Ένα μυστήριο πλακάκι στο Βίλνιους της Λιθουανίας σηματοδοτεί το τέλος της πιο μακριάς ανθρώπινης αλυσίδας

Οι τοπικές δεισιδαιμονίες και η ιστορία τριγυρνάει γύρω από αυτό το ταπεινό πλακάκι, το "Stebuklas" ("θαύμα" στα λιθουανικά), που είναι κρυμμένο στη τεράστια πλατεία του Καθεδρικού Ναού (η δεισιδαιμονία απαγορεύει να αποκαλυφθεί η ακριβής θέση του). Το stebuklas είναι διάσημο για τις μαγικές ιδιότητές του (λένε ότι εκπληρώνει ευχές), αλλά αποτελεί και μια βαρυσήμαντη ημέρα στη λιθουανική ιστορία.
Από τις 23 Αυγούστου του
1939 μέχρι το 1991, η Λιθουανία θεωρούνταν δημοκρατία της ΕΣΣΔ (παρά την αντίθεση των πολιτών της). Πολλοί είδαν την ένταξη της Λιθουανίας στην ΕΣΣΔ ως φάρσα και την αποκάλεσαν παράνομη κατάληψη και στρατιωτική κατοχή. ΟΙ σχέσεις ήταν τεταμένες μεταξύ της Σοβιετικής κυβέρνησης και της Λιθουανίας για 50 χρόνια, μέχρι το 1989. Η ΕΣΣΔ σε αυτό το σημείο ήταν στο πολιτικά ασταθής: το Τείχος του Βερολίνου είχε πέσει, ενώ οι Σοβιετικοί πολίτες εξέφραζαν την δυστυχία τους.

Η δυνατότερη και πιο καθαρή ένδειξη διαφωνίας ήταν ίσως η πιο ήσυχη. Στις 23 Αυγούστου του 1989, περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι ένωσαν τα χέρια τους σε όλη τη Λιθουανία, τη Λετονία και την Εσθονία για να δημιουργήσουν την Αλυσίδα της Βαλτικής, τη μεγαλύτερη αδιάσπαστη ανθρώπινη αλυσίδα στην ιστορία, που εκτείνονταν πάνω από 370 μίλια. Η αλυσίδα ξεκίνησε στο Ταλίν της Εσθονίας, συνεχιζόταν μέχρι τη Ρίγα της Λετονίας και κατέληξε στο Βίλνιους, ακριβώς στο πλακάκι stebuklas στην πλατεία του καθεδρικού ναού.

Το stebuklas, ως εκ τούτου, είναι κάτι περισσότερο από ένα θαυματουργό πλακάκι: είναι "ιερό" έδαφος, ένα κομμάτι της ιστορίας. Όποιος βρεθεί στην πλατεία του καθεδρικού ναού στο Βίλνιους, η δεισιδαιμονία λέει ότι θα πρέπει να βρει το πλακάκι εντελώς τυχαία, όχι να το ψάξει σκόπιμα. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά αν κανείς βρει το θαυματουργό πλακάκι θα πρέπει να γυρίσει γύρω του τρεις φορές δεξιόστροφα, να πηδήξει πάνω και να χειροκροτήσει μια φορά, και να κάνει μια μεγάλη ευχή -

-->
ωραία σκηνή γι' αυτούς που θα τύχει να παρακολουθούν τον θέαμα..
Από το Ξωτικό