Περισσότερο από 2.000 χρόνια πριν, οι πλούσιοι Κινέζοι έμποροι, επειδή η τοπική κυβέρνηση απαγόρευε πολλές μορφές εμπορίου, ξέπλεναν τα κέρδη τους. Η κυβέρνηση έβλεπε τις εμπορικές δραστηριότητες με μεγάλη καχυποψία μιας και τους θεωρούσε αδίστακτους και άπληστους. Εκτός αυτού, ένα σημαντικό μέρος του εισοδήματος των εμπόρων προέρχονταν από το
μαύρο μάρκετινγκ, την εκβιασμό και τη δωροδοκία. Οι έμποροι που παρέμεναν αόρατοι μπορούσαν να διατηρήσουν τον πλούτο τους ασφαλή από τους συνεχείς εκβιασμούς των γραφειοκρατών. Έτσι μετέτρεπαν, για παράδειγμα, τα χρήματά τους σε κινητά περιουσιακά στοιχεία ή τα μετακινούσαν εκτός της δικαιοδοσίας της τοπικής κυβέρνησης (να και το offshore banking...) και επένδυαν σε διάφορες επιχειρήσεις. Αυτή η τεχνική εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από πολλούς ακόμα και σήμερα.
Σύμφωνα με το μύθο, ο όρος "ξέπλυμα χρήματος" προέκυψε στη δεκαετία του 1920, κατά την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ. Οι οργανωμένοι εγκληματίες συμμετείχαν ενεργά στην κερδοφόρα βιομηχανία λαθρεμπορίου αλκοόλ και για να νομιμοποιήσουν τα κέρδη τους άρχισαν να τα συνδυάζουν με κέρδη από νόμιμες δραστηριότητες.
Ο Αλ Καπόνε ηγούνταν μιας τεράστιας εγκληματικής βιομηχανίας. Όταν τέθηκε σε δίκη, καταδικάστηκε μόνο για φοροδιαφυγή. Ο Καπόνε είχε κερδίσει ένα τεράστιο ποσό σε χρήματα μέσω του παράνομου τζόγου, την πώληση ποτών, την πορνεία και τους εκβιασμούς, τα οποία θα χρησίμευαν ως απόδειξη των εγκλημάτων του. Αλλά αυτά τα χρήματα δεν βρέθηκαν πουθενά. Και αυτό γιατί, ο Καπόνε είχε κρύψει αυτά τα χρήματα σε νόμιμες επιχειρήσεις, την ιδιοκτησία των οποίων δεν μπορούσε να αποδείξει κανείς. Το άνοιγμα λοιπόν μιας νόμιμης επιχείρησης ήταν το προφανές πράγμα που έπρεπε να γίνει και μια τέτοια επιχείρηση ήταν τα πλυντήρια ρούχων. Έτσι επινοήθηκε ο όρος (αλήθεια ή όχι, έτσι λέει ο μύθος), όμως, σαν όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1973, στο σκάνδαλο Watergate.
Από το 3otiko
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου