δραχμή.
"Η καταστροφολογία είναι μια γνωστική διαστρέβλωση. Το χαρακτηριστικό της σκέψης αυτής είναι η τάση να προβλέπουμε, καθώς επίσης να περιμένουμε πάντα την χειρότερη δυνατή εξέλιξη. Τα άτομα, στην σκέψη των οποίων κυριαρχεί αυτό το μοτίβο, θεωρούν περισσότερο πιθανή μια αρνητική έκβαση των καταστάσεων παρά μια θετική – με αποτέλεσμα να κατακλύζονται διαρκώς από αρνητικά συναισθήματα και άγχος.
Οι «καταστροφολόγοι» θεωρούν πως δεν υποφέρει ο τρόπος σκέψης τους, επειδή αυτό που περιμένουν ως αποτέλεσμα είναι ρεαλιστικά πιθανό να συμβεί. Το λάθος στο οποίο εμπίπτουν όμως είναι το ότι, υποτιμούν ή δεν πιστεύουν πως μια θετική ή και ουδέτερη εξέλιξη είναι εξίσου πιθανή ή και πιθανότερη.
Εν τούτοις, όταν παρουσιάζει κανείς αντικειμενικά διεθνή γεγονότα, τα οποία προμηνύουν μία καταστροφή, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως θιασώτης της καταστροφολογίας – κυρίως επειδή δεν είναι σε θέση να τα αλλάξει, υιοθετώντας ένα πιο λειτουργικό και θετικό μοτίβο σκέψης".
Σε διεθνές επίπεδο το σημαντικότερο δεν είναι προφανώς η οικονομία, παρά το ότι οι απειλές ενός καταστροφικού κραχ που θα μπορούσε να βυθίσει τον πλανήτη στο χάος (ανάλυση), είναι μεγαλύτερες από ποτέ – αλλά η προβλεπόμενη σύγκρουση των Η.Π.Α. με τη Ρωσία, πιθανότατα στο πεδίο της Μέσης Ανατολής το 2018. Πόσο μάλλον όταν οι ίδιοι οι Ρώσοι εκφράζουν τους φόβους τους για μία αμερικανική προβοκάτσια στην περιοχή – στην οποία, μετά την τοποθέτηση πολλών συστημάτων S-300 και S-400 του ρωσικού στρατού, ολόκληρος ο εναέριος χώρος της Συρίας ελέγχεται πλήρως και δεν παρακολουθείται απλά.
Ουσιαστικά δεν αποκλείουν μία τραγωδία, ανάλογη με αυτή των αερογραμμών της Μαλαισίας πλησίον της Συρίας – με την έννοια της σκηνοθεσίας μίας κρυφής αμερικανικής επίθεσης εναντίον ενός πολιτικού αεροπλάνου, έτσι ώστε να ενοχοποιήσουν στη συνέχεια τη Ρωσία. Φυσικά δεν είναι ανάγκη να πετάει το αεροπλάνο επάνω από τη Συρία – αφού αρκεί να ευρίσκεται σε κάποια περιοχή εντός του πεδίου βολής των ρωσικών S-300.
Θεωρείται πάντως προτιμότερη η κατάρριψη ενός τουρκικού αεροπλάνου, αφού με αυτόν τον τρόπο το όφελος για τις Η.Π.Α. θα ήταν διπλό: αφενός μεν οι κατηγορίες εναντίον της Ρωσίας στη διεθνή κοινότητα, με πρώτο στόχο την επιβολή κυρώσεων για την περετέρω οικονομική και στρατιωτική αποδυνάμωση της, αφετέρου η απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Ρωσία, έτσι ώστε η πρώτη να ελεγχθεί ξανά από την υπερδύναμη (πηγή).
