Πρώτος και δεύτερος ύπνος
Οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι ζούσαν στον Μεσαίωνα, εφάρμοζαν αυτό που σήμερα αποκαλείται διφασικός ύπνος. Ο πρώτος ύπνος ξεκινούσε με την δύση του ηλίου και διαρκούσε μέχρι περίπου τα μεσάνυχτα, τότε ο κόσμος θα ξυπνήσει ξυπνούσε και παρέμενε ξύπνιος για 2-3 ώρες. Κάποιοι αυτές τις ώρες προσεύχονταν ή διάβαζαν, ενώ άλλοι είχαν ασχολίες με το νοικοκυριό ή με τους γείτονες. Στη συνέχεια, ερχόταν η ώρα του δεύτερου ύπνου, η οποία διαρκούσε μέχρι την ανατολή του ηλίου.
Ζωντανά ξυπνητήρια
Γνωστοί ως knocker-ups, ή κοινώς ως άνθρωποι-ξυπνητήρια, ήταν ένα επάγγελμα που ξεκίνησε από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1920. Το καθήκον των ανθρώπων αυτών ήταν να ξυπνούν εκείνους που έπρεπε να πάνε στη δουλειά. Τα «ξυπνητήρια» χτυπούσαν στα παράθυρα των πελατών με ραβδιά ή να φυσούσαν μπιζέλια μέσα από ένα σωλήνα από ορείχαλκο. Δεν είναι σαφές ποιος ξυπνούσε τους knocker-ups, αλλά υπάρχει μια εκδοχή ότι δεν πήγαιναν για ύπνο πριν τη δουλειά τους.
Φορέματα για αγοράκια
Ξεκινώντας από τον 16ο αιώνα μέχρι περίπου το 1920, τα αγόρια κάτω από μια ορισμένη ηλικία (4-8 ετών) ήταν σύνηθες να ντύνονται με φορέματα, γεγονός που δεν ενοχλούσε κανέναν. Πιθανόν ο κύριος λόγος για αυτό ήταν το υψηλό κόστος των ρούχων και το φόρεμα ήταν πιο εύκολο να ραφτεί όσο τα παιδιά ήταν στην ανάπτυξη. Αυτή η παράδοση ίσχυε ακόμη και στην οικογένεια του Τσάρου Νικολάου ΙΙ – σε μια φωτογραφία του γιου του, ο
Παπούτσια κοθόρνοι
Οι κοθόρνοι ήταν είδος υποδημάτων με ψηλές πλατφόρμες, των οποίων το ύψος θα μπορούσε να φθάσει μέχρι τα 50 εκ. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτά όσοι φορούσαν τέτοια παπούτσια χρειάζονταν βοήθεια από υπηρέτες για να μη πέσουν. Ωστόσο, οι κοθόρνοι δεν ήταν μόνο στυλιστικό αξεσουάρ, αλλά εξυπηρετούσαν και πρακτικά: για να μη λερώνονται τα ρούχα από τις λάσπες του δρόμου.
Αφαίμαξη για πρόληψη όλων των ασθενειών
Αυτή η μέθοδος θεραπείας ήταν δημοφιλής εδώ και 2.000 χρόνια μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Η αφαίμαξη εφαρμοζόταν για πρόληψη οποιαδήποτε ασθένειας, μερικές φορές με αποτέλεσμα ο ασθενής να παθαίνει περισσότερο κακό παρά καλό, αποδυναμώνοντας περαιτέρω τον οργανισμό του.
Φόβος για το νερό
Κατά το Μεσαίωνα, σε ορισμένες χώρες πίστευαν ότι το νερό φέρνει στον άνθρωπο μόνο ασθένειες και τις ψείρες τις ονόμαζαν «μαργαριτάρια του Θεού.» Αυτές τις πεποιθήσεις τις είχαν και οι μονάρχες. Η Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης ήταν περήφανη που στη ζωή της είχε πλυθεί μονάχα δύο φορές: κατά τη γέννηση της και πριν από το γάμο της. Όταν ο μνηστήρας της παρατήρησε τα βρώμικα χέρια και τα νύχια της, η βασίλισσα απάντησε: «Ω, θα πρέπει να δείτε και τα πόδια μου!»
Μετά θάνατον φωτογραφίες
Ένα άλλο έθιμο που στις μέρες μας ακούγεται αν όχι τρομακτικό, τουλάχιστον πολύ παράξενο. Αλλά στον 19ο αιώνα ήταν ένας τρόπος για να διατηρηθεί η μνήμη των εκλιπόντων αγαπημένων. Κατά κανόνα, πριν από την φωτογράφηση του νεκρού του έδιναν μια «ζωντανή» εμφάνιση: του έδιναν μια καθιστή στάση και ζωγράφιζαν μάτια πάνω στα κλειστά βλέφαρα τους, όπως ακριβώς σε αυτή τη φωτογραφία.
Χρήση ραδιενεργών προϊόντων σε καλλυντικά
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η ακτινοβολία θεωρούνταν ως μια εξαιρετικά θετική εξέλιξη, γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι απατεώνες: στην αγορά εμφανίστηκαν καλλυντικά, τρόφιμα και ποτά εμπλουτισμένα με ράδιο και θόριο, ραδιενεργά αναμνηστικά, ακόμα και συσκευές για τον κορεσμό του νερού με ραδιενεργά στοιχεία.
Φυσικά δεν έλειψαν και τα θύματα: ο αθλητής Eben Byers έπινε τεράστιες ποσότητες του ραδιενεργού ποτού Radithor, με τραγική συνέπεια να χάσει τη ζωή του. Η «Wall Street Journal» σχολίασε αυτή την θλιβερή περίπτωση με μια ειρωνική παρατήρηση: «Το νερό με το ράδιο τον βοήθησε πολύ. Μέχρι που έπεσε το σαγόνι του.»
Η ηρωίνη ως φάρμακο για το βήχα
Παραδόξως, πριν από 100 χρόνια, η ηρωίνη θεωρούταν ακίνδυνη εναλλακτική λύση για τη μορφίνη και πωλούταν στα φαρμακεία ως φάρμακο για το βήχα, και ήταν κατάλληλο ακόμη και για τα παιδιά. Στη συνέχεια, ανακαλύφθηκε ότι η ηρωίνη μετατρέπεται σε μορφίνη στο ήπαρ, και το 1924 απαγορεύτηκε, αλλά στη Γερμανία μπορούσε κανείς να την αγοράσει στα φαρμακεία μέχρι το 1971.
Το κάπνισμα στο αεροπλάνο
Περίπου πριν από 50-60 χρόνια, το κάπνισμα δεν θεωρούταν τόσο κακή συνήθεια. Οι άνθρωποι επιδίδονταν σε αυτή την αμφίβολη ευχαρίστηση, ακόμα και κατά τη διάρκεια των αεροπορικών πτήσεων, ανεξάρτητα από την παρουσία των άλλων επιβατών. Επί του παρόντος, το κάπνισμα απαγορεύεται κατά τη διάρκεια των πτήσεων, αλλά σε ορισμένες χώρες (όπως το Ιράν), η απαγόρευση αυτή δεν ισχύει.
Καρότσια για μπάνιο
Σε αντίθεση με εμάς, οι άνθρωποι του 18ου-19ου αιώνα δεν μπορούσαν έτσι απλά να μπούνε στο νερό στην παραλία. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουν καρότσια κολύμβησης, που ήταν ειδικά βαγόνια, που έμοιαζαν με παραθαλάσσια σπίτια. Τα καρότσια έμπαιναν μέσα στο νερό, και έτσι οι λουόμενοι μπορούσαν να κολυμπήσουν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, και τα καρότσια των γυναικών ήταν σε απόσταση από των αντρών.
Πέτρες ως χαρτί τουαλέτας
Και τι δεν έχουν χρησιμοποιήσει οι άνθρωποι μέχρι την εφεύρεση του χαρτιού τουαλέτας! Χρησιμοποιούσαν φύλλα φυτών, στάχυα αραβοσίτου, κελύφη καρύδας, μαλλί και ύφασμα (όσοι μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά), ραβδί με σφουγγάρι ή απλώς νερό.
Αλλά οι αρχαίοι Έλληνες μας εξέπληξαν περισσότερο από όλους: για την προσωπική τους υγιεινή χρησιμοποιούσαν πέτρες, χαλίκια ή θραύσματα από σπασμένα σερβίτσια.
Από το periergaa
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου