«Να δεις τι σου έχω για μετά…»

Η επόμενη μέρα είναι εδώ, σιδηρόφρακτη όπως το μνημόνιο – όμως με μια παράδοξη σχέση με το μέλλον, καθ’ ότι, παρ’ ότι επόμενη διαβαίνει τον χρόνο ανάποδα και οδηγεί τη χώρα πίσω σε καθεστώς παλαιοαποικιοκρατίας, «κανονιοφόρων» και «αντιβασιλείας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειριστής του νέου Καθεστώτος Εντολής προσαρμόζεται. Στρίβει προς τα δεξιά. Και πολιτικώς και ιδεολογικώς. Όσον θα περνά ο καιρός η Αριστερά (που γονάτισε) θα γίνεται ένα διαρκές
ντεζαβού της Δεξιάς  (που επέρχεται). Και ώσπου να παλινορθωθεί πλήρως η Δεξιά, θα μεταλλάσσεται σε Δεξιά το κομμάτι εκείνο της Αριστεράς

που ως τώρα νομιμοποίησε την εν γένει πολιτική της δεξιάς στη χώρα, δηλαδή του μονοκομματικού δικομματισμού, με τα ιδιαίτερα μάλιστα χαρακτηριστικά που αυτός έλαβε την τελευταία 20ετία, όταν η ώσμωση της σοσιαλδημοκρατίας με τον νεοφιλελευθερισμό οδηγούσαν στην πιο ακροδεξιά πολιτική που εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα και την Ευρώπη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι ύστερα.

Η δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό επίπεδο ήδη προαναγγέλλεται και σχετίζεται με την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 155 εδρών. Το έργο (μνημόνιο) που έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρύ, θα έχει κόστος και ήδη το Μαξίμου ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα μιας όλο και πιο πιθανής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ της κυρίας Γεννηματά, του κ. Βενιζέλου και του κ. Λοβέρδου. Ταυτοχρόνως το φλερτ Τσίπρα με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και το πιθανό πλέον πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωσοσιαλιστική ομάδα, θα ανοίξει τον δρόμο για το τρίτο και τελευταίο στάδιο μιας τριετούς τουλάχιστον διακυβέρνησης βασισμένης στην παρούσα βουλή, που θα είναι ο «μεγάλος συνασπισμός». Διότι το μνημόνιο θα πρέπει να τελειωθεί χωρίς να πάμε σε νέες εκλογές. Αν αυτός ο σχεδιασμός ευοδωθεί, το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασίες πρώτα με το ΠΑΣΟΚ κι ύστερα με τη ΝΔ θα είναι ένας «εξευρωπαϊσμός» με τις ευλογίες αλλά και τη διαρκή επιτήρηση του Βερολίνου, των τροϊκανικών «θεσμών» και του εφ’ ημάς Υπερπρωθυπουργού (ή Υπατου Αρμοστή, ή Ανθυπάτου, ή Γκαουλάιτερ, ό, τι προαιρείσθε αναλόγως των ιστορικών σας… προτιμήσεων)

Για την επιτυχία της πολιτικής στροφής είναι απαραίτητη και η ιδεολογική στροφή. Δαιμονοποιήσαμε το μνημόνιο έλεγε ο κ. Δραγασάκης, ο λαός νομιμοποίησε το μνημόνιο λέει τώρα ο κ. Γιώργος Τσίπρας. Πράγματι ο κ.Αλέξης Τσίπρας

«ξεμπέρδεψε με το παλιό» (τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ) και στήνει «το νέο»(την παλινόρθωση της Δεξιάς). Η αριστερή ιδεολογία του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς διαχέεται σε μια διαχείριση της δυστυχίας μας μεφραπέδες και ψέματα.

Η αλλαγή αυτή ή μάλλον ή μετάλλαξη γίνεται και απαλά και απότομα. Αίφνης ο κ. Παππάς δηλώνει στα «ΝΕΑ» ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πυλώνας της Δημοκρατικής Παράταξης» μιλώντας τη γλώσσα του κ. Λαλιώτη ή του κ.Σημίτη ή του «Βήματος». Η κυβέρνηση

με «κορμό την Αριστερά» έστειλε τον κορμό της για κούτσουρο και τώρα φιλοδοξεί να είναι ο πυλώνας της… Δημοκρατικής Παράταξης – «της ποιάς;» θα αναφωνούσε ο ίδιος ο Αλέξης, όταν ακόμα η περικοπή των συντάξεων φερ’ ειπείν, του φαινόταν αντιπαραγωγική και ανήθικη.

Όμως, ο δρόμος που πήρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναιαναγκαστικώς αντιπαραγωγικός και αναγκαστικώς ανήθικος. Δεν μπορεί να θεωρείται «πλούσιος» ο πολίτης που βγάζει ετησίως 20.000 ευρώ και να του βγάζουν κάθε χρόνο την ψυχή με τους φόρους. Είναι αντιπαραγωγικό. Και είναι ανήθικο την ίδια στιγμή που περικόπτονται κι άλλο οι συντάξεις ο κ.Φλαμπουράρης να τάζει στους συνταξιούχους ότι, αν όλα πάνε καλά (!) θα επαναφέρει τη 13 σύνταξη. Έχει και η αναλγησία τα όριά της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπαιδεύεται απ’ τους ταγούς του στο άθλιο άθλημά του«άλλα να λες κι άλλα να κάνεις». Καταδικάζει όσους αριστερούς στο εσωτερικό του παραμένουν ακέραιοι να θεωρούνται ακραίοι.

Η ευκολία με την οποίαν λέγονται πλέον τα ψέματα θυμίζει την εποχήΣαμαρά, όταν σ’ αυτήν τη χώρα «πετούσαν και τα γαϊδούρια», μόνον που τώρα πια μαζί με τα γαϊδούρια πετάνε και τα αεροδρόμια (προς πώλησιν), ου μην αλλά και σαλπάρουν τα λιμάνια για άλλη γη και για άλλα μέρη…

-->
Πλην όμως no problem! Όπως θα  έλεγε και ο σοφός Νέστωρ κ. Φλαμπουράρης,από τα 75 προαπαιτούμενα των μηνών Οκτωβρίου και Νοεμβρίου, τα πρώτα 100 είναι δύσκολα…
Του ΣΤΑΘΗ από το enikos