Ο αρχαίος τάφος του Έβρου όπου οι νεκροί ήταν θαμμένοι μαζί με τα άλογα και τις άμαξες

Στον Έβρο, κοντά στο Διδυμότειχο και στην Ορεστιάδα υπήρχε ένας τύμβος ύψους 7,50 μέτρων και διαμέτρου 60 μέτρων.

Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γήλοφους της περιοχής, από το ύψος του οποίου φαίνονταν τα βουνά της βουλγαρικής Ροδόπης και η περιοχή του Κυπρίνου. Το 1998, ένας κάτοικος του χωριού Μικρής Δοξιπάρας, ενημέρωσε τους αρχαιολόγους για την ύπαρξή του. Το 2002 ξεκίνησαν οι ανασκαφές από τους αρχαιολόγους Διαμαντή Τριαντάφυλλο και Δόμνα Τερζοπούλου, οι οποίοι έμειναν
έκπληκτοι με την σπουδαία ανακάλυψη.

Ο τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας - Ζώνης δημιουργήθηκε στο δυτικό τμήμα της επαρχίας του βόρειου Έβρου, ανάμεσα στα χωριά Μικρή Δοξιπάρα, Ζώνη και Χελιδόνα και υπάγεται στον Δήμο Κυπρίνου.

Μέσα στον τύμβο ανακαλύφθηκαν τροχοί από 4 άμαξες και οστά από πέντε άλογα. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν ακόμα τέσσερις μεγάλους λάκκους, στους οποίους υπήρχαν υπολείμματα της καύσης των νεκρών και κτερίσματα, όπως κομμάτια σχοινιού, φυτιλιού, απανθρακωμένα καρύδια και κουκουνάρια. Ήταν ο πρώτος τάφος που ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα, όπου οι άμαξες ήταν θαμμένες μαζί με τα άλογά τους σε ανθρώπινο τάφο.

Σκελετοί από άλογα που βρέθηκαν στο εσωτερικό του τύμβου. Η ανασκαφική έρευνα ξεκίνησε το 2002 από την ΙΘ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θράκης.

Σύμφωνα με την αρχαιολογική έρευνα, ο τύμβος χρονολογείται στη ρωμαϊκή εποχή. Εκείνη την περίοδο, οι πλούσιοι γαιοκτήμονες επέλεγαν να ταφούν σε τύμβους κοντά στα κτήματά τους.
Ο συγκεκριμένος τύμβος δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και ανήκε σε μια οικογένεια γαιοκτημόνων, οι οποίοι σύμφωνα με τα ευρήματα, ασχολείτο με το κυνήγι αγριογούρουνων. Όταν τα μέλη της οικογένειας πέθαναν, αποτεφρώθηκαν μέσα σε λάκκους του τύμβου και ενταφιάστηκαν μαζί με τα άλογα και τις άμαξες, με τις οποίες οι συγγενείς μετέφεραν τους νεκρούς στον χώρο ταφής.

Οι πέντε άμαξες αποτελούν το πιο εντυπωσιακό εύρημα της ανασκαφής. Μαζί με τα υποζύγιά τους έχουν εναποτεθεί σε ρηχούς λάκκους, ανοιγόμενους στο φυσικό έδαφος.

Τα μέλη ήταν τρεις άνδρες και μια νεαρή γυναίκα και πέθαναν διαδοχικά. Η ύπαρξη των αλόγων και των αμαξών συμβόλιζε τον πλούτο και την κοινωνική θέση της οικογένειας, η οποία πιθανόν ζούσε σε γειτονική αγροικία ή στον οικισμό Δόξα.

Ο τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας - Ζώνης δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα ως αρχαιολογικός επισκέψιμος χώρος. Οι αρχαιολόγοι έχουν ζητήσει να κατασκευαστεί μουσείο, ώστε να εκτεθούν τα ευρήματα, τα οποία αποτελούν μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στη Βόρεια Ελλάδα. 
Ωστόσο, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν τον χώρο των ανασκαφών και να δουν από κοντά τους σκελετούς των αλόγων, τις άμαξες και τις καύσεις των νεκρών.

-->
Ο τότε αρχαιολόγος και υπεύθυνος της σκαπάνης και νυν επίτιμος έφορος αρχαιοτήτων Διαμαντής Τριαντάφυλλος, μετά την ανακάλυψη διακρίθηκε και βραβεύτηκε. Μάλιστα, το μουσείο του Λούβρου σε ειδική εκδήλωση στο Παρίσι το 2006, τον τίμησε για την δουλειά του με την ευχή σύντομα τα ευρήματα να φιλοξενηθούν στο μουσείο που θα γινόταν στη Δοξιπάρα.
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου μέσω eperseus
Από το thesecretrealtruth

loading...