Όσον αφορά την περιοχή, οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ το γεγονός ότι, τα οικονομικά προβλήματα της Σαουδικής Αραβίας κλιμακώνονται επικίνδυνα – ενώ δεν είναι φιλικά διακείμενη ούτε απέναντι στη Ρωσία (απαίτησε κυρώσεις εναντίον της), ούτε απέναντι στις Η.Π.Α. Επίσης πως ο πρόεδρος Putin έχει τοποθετηθεί στο στόχαστρο της υπερδύναμης, η οποία τον παρουσιάζει ως το μεγάλο εχθρό της Δύσης (άρθρο) – ενώ ασφαλώς τυχόν νίκη της κυρίας Clinton στις εκλογές, δεν θα ήταν ότι καλύτερο για τη Ρωσία και για την ειρήνη.
Στο οικονομικό επίπεδο τώρα, το σημαντικότερο είναι αφενός μεν η συνέχιση της αύξησης του παγκοσμίου χρέους, αφετέρου η εξάντληση των νομισματικών όπλων των κεντρικών τραπεζών – πριν από όλα της Τράπεζας της Ιαπωνίας, ο ισολογισμός της οποίας θα υπερβεί σύντομα το 100% του ΑΕΠ της χώρας, με την κυβέρνηση της να έχει δρομολογήσει το μεγαλύτερο νομισματικό πείραμα όλων των εποχών.
Σε επίπεδο ΕΕ, το σημαντικότερο είναι η δήλωση της Βρετανίας, σύμφωνα με την οποία θα καταθέσει το αίτημα της εξόδου της το Μάρτιο του 2017 (άρθρο) – γεγονός που πιθανότατα σημαίνει ότι, προβλέπει τη διάλυση τόσο της ΕΕ, όσο και της Ευρωζώνης, έχοντας φυσικά πολύ καλή πληροφόρηση από τις Η.Π.Α. Όσον αφορά δε τη νομισματική ένωση, η Ιταλία θα μπορούσε να είναι η αρχή του τέλους της, ενώ δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη η Γαλλία, εάν τελικά επικρατήσει το Εθνικό Μέτωπο – χωρίς να υποτιμάμε τα τραπεζικά προβλήματα της Γερμανίας (ανάλυση), τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα από όσο φανταζόμαστε.
Φτάνοντας στην Ελλάδα, θεωρούμε πως το σημαντικότερο δεν ήταν η λήψη των 1,1 δις € αντί των συμφωνηθέντων 2,8 δις € – αφού αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, ενώ έτσι λειτουργούν οι Γερμανοί απέναντι στα θύματα και στα σκυλιά τους (άρθρο). Δεν ήταν ούτε η απροθυμία του ΔΝΤ να συμμετέχει στο πρόγραμμα, αφού δεν έδωσε καθόλου χρήματα για το τρίτο πακέτο διάσωσης – έχοντας δηλώσει επίσημα πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο (πολύ σωστά), πλησιάζει η εξόφληση του για τα δύο πρώτα πακέτα, ενώ οι Η.Π.Α. έχουν επιλέξει τη ρήξη με τη Γερμανία, επειδή θέλει να αυτονομηθεί «πατώντας επάνω» στην ενωμένη Ευρώπη υπό την κατοχή της.
Το σημαντικότερο λοιπόν για την Ελλάδα ήταν η συνέχιση της μη συμμετοχής της στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ (QE) – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν της επιτρέπεται η πρόσβαση της στις χρηματαγορές, όπως στην Ιταλία η οποία, εάν δεν στηριζόταν από την ΕΚΤ, θα ήταν αδύνατον να δανεισθεί με βιώσιμα επιτόκια, οπότε θα χρεοκοπούσε.
Εάν όμως η Ελλάδα δεν στηριχθεί από την ΕΚΤ για να δανεισθεί από τις αγορές, τότε θα χρειαστεί ένα 4ο μνημόνιο, ενδεχομένως πριν το 2018 – το οποίο όμως πολύ δύσκολα θα της εγκριθεί, αφού οι δανειστές της έχουν εξασφαλίσει τα εξής:
(α) Τη δημόσια περιουσία της, συμπεριλαμβανομένων των κοινωφελών επιχειρήσεων, μέσω της υπαγωγής της στο Υπερταμείο – το οποίο φυσικά ελέγχουν οι ίδιοι.(β) Μεγάλο μέρος της ιδιωτικής της περιουσίας, μέσω της κατοχής των ελληνικών τραπεζών εκ μέρους τους – αφού προηγήθηκε το σκάνδαλο των σκανδάλων (άρθρο).(γ) Τέλος, μέσω της υπερβολικής αύξησης των φόρων και των φορολογικών διωγμών, καθώς επίσης της τρομακτικής μείωσης των εισοδημάτων, αφενός μεν τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων υποτιμώνται, αφετέρου καταλήγουν μετά από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς στις τράπεζες ή/και στο κράτος σε εξευτελιστικές τιμές – οπότε από εκεί στους δανειστές.
Ως εκ τούτου, αυτό που συμφέρει πλέον τους δανειστές είναι το σχέδιο Σόιμπλε – δηλαδή, η υιοθέτηση της δραχμής από την Ελλάδα όπου, αμέσως μόλις θα υποτιμούταν, θα εξαγοράζονταν τα υπόλοιπα περιουσιακά της στοιχεία σε εξευτελιστικές τιμές (ανάλυση). Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως τα σημερινά, χωρίς αντίκρισμα χρήματα, είναι μεγάλο ρίσκο για όσους τα κατέχουν – οπότε προτιμάει να πάγια, όπως είναι τα ακίνητα μας, τα οικόπεδα μας, οι επιχειρήσεις μας, τα αεροδρόμια μας, τα νησιά μας κοκ., τα οποία δεν έχουν κίνδυνο να χάσουν την αξία τους.
Ολοκληρώνοντας, εάν σκεφτόταν κανείς εθνικά υπερήφανα, θα αποδεχόταν το σχέδιο του κ. Σόιμπλε υπό ορισμένες προϋποθέσεις (άρθρο) – έχοντας την πεποίθηση ότι, η Ελλάδα θα μπορούσε να τα καταφέρει, κάτι που ασφαλώς ισχύει. Εάν σκεφτόταν όμως ρεαλιστικά,κρίνοντας αφενός μεν από την «ποιότητα» του πολιτικού μας συστήματος, καθώς επίσης από τη σιωπή των αμνών που βασιλεύει, αφετέρου από την παγκόσμια καταιγίδα που φαίνεται στον ορίζοντα, θα ήταν πολύ προσεκτικός.
Πόσο μάλλον όταν όλοι γνωρίζουμε πως οι Έλληνες δεν τάσσονται πλειοψηφικά υπέρ του ευρώ επειδή το θεωρούν πολύτιμο ή/και αναντικατάστατο – αλλά λόγω του ότι δεν εμπιστεύονται καθόλου τους, σε μεγάλο βαθμό, διαφθαρμένους η/και ανίκανους, ανεπαρκείς πολιτικούς τους, έχοντας άλλωστε υποφέρει τα πάνδεινα στο παρελθόν.
Με απλά λόγια, οι Έλληνες θέλουν το ευρώ επειδή έχουν προδοθεί δεκάδες φορές από όλους τους πολιτικούς τους – ενώ σήμερα αηδιάζουν κυριολεκτικά όταν τους βλέπουν οπουδήποτε, με ελάχιστες δυστυχώς εξαιρέσεις.
Εναλλακτικά τώρα, αυτό που απομένει στη χώρα μας δεν είναι άλλο από την άμεση αποδοχή της χρεοκοπίας της, εντός της Ευρωζώνης – κάτι στο οποίο έχουμε αναφερθεί διεξοδικά στο παρελθόν (ανάλυση).
Πηγή Analyst Team
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου