που νοικιάζανε οι οικογένειες....ένα η κάθε μια με κοινόχρηστη τουαλέτα
και με την εφημερίδα σε κομμάτια στο καρφί για χαρτί τουαλέτας.
Επίσης τσιμεντένια σκάφη για μπουγάδα και καζάνι για να
βράζουν νερό.
Υπήρχαν όμως και οικογένειες που ζούσαν διαφορετικά στα διώροφα με εσωτερική ξύλινη τριζάτη σκάλα ....με κουζίνες...με υπηρετικό προσωπικό.
Μακρινός συγγενής έμενε στην Πλάκα σε ένα από τα παραπάνω σπίτια...
Χοντρέμπορος ....
Μια φορά τον χρόνο πηγαίναμε για επίσκεψη.
Βάζαμε τα καλυτερότερα που είχαμε ....
Ένα σπιτικό γλυκό για δώρο και ποδαρόδρομο και νάμαστε να χτυπάμε
το κουδούνι.
Άνοιγε από πάνω με σχοινάκι η πόρτα....
Το ψάλσιμο της μάνας συνεχιζότανε και όταν ανεβαίναμε την γυαλισμένη
σκάλα που μύριζε κερί.
"...πρόσεχε κακομοίρη μου...σε μια καρέκλα θα κάτσεις ...."
Τα καλωσορίσματα από τους συγγενείς που δεν είχαν παιδιά
και εμένα πού να με βάλουν να κάτσω για να μου αρέσει και τι να μου φέρει
να φάω η Συριανή υπηρέτρια ...η ψυχοπαίδα όπως την έλεγαν.
Τι να πρωτοφάω και πόσα χέρια να έχω και με την μάνα να αγριοκοιτάζει.
Ζωγραφικοί πίνακες .....ασημικά ....και βγαίνοντας στο μπαλκόνι με τις γλάστρες
φάτσα η Ακρόπολη....
Την έβλεπες και από την γειτονιά αλλά τόσο κοντά και μπαλκονάτος
ήταν αλλιώς.
Υπάρχει ακόμα αυτό το σπίτι....κάποιοι το αγοράσανε και το αναπαλαιώσανε...
είχαν λεφτά....όταν περνάω πάντα σταματάω κοιτάζοντας το μπαλκόνι
και προσπαθώντας να θυμηθώ το παιδί με τα κοντά παντελόνια να κοιτάζει
το στολίδι της Αθήνας.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου