Εν Αθήναις...." να σας ταρτάρω ένα συκαλάκι..."

Με σύκα αρσενικά, τους ορνούς, που δεν ωριμάζουν ποτέ και δεν τρώγονται.
 Η χαρακτηριστική μυρωδιά του ορνού μαζί με το γαρυφαλλάκι και το ψημένο αμύγδαλο μας δίνουν το γλυκό κουταλιού συκαλάκι....
Σε πολλές Αθηναϊκές αυλές υπήρχαν αγριοσυκιές και οι νοικοκυρές φροντίζανε να μη λείπει από τα βάζα τους.....
Φυσικά και το
νεράτζι και το σταφύλι και το βύσσινο και το πορτοκάλι....
Τα απογεύματα στα σκαλάκια στο πεζοδρόμιο όπου συγκεντρωνόντουσαν
 για το καθιερωμένο κους κους γλυκαινόντουσαν και έπιναν και το καφεδάκι τους....
Και τα σχόλια....
"...ωραία σου έδεσε το σιρόπι...."
"...το μύγδαλο κρατάει λίγο...."
Και τέλος οι "ειδήσεις" της γειτονιάς.....
Πάντα από την μισότριβη το "πρωτοσέλιδο"....
Υπήρχαν στις γειτονιές της Αθήνας και έτσι τις ονομάζανε λόγω της ελεύθερης ζωής τους....
"Και σιγά τι της βρίσκουν;"
" Mια κοκότα είναι ...."
"Έτσι είναι οι όμορφες ;"

-->
Και ήταν όμορφες και περιποιόντουσαν τον εαυτό τους για να περνάει η μπογιά τους και να αρμέγουν τους πλούσιους παντρεμένους.....
Μετά τις έχανες από την γειτονιά ......

Από το Πίσω στα παλιά