Όπου δεις πολλούς Συριζαίους μαζεμένους ή διορισμούς θα μοιράζουνε ή θα παίζει ο σύντροφος Λάκης [Λαζόπουλος, με το συμπάθειο...]
Καμία έκπληξη λοιπόν, που στην πρεμιέρα του πρωθιερέα της ροζ προπαγάνδας, είχε μαζωχτεί το μισό υπουργικό συμβούλιο.
Το έργο άλλωστε είχε κι αράπη...
Τώρα βέβαια, αν το θεατρο παίζονταν με τα πόδια, ο σύντροφος Λάκης θα ήταν
ο Λυονέλ Μέσι της υποκριτικής [τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως-βεβαίως]
Ο άνθρωπος κυριολεκτικώς πραγματώνει τη μεταφυσική διάσταση του ποδοσφαιρικού αστέρα - κάμει τους θεατές να σκέπτονται με τα πόδια.
Κάθε ατάκα, κάθε μορφασμός, κάθε φράση, κάθε κρυφό μήνυμα, είναι ζυγιασμένα έτσι που να αφαιρούν κάτι τις από τις ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες και να το μεταφέρουν στα κατώτερα ένστικτα, όπου ο θεατής παύει να κρίνει, παύει να στοχάζεται, παύει να αισθάνεται και τελικώς μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο ανοιχτό στόμα, που χάβει ό,τι του πασάρουν...
Οι Κογκολέζοι, που εκτιμούν ιδιαιτέρως το θέατρο, λέγουν ότι έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει τα ζώα σε ανθρώπους.
Για τον σύντροφο Λάκη ισχύει ακριβώς το αντίθετο...
Ο θεατής μπορεί να μπει στο θέατρό του άνθρωπος και να βγει σαύρα!
Διόλου τυχαίο λοιπόν που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Συριζαϊκής προπαγάνδας...
Καραγκιόζηδες της πολιτικής, καραγκιόζηδες της δημοσιογραφίας, καραγκιόζηδες της τέχνης, καραγκιόζηδες της εξουσίας.
Υπάρχουν όμως και οι σκέτοι καραγκιόζηδες, που ό,τι κι αν πιάσουν στα χέρια τους, το μετατρέπουν σε καραγκιοζιλίκι...
Διαλέξτε τώρα, που θα τους κατατάξετε...
Τον παλιό κακό καιρό της σοβιετίας, σύσσωμο το σκυλολόι της κόκκινης εξουσίας, μαζευόντουσαν στις πρεμιερες των καθεστωτικών "καλλιτεχνών", για να δείξουν έμπρακτα στο πόπολο ποιο είναι το κομματικό του καθήκον.
Μετά την απελευθέρωση των δύστυχων χωρών, που είχαν φάει στη μάπα τη βία και τον παραλογισμό του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν έμεινε ούτε ένας [μα, ούτε ένας] από αυτές τις καλλιτεχνικές φελαδούρες, που να τον θυμούνται οι αιχμάλωτοι λαοί και να συνεχίζουν να τον ακούουν ή να τον διαβάζουν.
Ήσαν τόσο ψεύτικα τα λόγια τους, τόσο φτηνή και απροσχημάτιστη η προπαγάνδα τους, ώστε η πτώση των εντολοδόχων τους, σήμαινε και τη δική τους πτώση.
Άλλωστε όταν η τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της, καταντάει τσούλα της εξουσίας, τότε απλώς υπογράφει και τη θανατική της καταδίκη.
Διότι όπως όλες τις πουτάνες, όταν πάψουν να τα φέρνουν στον νταβατζή τους, τις πετάνε στα αζήτητα...
Ο κ. Λαζόπουλος έγινε φίρμα πουλώντας στο πόπολο ένα είδος λαϊκής σάτιρας, όπου αντί για ανθρώπινους χαρακτήρες πρωταγωνιστούσαν καρικατούρες.
Ακολουθώντας τη σοφή αρχή, ότι "τέχνη" είναι: να αντιλαμβάνεσαι πόσο ηλίθιο είναι το κοινό σου και να του πασάρεις τις ηλιθιότητες που θα ήθελε να ακούσει", εξελίχθηκε στον αγαπημένο γελωτοποιό των μαζών.
Μέσα όμως από τις χαριτωμενιές και τις μπουρδίτσες, που σερβίριζε στους χαχόλους, τους πέρναγε ύπουλα και τα μηνύματα των νεοταξιτών της αριστεράς. Έτσι, εξόν από πρώτη φίρμα των παπούα του Σύριζα, έγινε και η πρώτη επιλογή των αφανών κουμανταδόρων της αλβανογρεκίας.
Αρχικά οι μπομπολοψυχάρηδες και μετέπειτα οι κοντομηνάδες, του εξασφαλισαν άφθονο χρήμα, για να στήνει τις εβδομαδιαίες μυελοπαγίδες, στους εκφυλισμένους ελληνόφωνους της λούμπεν αριστεράς.
Η δήθεν αντιεξουσιαστική και φιλολαϊκή μάσκα του συντρόφου Λάκη, δεν είναι παρά η χαρά της πουτάνας, που μπροστά στον μπακάλη και στον φούρναρη, το παίζει χαμηλοβλεπούσα νοικοκυρά...
Ε, λοιπόν, υπάρχουν πλάσματα τόσο αδειανά, ώστε μπορείς κάλλιστα να τα μπερδέψεις
με κινούμενα ρούχα.
Στη φωτό εδώ από πάνου, βλέπετε δύο τέτοια κινούμενα φουστάνια.
