Πρωϊ και από το πεζοδρόμιο ....Λένορμαν για σιγουριά
αλλά δεν άντεξα χώθηκα στα στενά.
Στην τσέπη μόνο ελάχιστα αν χρειαστεί να τα δώσω για "διόδια"
γιατί δεν αντέχω το ξύλο.
Ψάχνω για κανένα παλιό σπίτι με πολλά δωμάτια και μεγάλη μάντρα
για να θυμηθώ τα παλιά.
Την σιδερένια αυλόπορτα με το καμπανάκι ...τις κάμαρες η μια δίπλα στην άλλη
με διαφορετικές οικογένειες.
Τις μπουγάδες στην αυλή τις λαμαρινένιες σκάφες....τον ασπρισμένο μαντρότοιχο...
την κοινόχρηστη τουαλέτα για όλες τις οικογένειες ...
τα πιτσιρίκια να παίζουν και να φωνάζουν...
τις γκαζιέρες να ψήνουν την φασολάδα
στο μοναδικό δωμάτιο πολλαπλών χρήσεων.
Αλήθεια δεκαετίες μετά τι άλλαξε;
Η Αρχαιολογική Υπηρεσία είχε κατεδαφίσει τις αναμνήσεις....άφησε μόνο την ελιά
που ήταν στη μέση της αυλής .
Με αυτή μπούσουλα φανταζόσουν την κάμαρα που γεννήθηκες και που δεν απήχε
περισσότερο από δύο μέτρα.
Κάτω από τα κλαριά της ήταν στημένο το πρόχειρο κουζινάκι με την γκαζιέρα
και την λαμαρίνα από πάνω.
Στροφή και πίσω στην πραγματικότητα εξερευνώντας την περιοχή προσπαθώντας
να θυμηθείς .
Δύσκολο....
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου