απόλυτο δίκιο, θεωρούμε σωστή τη δήλωση του συμβούλου του (Navarro) – με βάση την οποία η Γερμανία χρησιμοποιεί ένα υποτιμημένο ευρώ, ως αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους που η ίδια πυροδότησε μέσω της Ελλάδας, για να αυξήσει τα πλεονάσματα της εις βάρος τόσο των εταίρων της, όσο και των Η.Π.Α., καθώς επίσης του υπόλοιπου πλανήτη.
Λογικά επίσης χαρακτήρισε το ευρώ ως ένα σιωπηλό γερμανικό μάρκο, μέσω του οποίου η χώρα χρησιμοποιεί ένα αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να αισχροκερδεί εις βάρος των εμπορικών της εταίρων – ένας λόγος για τον οποίο οι Η.Π.Α. σταμάτησαν τις διαπραγματεύσεις για τη διμερή συμφωνία ΤΤΙΡ με την Ευρώπη, έχοντας φυσικά το πλεονέκτημα της CETA.
Το πλέον ενδιαφέρον βέβαια είναι οι αμερικανικές κατηγορίες, σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία είναι υπεύθυνη για την οικονομική ετερογένεια εντός της Ευρωζώνης – λόγω της οποίας η νομισματική ένωση κινδυνεύει πολύ σοβαρά να διαλυθεί.
Περαιτέρω η απάντηση της καγκελαρίου, κατά την οποία πάντοτε ζητούσε από την ΕΚΤ να ακολουθεί μία ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, οπότε δεν ήταν και δεν είναι σε θέση η χώρα της να επηρεάσει την ισοτιμία του ευρώ, απευθύνεται μάλλον σε ανόητους – αφού έχουμε τεκμηριώσει πως η πολιτική της ΕΚΤ ήταν ανέκαθεν μονομερώς προς όφελος της Γερμανίας (ανάλυση). Πόσο μάλλον όταν ήδη από το 2000, με την ατζέντα 2010, έχει υιοθετήσει ένα μισθολογικό (και τιμολογιακό οι επιχειρήσεις της) dumping, το οποίο δεν είναι διαφορετικό από την κήρυξη ενός σιωπηλού οικονομικού πολέμου εις βάρος των υπολοίπων κρατών.
Ο γερμανικός μερκαντιλισμός άλλωστε δεν είναι τίποτα άλλο, από μία μορφή ύπουλου οικονομικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος είναι κατά πολύ πιο επικίνδυνος από το στρατιωτικό– αφού, με τη βοήθεια των οικονομικών όπλων που σπάνια γίνονται αντιληπτά, οδηγούνται οι «αντίπαλοι» είτε στη χρεοκοπία, στη λεηλασία κοκ. όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, είτε απ’ ευθείας στην κατοχή (Πορτογαλία).
Ακόμη χειρότερα, όταν τα κράτη υπερχρεώνονται και εξαγοράζονται τα περιουσιακά τους στοιχεία σε εξευτελιστικές τιμές, δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν – δημιουργώντας ίσως αντιστασιακές ομάδες, όπως στην περίπτωση της στρατιωτικής κατοχής τους. Επομένως, ο οικονομικός ιμπεριαλισμός είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από κάθε πλευρά – ενώ το γεγονός ότι, διεξάγεται από την πιο αχάριστη χώρα του πλανήτη, η ιστορία της οποίας μοιάζει με ποινικό μητρώο, με επιχειρήσεις που θυμίζουν εγκληματικές συμμορίες, όπως η Deutsche Bank, σωστά προκάλεσε την αντίδραση της υπερδύναμης.
Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε πως ο πρόεδρος Trump θα βάλει στη θέση της εκείνη τη χώρα, την οποία οι Η.Π.Α. βοήθησαν το 1953 να διαγράψει το 50% των χρεών της πληρώνοντας τα υπόλοιπα με ρήτρα ανάπτυξης – ενώ της προσέφεραν το Marshall Plan, της επέτρεψαν τη χρήση των κλοπιμαίων (ανάλυση), καθώς επίσης τη βοήθησαν να ενωθεί το 1990, δυστυχώς χωρίς να τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της (πολεμικές επανορθώσεις).
Εάν δεν το κάνει, σύντομα η Ευρωζώνη και η ΕΕ, μαζί με την ειρήνη στην Ευρώπη και τη Δημοκρατία, θα αποτελέσουν παρελθόν – αφού η χώρα αυτή ούτε βάζει μυαλό, ούτε αλλάζει.
AnalystTeam
Πηγή Analyst
Από το amethystosbooks
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου