Νοσταλγική Αθήνα

Πάμε πίσω στα χρόνια που οι εργολάβοι έχουν αναλάβει να βάλουν τους Αθηναίους σε κλουβιά....
Ήταν η πολιτική της εποχής....δουλειά...δώστε δουλειά....γκρεμίστε...
χτίστε εις ύψος....
Και έψαχνες τους οικοδόμους στο καφενείο ΤΟ ΝΕΟΝ στην Ομόνοια
να παίζουν τάβλι γράφοντας σε χασαπόχαρτο το μεροκάματό τους
για να μην τους ενοχλείς άδικα μέχρι
που ήλθαν οι Αλβανοί
που ήταν οικονομικοί και χαλάσανε την πιάτσα.
Αργότερα βέβαια έμειναν όλοι άνεργοι...ημεδαποί και αλλοδαποί.
Και άρχισε η καταστροφή των νεοκλασικών υπέροχων κτιρίων με την συμμετοχή
και των άπλειστων κληρονόμων που υπέγραφαν ότι τους έδιναν αρκεί να πάρουν
τις δραχμές να τις βάλουν στην τράπεζα και να κοπροσκυλιάζουν τρώγοντας τους τόκους μέχρι που ήρθε να τους αποτελειώσει το Χρηματιστήριο.
Ήρθαν  οι επαρχιώτες να πολιτογραφηθούν Αθηναίοι για να ανεβούν
οι μετοχές τους και να παντρέψουν τις θυγατέρες τους με συζύγους που κρατιούνται...από το Δημόσιο.
Και μπήκαν στα κλουβιά και καμαρώνανε στο ασανσέρ και ρωτούσαν όποιον έμπαινε σε ποιόν όροφο πηγαίνει γιατί εκείνοι έμεναν.... στο ρετιρέ με τα τριγύρω μπαλκόνια με την υπέροχη θέα τα απέναντι διαμερίσματα που λίγο να άπλωναν το χέρι χαιρετιόντουσαν με τους γειτόνους.
Και πάνε τα παλιά σπίτια που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε...οι αυλές....
οι σιδερένιες αυλόπορτες με το μπρούτζινο χεράκι που χτυπούσες να σου ανοίξουν και την σιδερένια ξύστρα για τις λάσπες από τα παπούτσια δίπλα
στο σκαλί.
Τα ακροκέραμα χαθήκανε για να καταλήξουν στο Γιουσουρούμ να τα πουλάνε
με το κομμάτι για ντεκόρ των σαλονιών των σύγχρονων κλουβιών των νεόπλουτων.
Και έπαψα να τα βλέπω σαν κάτι συνηθισμένο στην γειτονιά που γεννήθηκα....

-->
Ευτυχώς μερικά νεοκλασικά υπάρχουν ακόμα στην Αθήνα και αν συνδυάσεις
να τα απολαύσεις στην Συνοικία των Θεών τότε σίγουρα γυρίζεις πίσω στα παλιά
ωραία ανέμελα χρόνια.
Από το pisostapalia

loading...