Η ιστορία αναφέρει ότι ο Βιργίλιος είχε μια μύγα για κατοικίδιο και όταν αυτή πέθανε, ο Βιργίλιος ξόδεψε 800.000 νομίσματα για μια κηδεία-υπερθέαμα. Διασημότητες και επαγγελματίες μοιρολογίστρες μαζεύτηκαν στο σπίτι του ποιητή. Ο ίδιος ο ποιητής έγραψε στίχους για τη
μνήμη της μύγας του. Μετά την κηδεία, το νεκρό έντομο τοποθετήθηκε σε ένα μαυσωλείο που είχε φτιάξει ο ποιητής στο κτήμα του.
Ο Βιργίλιος δεν το έχασε. Ήταν ένα σχέδιο για να μην βάλει η κυβέρνηση στα χέρια της τη γη του ποιητή. Εκείνη την εποχή -και αυτό είναι αληθινό-, η Ρώμη αφαιρούσε την ιδιωτική ιδιοκτησία και την έδινε σε βετεράνους πολέμου. Σύμφωνα με το μύθο, ο Βιργίλιος ήξερε ότι η κυβέρνηση δε θα μπορούσε να αγγίξει την περιουσία του, αν στο κτήμα του υπήρχε ένας τάφος, γι' αυτό έχτισε γρήγορα ένα μαυσωλείο, βρήκε ένα αρθρόποδο και την έσωσε.
Η ιστορία δυστυχώς είναι αβάσιμη. Κανείς από τους συγχρόνους του Βιργιλίου δεν αναφέρει ότι ο ποιητής έκανε μια πλούσια κηδεία, ειδικά μια μύγα. Η ιστορία έχει πιθανώς ρίζες σε ένα παλιό ποίημα, της συλλογής Appendix Vergiliana, που έχει (εσφαλμένα) αποδοθεί στον ποιητή και ονομάζεται "Culex" (Μύγα). Στο ποίημα, μια μύγα (ή, ανάλογα με τη μετάφρασή, μια αράχνη ή μια σκνίπα) ξυπνά κάποιον άνθρωπο ακριβώς πριν τον τσιμπήσει φίδι. Ο άνθρωπος σκοτώνει τόσο το έντομο όσο και το φίδι, αλλά σύντομα λυπάται που σκότωσε τον φτερωτό προστάτη του, οπότε ετοιμάζει μια ταφόπλακα για τη μύγα με έναν επιτάφιο.
Οι περισσότεροι μελετητές δεν πιστεύουν ότι ο Βιργίλιος έγραψε το "Culex". Όμως, ο Βιργίλιος αποτέλεσε αντικείμενο πολλών μυθοπλασιών. Λίγο μετά το θάνατό του, οι άνθρωποι στη γενέτειρά του στη Νάπολη ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο ιδρυτής της πόλης -και ας μην ήταν. Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο κυβερνήτης της πόλης (ούτε αυτό ισχύει). Στον Μεσαίωνα, ο Βιργίλιος απεικονίστηκε ως μάγος που μπορούσε να επικοινωνεί με τους νεκρούς (ούτε κάτι τέτοιο ίσχυε).
από: mental floss
Από το 3otiko
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου