Εν Αθήναις...παλιές εικόνες του σήμερα

Πολύ υγρασία σε εκείνο το...υπερυψωμένο υπόγειο...πώς να το πείς....
του παλιού νεοκλασικού που μετακομίσαμε για μια ακόμα φορά εκείνα
τα χρόνια.
Είχε μεγαλώσει η οικογένεια και το ένα δωμάτιο δεν έφτανε.
Άλλη γειτονιά όμως...άντε να βρείς νέους φίλους...άντε
να προσαρμοστείς
στο νέο σχολείο.
Περνούσε και ένα ρέμα δίπλα από το σπίτι που το ρέμβαζες όταν φούσκωνε
με τα νερά της βροχής....
Αχ φουκαριάρα Αθήνα πόσοι έφαγαν από τα κομμάτια σου....
Την υγρασία την ξαναθυμήθηκα τον τελευταίο χειμώνα λόγω χαμηλής
χρήσης...του καλοριφέρ....για ευνόητους λόγους.
Και γι αυτό γυρίζω πίσω  στα μικράτα μου...
Πήγαινε ο βήχας στο υπόγειο σύννεφο ....σταματούσε την άνοιξη.
Και δώστου βεντούζες και είχες την ευαισθησία την μεταπολεμική όπως
η πλειονότητα των παιδιών της αυλής.....κίτρινη μούρη....αδυναμία....
δέκατα και άλλα ωραία λόγω "υγιεινής" διατροφής.
Στάζανε οι τοίχοι...τι να έκανε η μάνα.....η σόμπα του πετρελαίου
με το μπουρί δεν είχε ροδάκια....στην κουζίνα που ήταν μεγάλη την είχαμε
και εκεί τα κάναμε όλα εκτός από τον ύπνο.
Μόλις ερχότανε αυτή η ώρα άρχιζε το μαρτύριο....τρέχα γρήγορα και κουκουλώσου....
πρόσεχε στα πόδια υπάρχει μπουκάλι με ζεστό νερό...τύπου θερμοφόρας....
Όπως έπεφτες έτσι ξύπναγες στο ίδιο πλευρό γιατί φοβόσουνα μην χάσεις
την "ζέστη"αλλά και από το βάρος του παπλώματος και των μπόλικων κουβερτών.
Ο τοίχος ποτάμι και επάνω καρφωμένο ένα κάντρο με κέντημα της μάνας
μούσκεμα κι αυτό.
Η μυρουδιά της μούχλας αλλά και η όψη της ....αξέχαστα.
Όταν κάποτε μου προσέφεραν να φάω λίγο τυρί ροκφόρ....αυτό με την αριστοκρατική "μούχλα"....

-->
χαμογέλασα και αρνήθηκα σκεπτόμενος πόσο χορτάτος ήμουνα από δαύτη.
Η ζωή όμως κάνει κύκλους....οι απατεώνες-δοσίλογοι Πολιτικοί που έχουν
την ευθύνη να με "φροντίζουν" ....δεν με ξέχασαν... τώρα προς το τέλος
φρόντισαν να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια.

Από το Πίσω στα παλιά