Η μόνη διαφορά τους είναι ότι το φουστάνι εντός της βιτρίνας, είναι πιο κομψό...
Μάλιστα, κυρία μου
Το μισό υπουργικό συμβούλιο στην πρεμιέρα του συντρόφου Λάκη.
Και ο πρωθυπουργός επίσης.
Και η Περιστέρα...
Από το αεροπλάνο που την πηγαινοφέρνει στη δουλειά της, κατευθείαν στο θέατρο...
Τι τραβάνε κι αυτές οι σοσιαλήστριες ρε παιδί μου...
Άμποτε να ξεσηκωθεί ο λαός και να δεις την κάθε Περιστέρα να χρειάζεται τανκ για να πάει στη δουλίτσα της...
Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη
Κι εξόν από το υπουργικό συμβούλιο, έδωσαν το παρόν [ή το παρούσα] και τα μεγαλύτερα ονόματα της τέχνης της αρπαχτής.
Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, ο κ. Κοντομηνάς, η κ. Μενεγάκη - μέχρι κι ο κ. Χαϊκάλης.
Δηλαδή μιλάμε, ότι πιο σάπιο έχει να επιδείξει αυτός ο τόπος, ότι πιο χυδαίο, πιο πονηρό, πιο κιτσαριό, έσπευσε να εξασφαλίσει πρόσκληση για την παράσταση του συντρόφου Λάκη [σιγά μην πλήρωναν και εισιτήριο, οι φραγκοφονιάδες]
Και μετά σου λέει ο άλλος... αριστερά!
Για δε ρε που κατάντησε η αριστερά... Που έτσι και βάνεις όλες μαζί τις οφ σόρ που κατέχουν [στα μουλωχτά] αυτοί οι μεγιστάνες, φτιάχνεις ένα μικρό Λιχτενστάιν!
Αλλά έτσι είναι... Το κακό γούστο πάει πακέτο με το καλό λούσο.
Κι ο σύντροφος Λάκης φαίνεται ότι τα κατάφερε επιτέλους να επιτύχει τον λεγόμενο "ιστορικό συμβιβασμό"
Να βάνει πλάι-πλάι φερειπείν, τον Αντόνιο Γκράμσι με τον μόδιστρο της κ. Αγγελοπούλου και την κ. Μενεγάκη, αντικρυστά με την Τασία.
Μιλάμε δηλαδή, ούτε όταν συμπρωταγωνίστησαν ο Σταλόνε με τον Σβαρτσενέγκερ στην ίδια ταινία, δεν υπήρξε τέτοιος ενθουσιασμός στα πλήθη.
Αν ο Γκορμπατσώφ διέθετε έναν καραγκιόζη σαν τον Λάκη, δεν θα του χρειάζονταν η περεστρόικα. Θα έρχονταν το φάντασμα του Στάλιν και θα κάθονταν πλάι στον Πούτιν, οικειοθελώς...
Τελικά το χρήμα ενώνει.
Κι εκεί που έβλεπες τον σύντροφο Λάκη να ωρύεται κατά του μνημονίου, κατά της ΔΕΗ, κατά των φόρων, κατά της υποκρισίας, κατά των αυτοκτονιών, κατά των ανέργων, κατά των συσσιτίων, κατά... κατά... κατά... τώρα κυρία μου, τον βλέπεις να στέλνει πρόσκληση στον Σόϊμπλε και να εξασφαλίζει πρώτη θέση - πίστα στη Δρακουλέσκου.
Σαν να λέμε δηλαδή, να τρώει πεντάρα ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό και να βγαίνουν ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο, αγκαλιασμένοι από το γήπεδο.
Τωρα θα μου πεις, όσο αντίπαλοι είναι στην πραγματικότητα ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο, άλλο τόσο αντίπαλοι είναι και ο τσιπραδρέου με τους ρότσιλντ.
Αυτά τα τσικιρικιτζίδικα και οι "ταξικές πάλες" και οι "αγώνες του λαού" γίνονται για να ευφρανθεί το πόπολο και να στραβωθούν οι χαχόλοι. Σιγά μην και έχουν τίποτα να μοιράσουν οι λαζόπουλοι, με τους γεωργιάδηδες και τους κοντομηναδες.
Αφού ο ένας είναι το χέρι που νίβει τον άλλον.
Ξέρετε εσείς καμία καουμπόυκη ταινία, που να υπάρχουν μοναχά καλοί και κανένας κακός;
Πόσω μάλλον η νεοελληνόφωνη κοινωνία, που δομείται πλέον απάνω τους κανόνες των σπαγγέτι γουέστερν.
Όποιος σκοτώσει τους περισσότερους, γίνεται ο Κλίντ Ήστγουντ του έργου και παίρνει και το κορίτσι [μαζί τα εβρόπουλα...]
Η κ. Μενεγάκη. Σύμβολο της πολιτικής, στοχαστικής, καλλιτεχνικής και ξεκωλιαστικής δραστηριότητας της αφγανογρεκικής κοινωνίας. Από τα πρωινάδικα ως τα λαζοπουλάδικα, δυο δάχτυλα και κάτι...
Α, και κάτι ακόμα...
Η πλειοψηφία του κοινού αποτελούνταν από τους νεολαίους του Συριζα!
Να μου το θυμηθείτε, ότι ο Κατρούγκαλος τους έχει δώκει γραμμή... Αν βάνουν στο βιογραφικό τους είκοσι αποκόμματα εισιτηρίων από παραστάσεις του κ. Λαζοπουλου, θα διορίζονται στο δημόσιο...
Σκατά... Σκατά... Σκατά...
Πηγή Πανούσης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το Ας μιλήσουμε επιτέλους
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου