εκείνα τα χρόνια τα περισσότερα παιδιά δεν πήγαιναν διακοπές....
Προσπαθούσαν να βγάλουν χαρτζιλίκι...αμολιόντουσαν στον μπακάλη....
στον κουρέα....στον καρβουνιάρη που πούλαγε και κρασί και δήλωναν
παρόντες για θελήματα.
Το απόγευμα ήταν δικό τους για την αλάνα για τον χωματόδρομο
για την βόλτα τα μεγαλύτερα προς τα θερινά σινεμά για να δούν τι παίζουν
αν και περνούσε η παλιά κάντιλακ με την ντουντούκα και ενημέρωνε.....
" Σήμερα στον κινηματογράφο (τάδε) κωμωδία ....γέλιο μέχρι δακρύων με τον
Νίκο Ρίζο...τον Νίκο Σταυρίδη...."
Δεν ερήμωνε η γειτονιά το καλοκαιράκι ....από το απόγευμα και μετά
μετακόμιζε στο πεζοδρόμιο με σκαμνιά....καρέκλες ....τραπεζάκια...
Μια γιορτή.....τα παιδιά να παίζουν ....οι γυναίκες να πλέκουν...να κεντούν...
να κουτσομπολεύουν....οι άντρες να γυρίζουν από την δουλειά να τρώνε
και να πηγαίνουν στο καφενείο με τα τσίγκινα τραπεζάκια στον δρόμο
και ο μικρός να καταβρέχει με το ποτιστήρι τον χωματόδρομο.
Όχι απαραίτητα αλλά καμμιά Κυριακή πήγαιναν και για καμμιά
βουτιά στο Φάληρο...το μαύρισμα δεν απασχολούσε τότε τον κοσμάκη.....
ούτε για το πού θα πάνε διακοπές.
Όλα αυτά συνέβαιναν με φόντο την Ακρόπολη....
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου