Λίγο πριν τις διακοπές (που για το blog ξεκινούν από την Παρασκευή) και εν όψει της νέας πολιτικής χρονιάς που κατά τα συνηθισμένα αρχίζει τον Σεπτέμβρη, ας κάνουμε μία σούμα της χρονιάς (πολιτικής πάντα) που πέρασε.
Πέρσι τέτοιον καιρό ο κόσμος ζαλισμένος από την απότομη εναλλαγή χαράς κι ελπίδας που φάνηκε ή που νομίσαμε πως είδαμε τον Ιανουάριο του 2015, με την απελπισία και έκπληξη από την ολοφάνερη και ξετσίπ(ρ)ωτη προδοσία της υπογραφής αριστερού (λέμε τώρα)
μνημονίου και της αναίσχυντης παραβίασης της λαϊκής εντολής τού "ΟΧΙ", έστεκε στις παραλίες χτυπημένος όχι απ' τον ήλιο, αλλά απ' την ξαφνική καταστροφή που έπεσε στο κεφάλι του, ανίκανος να αντιδράσει, δίβουλος και διφορούμενος.
Αυτήν ακριβώς την αδυναμία σκέψης και κρίσης εκμεταλλεύτηκε η δωσιλογική-μνημονιακή πιά κυβέρνηση για να προκυρήξει εκλογές, επιστρατεύοντας τα χειρότερα, τα πιό εξώφθαλμα ψέμματα, εκλογές στις οποίες ο λαός αυτοκτόνησε, δείχνοντας με τον καθαρότερο τρόπο το πόσο καλά είχε πιάσει τόπο η τριακονταετία ΠαΣοΚ, και η μετατροπή του από λαό, σε όχλοβολεψάκηδων, οπαδών της εύκολης, άκοπης, με κάθε μέσον κερδισμένης (κλεμμένης) "καλής" ζωής, αδύναμου να αντιδράσει, αλλά προπαντός ανίκανου να σκεφτεί σωστά και να απεγκλωβιστεί από την λογική των πολιτικών τσομπαναραίων και νταβατζήδων των ΜΜΕ.
Από ' κει και πέρα η εξουσία διονυσιασμένη απ' την εύκολη νίκη ξεφάντωσε, και με τον αέρα της αχαλίνωτης αλαζονείας ποδοπάτησε τα πάντα: δημοκρατία, Σύνταγμα, δικαιοσύνη, δικαιώματα των πολιτών, λογική, τα πάντα.
Και ο λαός;
Ο λαός σαν την παρθένα που την βιάσανε, κατά ένα μέρος ερωτεύτηκε τον βιαστή της και ζητάει κι άλλο και κατά ένα άλλο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αισθάνεται βιασμένη και εξευτελισμένη, αλλά ντρέπεται να καταφύγει στο δικαστήριο για να καταγγείλει και να τιμωρήσει τον εγκληματία βιαστή.
Και εδώ, τον ρόλο του δικαστηρίου κατέχει ανενδοίαστα το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, με την γνωστή απροκάλυπτη εντολή για απείθεια και ξεσηκωμό εναντίον οποιασδήποτε εξουσίας επιχειρήσει να παρακάμψει ή να καταργήσει,τον εξ ορισμού απαραβίαστο καταστατικό χάρτη της χώρας.
Φέτος το καλοκαίρι, μιά χώρα επίσημο πιά προτεκτοράτο κι ένας λαός -κατά το blog-τελειωμένος, σέρνεται χωρίς ίχνος χαράς στις παραλίες προσπαθώντας να θυμηθεί πώς είναι η ξεγνοιασιά και η σωματική και ψυχική ξεκούραση.
Η ερχόμενη πολιτική σεζόν προβλέπεται το ίδιο ή και χειρότερα καταθλιπτική και καταστροφική.
Δεν έχει καμία σημασία αν θα αλλάξει η κυβέρνηση.
Το δρομολόγιο είναι προκαθορισμένο με οποιονδήποτε από τους 300 προδότες της Βουλής στο τιμόνι.
Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η σκέψη και η αποφασιστικότητα αυτού του λαού.
Και αυτό δυστυχώς δεν το προβλέπει κανένα ακροτελεύτιο άρθρο κανενός Συντάγματος.
Όθεν, άρα, δηλαδή, όσοι μπορούν να φύγουν, όχι για διακοπές αλλά για πάντα, ας το κάνουν.
Οι υπόλοιποι ας παραμείνουν να παρακολουθούν την νεολαία μας να κυνηγάει πόκεμον και να λιώνει κάτω απ' την μπότα της νεοναζιστικής "Ενωμένης" Ευρώπης.
Εδώ δεν υπάρχει πατρίδα για να σωθεί.
Υπάρχουν κάτι προδότες κι αυτοί που τους ψηφίζουν!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου