 |
| φωτογραφία |
γηραιότερους πίσω.
 |
| φωτογραφία |
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν η Ayano Tsukimi επέστρεψε στο σπίτι της στο Nagoro, μετά από δεκαετίες στην Οσάκα, στεναχωρήθηκε βλέποντας το χωριό της να μοιάζει με πόλη-φάντασμα. Έτσι, άρχισε να φτιάχνει κούκλες σε κανονικό μέγεθος, μια για κάθε κάτοικο που είχε εγκαταλείψει το χωριό ή είχε χάσει τη ζωή του, και τις τοποθέτησε παντού στο χωριό. Μερικές συνωστίζονται έξω από ένα κατάστημα. Άλλες είναι τυλιγμένες με χειμωνιάτικα ρούχα και περιμένουν στη στάση του λεωφορείου. Κάποιες ηλικιωμένες κυρίες κάθονται στην άκρη του δρόμου. Οι κούκλες βρίσκονται παντού και υπερτερούν αριθμητικά των πραγματικών κατοίκων του Nagoro σε αναλογία 1/10.
 |
| φωτογραφία |
Η Tsukimi ανακάλυψε το ταλέντο της τυχαία. Όταν μετακόμισε στο χωριό, άρχισε να φτιάχνει σκιάχτρα για ένα χωράφι με λαχανικά. Ένα από τα σκιάχτρα, έμοιαζε με τον πατέρα της και έτσι της ήρθε η ιδέα. Τα τελευταία 12 χρόνια, η Tsukimi έχει δημιουργήσει περισσότερα από 350 σκιάχτρα.
 |
| φωτογραφία |
Η ερήμωση, όπως αυτή του Nagoro, είναι μια κατάσταση που επηρεάζει δεκάδες χιλιάδες χωριά σε όλη την Ιαπωνία. Το πρόβλημα επιδεινώνεται λόγω του χαμηλού ποσοστό γεννήσεων της χώρας, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότεροι νέοι για να ζήσουν στα έρημα χωριά. Επιπλέον, ο αριθμός των ηλικιωμένων στην Ιαπωνία αυξάνεται κατά 20% στα 127 εκατομμύρια κατοίκων της χώρας που η ηλικία τους είναι άνω των 65 ετών. 40.000 Ιάπωνες είναι πάνω από 100 χρονών.
 |
Στα 65 της, η Ayano Tsukimi είναι η νεότερη κάτοικος του Nagoro. Το σχολείο του χωριού έκλεισε το 2012 όταν αποφοίτησαν και οι τελευταίοι δύο εναπομείναντες μαθητές του. Σήμερα, το κτίριο καταλαμβάνεται από κούκλες της Ayano -οι μαθητές πίσω από θρανία, ανοιχτά βιβλία μπροστά τους, ένας δάσκαλος στέκεται στον πίνακα ενώ τον επιβλέπει ο διευθυντή του σχολείου.
 |
| φωτογραφία |
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου