Εν Αθήναις...ο κυρ Λωνίδας

Ο γείτονάς μας στην παλιά γειτονιά εκείνα τα χρόνια λεγότανε Λεωνίδας....
Λωνίδα τον φωνάζανε...
Μουστακάκι σένιο περιποιημένο... κολλαριστό πουκάμισο στην τρίχα
με άσπαστες μπανέλες....ριγάτο κοστούμι σταυρωτό και ρεπούμπλικο....
Επάγγελμα πειρατής....

Πειρατικό είχε ένα παλιό Αμερικάνικο που χώραγε κόσμο.....πιάτσα Ομόνοια ...το μεσημέρι στρίμωχνε κάμποσους από την στάση και άρχιζε την διανομή...
Η Τροχαία στην Σωκράτους τον ήξερε απ΄έξω όπως και ο πάγκος στο κρατητήριο
και στο αυτόφωρο....
Έτσι δουλεύανε τότε μέχρι που τους δώσανε άδειες ταξί για να γίνουν νόμιμοι
μα ποτέ δεν άνοιξαν το ταξίμετρο....λόγω θορύβου όπως έλεγαν γελώντας.
Έβγαζε μεροκάματο αλλά είχε πάθος με το χαρτί.....
Στο καφενείο ....στο υπόγειο είχε στασίδι για ποκαδόρους μόνιμους
με οργάνωση όμως....τσιλιαδόρος....βιδάνιο....σέρβις και τέτοια....
Φώναζε η γυναίκα του αλλά αυτός τα δικά του....
"....σε ταϊζω...σε ντύνω τι άλλο θες..".....

-->
Όταν γύριζε στο σπίτι από το καφενείο συνήθιζε και τις έφερνε μια πάστα
εφ΄όσον είχε κερδίσει φυσικά....δηλαδή σπανίως.
Από το Πίσω στα παλιά
Αν θέλετε να βοηθήσετε να συνεχίσουν να υπάρχουν ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ2, ξέρετε τους τρόπους!

loading...