Γυρίζοντας πίσω στα παλιά θα θυμηθείς την μυρουδιά από το γιασεμί αλλά και από τον μούστο.
Από τα Μεσόγεια ερχόντουσαν τα φορτηγά να φέρουν το νέκταρ των Θεών...
την ρετσίνα.
Γιορτή....οι ταβερνιαρέοι στις δόξες τους...τα βαρέλια έτοιμα πλυμένα στις θέσεις τους και με τον
αριθμό τους ή και το όνομά τους από κάποιους μερακλήδες.
Με τον παπά δίπλα να πεί καμμιά ευχή για την καλή επιτυχία.
Οι γειτόνοι και αυτοί στον δρόμο με τα κατσαρόλια ευχόντουσαν στον ταβερνιάρη και αυτός φρόντιζε γι αυτούς.
Είχε ένα μεγάλο καζάνι και το γέμιζε μούστο για να τους τον μοιράσει για την μουσταλευριά.
Πώς να την ξεχάσεις αυτήν την μυρουδιά όταν έβραζε στην κατσαρόλα.
Στην συνέχεια στο πιάτο για να κρυώσει με μπόλικο καρύδι και κανέλα.
Η επιτυχία της ταβέρνας για να μπορεί να έχει πελάτες εκείνα τα χρόνια
ήταν η καλή ρετσίνα.
Το χρώμα της.... να μην είναι θολή....και ο ειδικός έδινε το οκέϋ πότε θα έβγαινε στην κατανάλωση.
"Χημικό" τον έλεγαν ...δεν είχε πτυχίο αλλά πείρα ....και ποτέ δεν έπεφτε έξω.
Ιεροτελεστία όταν έκανε την εξέταση για να δοθεί πιστοποιητικό κυκλοφορίας στην ρετσίνα.
Έβαζε λίγο στο ποτήρι....το στριφογύριζε...το σήκωνε ψηλά να το βλέπει καλύτερα...
Ο ταβερνιάρης σε μεγάλη αγωνία....
Βάζανε και γύψο τότε στο κοκκινέλι για να ενισχύσουν το χρώμα και το παρακάνανε μερικές φορές.
Στο σώσμα το καταλάβαινες για τα καλά.
Το γιοματάρι το πειραγμένο ο γνώστης τόπιανε με την πρώτη γουλιά.
Έτοιμος να λιποθυμίσει ο ταβερνιάρης ...όλη η χρονιά θα φαινότανε αν πήγαινε καλά ή όχι.
Το μαντάτο θα έφτανε σε όλη την περιοχή για την ποιότητα της ρετσίνας του.
Και ο "χημικός" έβγαζε την απόφαση....."...καλό είναι στα γράδα του..."
"πιπερίζει..."..."χρώμα καλό αλλά θα γίνει καλύτερο με το πρώτο βοριαδάκι..."
Γιορτή.....κεράσματα ο κάπελας....χαιρετούρες....ευχές για καλές δουλειές
και καλά κρασιά με τον λατερνατζή να δίνει ιδιαίτερο τόνο.
Είχε και αυτός χαρά γιατί θα γέμιζε το μαγαζί αλλά και το τσίγκινο
πιατάκι του με κέρματα από τους πελάτες.
Από το pisostapalia
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου