κάποιες παλιές ημέρες κάποιες ωραίες στιγμές.
Το μικρό δωμάτιο-παλάτι σε μια αυλή της Αθήνας που γεννήθηκες και έζησες λίγα χρόνια
πρίν αρχίσει η οικογένεια τις μετακομίσεις από συνοικία σε συνοικία από γειτονιά σε γειτονιά.
Δεν ξεχνάς τα ενοικιαστήρια με τις
πινέζες στις ξύλινες κολώνες της ΔΕΗ που πάντα
κοιτούσες από συνήθεια.
Στην αυλή ζούσαν κι άλλες οικογένειες ...μεγάλωνες με τα παιδιά τους
και τα θεωρούσες αδέρφια σου και το καταλάβαινες όταν ερχότανε
η ώρα της μετακόμισης.
Τα κοιτούσες από το πίσω μέρος του φορτηγού να σε χαιρετούν να δακρύζουν
να κλαίνε...
"...θα τα ξαναπούμε...μην μας ξεχνάς..."
Και δεν τα ξαναλέγαμε...
Χάναμε τα ίχνη μας όλοι....ξενοίκιαζαν κι αυτοί...πήγαιναν αλλού...
δεν υπήρχαν τηλέφωνα...τι να σου κάνει και ο ψιλικατζής...ο ΕΒΓΑΤΖΗΣ
με το "Τηλέφωνο δια το κοινόν"...ποιόν να πρωτοεξυπηρετήσει ...
Τα παιχνίδια της αλάνας ήταν γνωστά σε όλες τις γειτονιές....
Τα γκαζάκια...τα χαρτάκια γνωστά και σαν χαπαχούπες ...οι σβούρες οι ξύλινες
με τον σπάγγο...έμπαιναν στις τσέπες που ήταν διπλαμπαλωμένες για να αντέχουν.
Έτσι οργανωμένος έκανες την πρώτη σου εμφάνιση στην νέα γειτονιά
και προσπαθούσες να ενταχθείς στην παρέα της νέας αλάνας.
Οι πρώτες ημέρες ήταν οι δύσκολες....
Οι μεγαλύτεροι είχαν και αυτοί πρόβλημα ένταξης...
Η πρώτη εμφάνιση θα ήταν το απόγευμα στα σκαλάκια της αυλόπορτας
όπου καθόντουσαν οι γειτόνισες...οι συστάσεις...τα νέα...
Οι άντρες θα έδιναν το παρόν στο καφενείο και έπαιρναν "το πιστοποιητκό"
ένταξης.
Ο μπακάλης της γειτονιάς...ο χασάπης θα έπαιρναν πληροφορίες
για τους νεοφερμένους προκειμένου να γνωρίζουν πώς θα κινηθούν
αν θα ανοίξουν τεφτέρι δηλαδή...
"...μην φοβάσε είναι δημόσιος υπάλληλος..."
Τα πρώτα καλέσματα σε σπίτια γειτόνων θα άρχιζαν από το Σαββατόβραδο
και στην συνέχεια έμπαινες στην λίστα.
Θα ερχότανε η σειρά σου.
Για κάποιο λόγο η πρώτη γειτονιά ήταν η καλύτερη αν και η κάμαρα
ήταν μικρότερη από δύο επι τρία...υπήρχε κοινόχρηστη τουαλέτα αλλά Τούρκα
με εφημερίδες κομμένες στο καρφί (χαρτί υγείας)....τρείς βρύσες με γούρνα
και λάστιχο στην αυλή...κοινόχρηστο πλυσταριό με την σκάφη για πλύσιμο
και μπουγάδα.
Για το τέλος άφησα το μικρό βρυσάκι έξω από την κάμαρα που έγραφε
ΚΑΛΗΜΕΡΑ με μια πετσέτα από κάτω όπου έπλενες το πρόσωπό σου
και τα δόντια με την ΚΟΛΥΝΟΣ.
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου