Θέλω να γυρίσω στα παλιά....λέει το τραγούδι και πώς να μη θέλω
με όλα αυτά που συμβαίνουν στην σημερινή Αθήνα.
Πού να πάω και πού να περπατήσω χωρίς να νοιάζομαι για
το τι θα μου συμβεί ανά πάσα στιγμή.
Κάνει κρύο ή βρέχει και
το σκέπτομαι να χωθώ στην στοά της Λυκούργου
για λίγο γιατί τελεί υπό κατάληψη....από τους χρήστες.
Ορμάνε κυκλωτικά...."δώσε κάτι....είμαι άρρωστος".
Στην παρακάτω στοά πάλι της Λυκούργου απ΄έξω Ανατολικές
τσιγαρούδες και ιερόδουλες....."πάρε φτηνό τσιγάρο...."
"με 15 ευρώ ......"η άλλη πουλάει συντροφιά.
Φτάνεις στην Σωκράτους στην γωνία κάτω από τις κολώνες
μήπως και προφυλαχτείς από την βροχή....είναι κατειλημμένος
ο χώρος από Αφρικανούς πρεζέμπορους και πελάτες τους
σε ώρα εμπορικής αιχμής.
Καλύτερα στην μέση του δρόμου και βρεμένος κινδυνεύεις
με καμμιά πούντα.
Ειλικρινά παλιά η Αθήνα περπατιώτανε όλο το 24ωρο άφοβα.
Κλειδιά από τα σπίτια δεν κουβαλάγαμε μαζί ...και μέναμε
λίγα μέτρα από την Ομόνοια.
Κάτω από το χαλάκι ένα κλειδί για όλους.
Το ήξερε και η γειτόνισσα της αυλής και αν της έλειπε κάτι
για τα κεφτεδάκια άνοιγε την πόρτα και έμπαινε.
Από το Πίσω στα παλιά
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου