Εν Αθήναις...ο κυρ-Χρήστος

Σε παλιό τραγουδιστικό τρίο το ένα τρίτο ήταν ο κυρ-Χρήστος....τροβαδούροι με τα μαύρα γυαλιστερά τους κοστούμια τα παπιγιόν και τις κιθάρες διασκεδάζανε τους θαμώνες καλών ακριβών κέντρων της εποχής.
Απόλυτος συντονισμός...μελωδικές φωνές....έβγαζαν καλό μεροκάματο
αλλά και τυχερά.
Ποιός φρόντιζε τότε για τα
γεράματα....σήμερα έχουμε και αύριο πάλι θα έχουμε....
Αμ δε.....
Περάσανε τα χρόνια...έσπασε το τρίο....ο ένας καλοπαντρεύτηκε και έφυγε
για Αμερική....
Τον κυρ-Χρήστο τον πρωτογνώρισα  σε ένα ταβερνάκι στα Πατήσια....
μεγάλος αλλά κρατιότανε....η συμφωνία ήταν να τρώει στην κουζίνα .....
Γύριζε από τραπέζι σε τραπέζι με την κιθάρα του και έλεγε παλιά τραγούδια...
μετά έβγαζε πιατάκι ....
Τον ξαναείδα πολύ καταβεβλημένο σε ταβερνάκι των Βορείων Προαστείων....
πήγαινε με τα λεωφορεία από την Κυψέλη που έμενε σε ένα δυαράκι....
πολύ αδυνατισμένος....
Στην παρέα μας ήταν και ένας Ελληνοαμερικάνος...
Η φωνή του με δυσκολία έβγαινε...τα χρόνια βλέπεις....έκατσε στο τραπέζι μας....έμεινε έκπληκτος όταν τον γύρισα πίσω στα παλιά....δάκρυσε....
η γυναίκα του ήταν κατάκοιτη.....περίμενε στην ταβέρνα να ξημερώσει για να αρχίσει η συγκοινωνία και να πάει σπίτι του......

Αν θέλετε να συνεχίσουν να υπάρχουν ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ2 ξέρετε τον τρόπο, και δεν σας κοστίζει τίποτα!

Όλοι βάλαμε στο πιατάκι...ο Αμερικάνος δύο χιλιάρικα (εποχή δραχμής)....
μας κοίταξε δακρυσμένος....δεν μπορούσε να μας ευχαριστήσει...
και ποιός νοιαζότανε....ζήτησε συγγνώμη
γιατί δεν μπορούσε να μας αποχαιρετίσει με τραγούδι....και ποιός θα ήθελε....

-->
Ξαναπήγα στο ταβερνάκι.....δεν τον είδα...ρώτησα....είχε πολύ καιρό να φανεί....μάλλον θα "έφυγε" μου είπαν.....τουλάχιστον θα είχε ξεκουραστεί από τα ξενύχτια και τα δρομολόγια.
Από το Πίσω στα παλιά

loading...