Eν Αθήναις....μια παλιά βόλτα

Έκανα μια στάση σε μια μικρή γειτονιά κοντά στου Ψυρρή…
Θα μου πείς γειτονιά τι εννοείς….
Μερικές παλιές οικογένειες που μένουν ακόμα εκεί.
Μου αρέσει να τους ακούω να γυρίζουν πίσω και να θυμούνται.
Υπάρχουν ακόμα αυλές με καμαράκια.
Στα νειάτα τους
δουλεύανε εκεί κοντά σε χοντρομπακάλικα
σε λαδάδικα…σε παπουτσίδικα…..
Ο πατέρας του ενός είχε τσαγκαράδικο ….πολλά μα πολλά χρόνια
πίσω.
Και αυτός παιδάκι τότε θυμάται τους πελάτες.
Ερχόντουσαν για να τους πάρει μέτρα ο πατέρας του
για παπούτσια.
Δέρματα στο χέρι επεξεργασμένα….λουστρίνια κυρίως.
Στη συνέχεια πήγαινε ο τσαγκάρης στο σπίτι του πελάτη
για πρόβα.
Μόνο να τους ακούς ηρεμείς αλλά και νοιώθεις παιδόπουλο.
Μέσα η αυλή απ΄έξω τα δύο δωμάτια τα νοικιάζει
για μαγαζιά.
Προσπαθούσα να καταλάβω πώς ήταν τότε το σπίτι.
Μπροστά το καθιστικό και το σαλόνι….στην αυλή η κουζίνα.
Τα μαγαζάκια θα κλείσουν σε λίγο….τι να πουλήσουν.
Τα ζητάνε να τα νοικιάσουν αλλοδαποί….έχουν οικονομικό
πρόβλημα…το σκέπτονται….κοιμούνται μέσα στα μαγαζιά
συνήθως οι αλλοδαποί…..
Ο άλλος ηλικιωμένος δούλευε σε γαλατάδικο εκεί κοντά
ενός θείου του…μοίραζε το γάλα ΑΣΤΥ στα γυάλινα μπουκάλια
με το καρότσι….το άφηνε στα σκαλοπάτια….έπαιρνε πίσω
το άδειο…όχι κανένας δεν το πείραζε….γέλασε όταν του είπα
τι θα γινότανε σήμερα….θα έπαιρναν και τον γαλατά μαζί …μου είπε.
Το γαλατάδικο του το άφησε ο θείος του και το εξέλιξε σε ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΟ…
έβαλε τραπεζάκια με μάρμαρο από πάνω…σερβίριζε ζεστό γάλα…
ρυζόγαλα….πάστες….ταψιού γλυκά που έφιαχνε η γυναίκα του….
είχε και ΤΗΛΕΦΩΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ….εξυπηρετούσε
και τους κοντινούς γειτόνους….
“Κυρία Μαρία τηλέφωνοοοοοο….” φώναζε στην απέναντι.

-->
Τους έβλεπες να λάμπουν τα πρόσωπά τους γυρίζοντας τόσα πολλά
χρόνια πίσω.
Τους υποσχέθηκα ότι θα ξαναπερνούσα….
Όχι δεν ξαναπέρασα....
Από το Πίσω στα παλιά

loading...