τα χέρια τους...
Οι τελευταίοι έβαζαν στον τύπο αγγελίες 

-->
"Γραφείον ερευνών... εχεμύθεια...αποτέλεσμα..."
Στο Κέντρο της Αθήνας υπήρχαν πολλοί ντετέκτιβς ειδικά γύρω από
την Ομόνοια.
Από το pisostapalia

loading...