Από τον Ηρακλή Ρεράκη
Ο ι γονείς θα στέλνουν πλέον τα παιδιά τους στο σχολείο ως βαπτισμένα και πιστά μέλη της Εκκλησίας και το σχολείο, σύμφωνα με τα νέα πολυθρησκειακά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), θα τους τα
επιστρέφει με αλλοιωμένη και ξεριζωμένη την πίστη στον Τριαδικό Θεό. Το νέο αυτό πρόγραμμα, που με τόσο ιδεοληπτικό φανατισμό και αυταρχισμό νομοθετήθηκε και εφαρμόζεται από τον Σεπτέμβριο σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες της Εκκλησίας, της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων και ολόκληρου του ελληνικού λαού.
Ουσιαστικά το υπουργείο Παιδείας αρνείται στους Ελληνες ορθόδοξους μαθητές το αυτονόητο, συνταγματικό και νομοθετικό δικαίωμά τους να αναπτύσσουν στο σχολείο τη δική τους θρησκευτική συνείδηση και πίστη, επιβάλλοντάς τους τη διδασκαλία μιας πολυθρησκειακής αγωγής, που, εν γνώσει τους, μόνο θρησκευτική σύγχυση, πλάνη και πνευματικό αποπροσανατολισμό προσφέρει κυρίως στα παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου. Τα νέα προγράμματα, προσπαθώντας να διαλύσουν τις ταυτότητες και τις διαφορές, διδάσκουν, αφενός, κακοποιημένα και λειψά στοιχεία για την πίστη τους και, αφετέρου, τις άλλες πίστεις, υποτιμώντας ή περιφρονώντας έτσι όλες τις παιδαγωγικές θεωρίες για το τι, πότε και πώς μαθαίνουν τα παιδιά σε κάθε ηλικιακή και πνευματική φάση της μαθητικής ζωής τους.
Το κύριο πρόβλημα, που χρησιμοποιείται ως εργαλείο αποδόμησης της ορθόδοξης συνείδησης και πίστης των παιδιών, είναι η αναμεμειγμένη μορφή, ο πολτός, το κράμα όλων μαζί των πίστεων, που μπερδεύουν τα μικρά παιδιά, τα οποία ακόμη δεν έχουν την απαιτούμενη κριτική σκέψη και τις πνευματικές εμπειρίες να διακρίνουν τη διαφορά του δικού τους από τους άλλους θεούς, της δικής τους από τις άλλες πίστεις. Αυτό τον πολυθρησκειακό αχταρμά ωστόσο έχουν το απύθμενο θράσος οι αρμόδιοι του ΙΕΠ να βαπτίζουν εσκεμμένα ορθόδοξη διδασκαλία, προκειμένου να θολώσουν τα νερά, ενώ, στην πραγματικότητα, γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί μια κατήχηση σε μια εκκοσμικευμένη διαθρησκειακή πνευματικότητα με φιλοσοφικοκοινωνική, πολιτική και πολιτισμική χροιά, που δεν έχει καμία σχέση με τη διδασκαλία και την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον έναν, αληθινό Θεό και στον Αποκαλυφθέντα στον κόσμο Ιησού Χριστό.
Με τα νέα Θρησκευτικά τα παιδιά δεν θεωρούνται μέλη της Εκκλησίας και δεν μαθαίνουν ότι ο αληθινός Θεός είναι ένας και είναι ο Τριαδικός Θεός, στον οποίο αυτά βαπτίστηκαν και πιστεύουν, αλλά ότι η ορθόδοξη πίστη τους και το περιεχόμενό της είναι ισάξια και ισότιμα με εκείνα των θρησκειών του κόσμου. Διατηρούν το όνομα του Θεού, επειδή γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς πίστη στον Θεό, προτείνουν όμως εμμέσως πλην σαφώς έναν Θεό κοινό για όλες τις θρησκείες, με πολλαπλές θρησκειακές πτυχές, ανάλογα με την πίστη εκάστου, στον οποίο όλοι αδιακρίτως θα πιστεύουν, σύμφωνα με τον κατευθυντικό ρόλο του υπουργείου και του ΙΕΠ.
Οπως καταλαβαίνει κάθε λογικός Ελληνας, με αυτό τον νέο -κοινό για όλους- Θεό που θέλουν να επιβάλουν στη νέα γενιά το υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ παίρνουν, ως πολιτική ηγεσία, εχθρική στάση και θέση διώξεως της πίστεως των ορθόδοξων μαθητών και, φυσικά, επιθετική θέση εναντίον της Εκκλησίας, μέλη της οποίας αποτελούν οι ορθόδοξοι μαθητές. Ο διδασκόμενος κοινός σε όλους τους θρησκευόμενους Θεός δεν είναι ο αληθινός Θεός της Εκκλησίας, αλλά ο αντίθεος, δηλαδή ένας ψεύτικος Θεός, που, μέσω του σχολείου πλέον, θα φυτεύεται πονηρά και σκόπιμα στις ψυχές, στο μυαλό και στη σκέψη των μαθητών, διασπείροντας τον θρησκευτικό συγκρητισμό, τη σύγχυση, τον σχετικισμό και το ψέμα στα περί Θεού υπαρξιακά ερωτήματα των μαθητών. Ο Χριστός όμως ήλθε στον κόσμο ως Σωτήρας και Λυτρωτής, για να απαλλάξει τον άνθρωπο από την περί Θεού ή θεών πλάνη και να του δείξει, στο Αγιο Θεανθρώπινο πρόσωπό Του, τον αληθινό Θεό και την αληθινή και αιώνια ζωή. Το πλέον κινδυνευόμενο και απειλούμενο με τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών είναι η πίστη στον Χριστό, μέσω της οποίας έρχεται στον άνθρωπο η σωτηρία.
Τα νέα προγράμματα δεν εκλαμβάνουν τα παιδιά ως πρόσωπα που έχουν ανάγκη να πιστεύουν, για να έχουν ζωή αιώνια και, ως εκ τούτου, σχέση με την Εκκλησία τους. Δεν θεωρούν τον Τριαδικό Θεό ως τον Θεό στο όνομα του οποίου βαπτίστηκαν και πιστεύουν. Γι' αυτό σχεδόν σε όλες τις ενότητες διδάσκουν ένα πάνθεο θεών και θρησκειών, που είναι βέβαιο ότι δημιουργεί πνευματικό αποπροσανατολισμό, ο οποίος οδηγεί σε δρόμους μακράν του αληθινού Θεού και της αληθινής και αιώνιας ζωής ως σκοπού της ζωής κάθε χριστιανού. Ολοι οι ειδικοί παιδαγωγοί του κόσμου υποστηρίζουν ότι το σχολείο αποτελεί μια συνέχεια της οικογένειας και δεν μπορεί να είναι αντίθετο και εχθρικό στο ηθικοπνευματικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό πλαίσιο όπου ζουν η οικογένεια και η κοινωνία.
Το εν λόγω πλαίσιο είναι αυτό που έχουν ανάγκη και για το οποίο ενδιαφέρονται οι μαθητές και αυτό οφείλει το σχολείο να ερμηνεύει, να αναλύει και να εξηγεί στα παιδιά. Τα νέα προγράμματα, εκ του χαρακτήρα και του περιεχομένου τους, είναι ολοφάνερο ότι δεν τηρούν τις ψυχοπαιδαγωγικές προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για τη σύνταξη προγραμμάτων, αφού δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα καθώς και τη νοητική και αντιληπτική δυνατότητα και δεκτικότητα των παιδιών. Γι' αυτό και, τελικά, είναι ακατάλληλα και βλαβερά για παιδιά. Οταν όμως η παιδεία χρησιμοποιείται καταχρηστικά ως μέσο προπαγάνδας, παραπλάνησης και ποδηγέτησης των νέων, τότε χάνει το νόημά της και καταντά φυλακή των συνειδήσεων.
Η πίστη στον αληθινό Θεό ήταν και είναι για τον ελληνικό λαό ό,τι πιο πολύτιμο για τη ζωή του, διότι, με βάση την αγιογραφική διδασκαλία, γνωρίζει ότι διά της πίστεως στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Χριστό και αληθινό Θεό ο άνθρωπος περνά από τον θάνατο στη ζωή και πως ο πιστεύων σ' Αυτόν έχει ζωή αιώνια. Ο λόγος που ο ελληνικός λαός έχει αναστατωθεί από την οικτρή παρέμβαση αλλοίωσης και μετατροπής του χαρακτήρα της σχολικής χριστιανικής αγωγής των μαθητών είναι ότι κάθε μέρα πληροφορείται, μαθαίνει, ακούει, διαβάζει και κατανοεί πως τα νέα προγράμματα για τα Θρησκευτικά δεν είναι τίποτα άλλο από έναν ύπουλο και παραπλανητικό μηχανισμό πολυθρησκειακών γνώσεων, που δεν λαμβάνει υπόψη, αλλά ματαιώνει και μηδενίζει την πίστη την οποία έχει δικαίωμα να δίνει κάθε γονέας στα παιδιά του. Αυτό αποτελεί μια αντίθεη, παράνομη, αντιδημοκρατική και αντίθετη προς τη βούληση του λαού παρέμβαση, που στόχο έχει να οδηγήσει σε επικίνδυνες για την πνευματική υγεία και ισορροπία των νέων ατραπούς, κάτι που, φυσικά, δεν πρόκειται ούτε να το δεχτεί ούτε να το συγχωρήσει ο πιστός ελληνικός λαός.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να κάνει άλλους, διαφορετικούς από την προηγούμενη, χειρισμούς στο θέμα των Θρησκευτικών, διότι η ορθόδοξη πίστη, με οποιαδήποτε μορφή της, είτε ως «μεγάλη» είτε ως «κόκκος σινάπεως», είναι πίστη ριζωμένη στην ψυχή του λαού και όποιος, με οποιαδήποτε εξουσιαστικά μέσα, φανερά ή κρυφά, προσπάθησε διαχρονικά να την ξεριζώσει όχι μόνον απέτυχε οικτρώς, αλλά αποκαλύφθηκε και καταγράφηκε με μελανά χρώματα η προσπάθειά του.
*Ο Ηρακλής Ρεράκης είναι Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου