Εν Αθήναις...περάστε την πρώτη του μηνός

Τι μας περιμένει οικονομικά και με το νέο υπερμνημόνιο made in Syriza το υποψιαζόμαστε.
Κάποιοι περισσότερο φιλοσοφοποιημένοι προτείνουν να ζούμε
την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία μας δηλαδή χωρίς μιζέρια
και άγχος.
Το πώς δεν μας το λένε όμως γι αυτό και εγώ

τους λέω αμπελοφιλόσοφους.
Η αγωνία του μεροκάματου η αγωνία του άνεργου να βρεί δουλειά
η αγωνία του συνταξιούχου να μπορέσει να ζήσει μόνο 10 ημέρες
κάθε μήνα γιατί για τόσο τον φτάνει η σύνταξη είναι καθημερινή
ρουτίνα.
"Περάστε την πρώτη του μηνός" είναι ο τίτλος μιας παλιάς
Ελληνικής ταινίας με θέμα τους δοσάδες που έτρεχαν να μαζέψουν
τις δόσεις από τα εμπορεύματα που πούλαγαν.
Χτυπούσαν τα κουδούνια των πελατών τους για να εισπράξουν
και αυτοί κρυβόντουσαν γιατί δεν είχαν.
Αν κατά τύχη εύρισκαν τον πελάτη αυτός τους έλεγε...
"περάστε την πρώτη του μηνός" δηλαδή όταν θα έπαιρνε
το μηνιάτικο.
Για πόσους δοσάδες όμως να έφτανε αυτό;
Στις ημέρες μας οι δοσάδες προσπαθούν
να εισπράξουν....την "πρώτη του  μηνός".

-->
Τα τεφτέρια στα ψιλικατζίδικα στα χασάπικα στα μανάβικα
και σε άλλα μαγαζιά της γειτονιάς γέμισαν από χρωστούμενα.
Το αποτέλεσμα είναι να χάνουν και τον πελάτη και να μένουν
με ...τις αναμνήσεις...
"Κος Σπύρος γάλα...γιαούρτι....φρυγανιές 4 ευρώ (ημερομηνία)..."

Από το Πίσω στα παλιά