Οι καλύτερες τρομακτικές ιστορίες είναι συνήθως εκείνες που τελειώνουν με τη φράση "...και είναι αληθινή ιστορία!".

Στο πνεύμα του Halloween, βρήκαμε τέσσερις αστικούς μύθους που είναι φτιαγμένοι για να τρομάζουν και παράλληλα... βασισμένοι σε ανατριχιαστικά αληθινά
γεγονότα, οι οποίοι αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από την πραγματική ζωή.

Γιατί μπορεί κάποιοι να γιορτάζουν με βόλτες στους δρόμους ντυμένοι μάγισσες, φαντάσματα ή... Harley Quinn (φοβηθήκαμε), ζητώντας κέρασμα και σκαρώνοντας φάρσες, αλλά εμείς προτιμάμε τον πραγματικό τρόμο (καλά, να τον διαβάζουμε εννοούμε, όχι να τον ζούμε).

Η αληθινή μούμια των λούνα παρκ

Ο μύθος: Οι κούκλες σε ορισμένα "Στοιχειωμένα Σπίτια" δεν είναι φτιαγμένες από το συνηθισμένο πλαστικό και άλλα τεχνητά υλικά, αλλά από ανθρώπινη σάρκα και οστά. Έτσι, όλα τα παιδάκια που μπαίνουν μέσα, αγγίζουν και χασκογελούν με αληθινά, μουμιοποιημένα πτώματα.

Ο ταριχευμένος Elmer McCurdy

Η πραγματικότητα: Το 1976, η ομάδα παραγωγής της σειράς The Six Million Dollar Man ξεκίνησε να γυρνάει ένα επεισόδιο μέσα στο "Στοιχειωμένο Σπίτι" του Nu-Pike Amusement Park στο Long Beach της Καλιφόρνια. Στην προσπάθειά τους να μετακινήσουν μια από τις κρεμασμένες κούκλες, της έβγαλαν κατά λάθος το ένα χέρι, και συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται για πραγματικό άνθρωπο και όχι για κούκλα. Η ιστορία περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν ανακαλύπτουν ότι το πτώμα ήταν ο διαβόητος εγκληματίας Elmer McCurdy, ο οποίος είχε σκοτωθεί το 1911, μετά από συμπλοκή που ακολούθησε τη ληστεία ενός τρένου. Ο υπάλληλος του γραφείου τελετών που είχε ταριχεύσει τον McCurdy ήταν τόσο περήφανος για τη δουλειά του, που αρχικά είχε εκθέσει το μουμιοποιημένο σώμα του δεύτερου μέσα στο γραφείο τελετών σαν δείγμα της δουλειάς που έκανε. Στη συνέχεια η μούμια πωλήθηκε για ατραξιόν σε τσίρκα και καρναβάλια, όπου για να τη δουν οι παρευρισκόμενοι έπρεπε να τοποθετήσουν 5 σεντς μέσα στο στόμα της. Τώρα το πώς ακριβώς οι ιδιοκτήτες της έβγαζαν τα χρήματα από εκεί είναι καλύτερα να το αφήσουμε στη φαντασία...

Μια ιδιαίτερα... ρεαλιστική διακόσμηση

Ο μύθος: Το βράδυ του Halloween, αν κοιτάξεις καλά θα παρατηρήσεις ότι η κρεμασμένη φιγούρα που πιστεύεις ότι τοποθετούν κάποιοι στην αυλή τους ως διακοσμητικό για τη γιορτή του Halloween, είναι στην πραγματικότητα το φάντασμα μίας αληθινής αυτοκτονίας, το οποίο κάνει εκείνη τη νύχτα την εμφάνισή του.

Η πραγματικότητα: Το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 2005, στην κωμόπολη Φρεντερίκα του Ντέλαγουερ των Ηνωμένων Πολιτειών, μια 42χρονη γυναίκα κρεμάστηκε από ένα δέντροκοντά σε έναν κεντρικό δρόμο. Το σώμα της απαγχονισμένης γυναίκας παρέμεινε εκεί ολόκληρο το βράδυ και για το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης ημέρας, καθώς οι περαστικοί θεώρησαν ότι επρόκειτο για ένα από τα τρομακτικά διακοσμητικά του δήμου για το Halloween.

Το πτώμα κάτω από το στρώμα

Ο μύθος: Σε ορισμένα μοτέλ, τα δωμάτια είναι στοιχειωμένα από τα φαντάσματα των ανθρώπων που πέθαναν μέσα σε αυτά.

Η πραγματικότητα: Αυτός ο μύθος μάλλον βασίζεται σε μία μακάβρια ιστορία από το Λας Βέγκας της Νεβάδα, όταν μετά από παράπονα ζευγαριού για άσχημη μυρωδιά στο δωμάτιό τους, ανακαλύφθηκε ότι είχαν κοιμηθεί πάνω από το αποσυντεθειμένο πτώμα ενός κοριτσιού το οποίο κάποιος είχε κρύψει μέσα στο υπόστρωμα του κρεβατιού. Παρόμοια ιστορία έγινε και στο Κάνσας. Και στο Νιου Τζέρσι. Και στη Φλόριντα. Και στην Καλιφόρνια. Γενικά, απ' ό,τι φαίνεται, το στρώμα και το υπόστρωμα του κρεβατιού είναι αρκετά δημοφιλής προορισμός για τους πρόσφατα αποθανόντες στην Αμερική. Το πιο περίεργο, ωστόσο, δεν είναι ότι οι δολοφόνοι δεν είναι αρκετά δημιουργικοί ώστε να σκεφτούν μια καλύτερη κρυψώνα για το θύμα τους, αλλά μάλλον το γεγονός ότι σχεδόν σε όλες τις ιστορίες, οι ένοικοι των δωματίων περίμεναν όλο το βράδυ πριν αποφασίσουν να κάνουν τα παράπονά τους στον υπεύθυνο για τη μυρωδιά θανάτου που δέσποζε μέσα στο δωμάτιο.

Η εκδίκηση των ζωντανών νεκρών

Ο μύθος: Αν περάσεις από νεκροταφείο το βράδυ, οι ήχοι που ακούς είναι οι γρατσουνιές των ζωντανών νεκρών που προσπαθούν να βγουν από το φέρετρό τους.

Η πραγματικότητα: Όχι απλά έχει συμβεί να θαφτούν άνθρωποι ζωντανοί, αλλά μάλιστα, κάποτε το φαινόμενο συνέβαινε και σχετικά τακτικά. Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο William Tebb προσπάθησε να καταγράψει όλες τις περιπτώσεις πρόωρης ταφής με βάση τις ιατρικές πηγές της εποχής. Κατάφερε να βρει 219 περιπτώσεις παρολίγον πρόωρης ταφής, 149 περιπτώσεις όπου όντως είχε γίνει πρόωρη ταφή, και καμιά δεκαριά περιπτώσεις όπου είχε ξεκινήσει η διαδικασία ταρίχευσης ή νεκροτομής χωρίς το σώμα να είναι νεκρό. Μάλιστα, η ανησυχία του να θαφτεί κάποιος ζωντανός ήταν τόσο μεγάλη, που ορισμένοι κατέφευγαν σε λύσεις όπως "φέρετρα ασφαλείας", τα οποία επέτρεπαν σε εκείνους που ήταν μέσα να κάνουν σινιάλο στους απέξω, τραβώντας ένα σχοινί που ήταν δεμένο σε ένα καμπανάκι.

-->
Ευτυχώς ή δυστυχώς η μόδα με τα φέρετρα ασφαλείας δεν κράτησε πολύ, οπότε αν τύχει να περνάτε από ένα νεκροταφείο και ακούσετε καμπανάκια να χτυπάνε και μία φωνή να σας φωνάζει από το υπερπέραν, καλού κακού, ειδοποιήστε κάποιον να φέρει ένα φτυάρι...
Από το pathfinder

loading...