Εν Αθήναις....μικρός για όλες τις δουλειές

Δεκαετίες πίσω και πλησίαζε το Πάσχα....
Σχολικές διακοπές αλλά όχι για όλα τα παιδιά γι αυτό και δεν τις περίμεναν
με χαρά.
Την επόμενη ημέρα θα πήγαιναν για δουλειά μέσω των αγγελιών
 ΖΗΤΕΙΤΑΙ  ΜΙΚΡΟΣ
στις βιτρίνες των μαγαζιών του Κέντρου της Αθήνας.
Δεν χρειαζόντουσαν πολλές συστάσεις ....
κάποιος από την γειτονιά
κάποιον γνώριζε και πήγαινες εκ μέρους του.
Οπότε μάθαινες και από μέσα τα τότε μεγάλα μαγαζιά τα πολύ γνωστά....
Ήσουν ο μικρός για όλες τις δουλειές ...
Φορούσες την στολή με το στρογγυλό καπελάκι και ήσουνα ο αρχηγός
του ασανσέρ...
"Πρώτος όροφος....γυναικεία....δεύτερος παιδικά....τρίτος και πάει λέγοντας..."
Και κάθε τόσο φιλτράρισμα με κολώνια την καμπίνα και προσοχή
στον καθρέφτη να μην έχει δαχτυλιές.
"Βοήθησε την κυρία με τα πακέτα..."
Την περίμενε το αμάξι έξω στην Αιόλου και τα πήγαινες με χαρά όμως
γιατί το πουρμπουάρ θα ήταν καλό.
Οι επόμενες σχολικές διακοπές ήταν του καλοκαιριού και αν ήσουν καλός
έκλεινες την δουλειά.
Δεν ξαναπήγαινες όμως γιατί θυμόσουνα την κλεισούρα του ασανσέρ.
Υπήρχαν πολλές αγγελίες και δεν είχες πρόβλημα αν θα βρείς
δουλειά.
Στην συνέχεια θα άλλαζες δρόμο και θα βρισκόσουνα στην Σοφοκλέους.
Εκεί λιγότερο κυριλέ τα πράγματα....

-->
Σιδερένιο καρότσι φόρτωνες τις παραγγελίες και πήγαινες για διανομή.
"Έφτυσα" έλεγε το αφεντικό....
Στο εξηγούσε ....δεν έπρεπε να στεγνώσει το σάλιο του όταν θα είχες
γυρίσει.

Από το Πίσω στα παλιά