Η αληθινή ιστορία που ενέπνευσε τον Πόε να γράψει μια ιστορία μυστηρίου

Έντγκαρ Άλλαν Πόε - πηγή

Πώς συνδυάστηκαν η Νέα Υόρκη, ένα γνωστό και όμορφο κορίτσι και ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε για να δημιουργηθούν οι πρώτες ιστορίες μυστηρίου του κόσμου;

Σε οποιονδήποτε αρέσουν οι ιστορίες μυστηρίου με δολοφονίες χρωστάει ευγνωμοσύνη στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Πριν υπάρξει ο Σέρλοκ Χολμς, πριν καν γίνει κοινή χρήση της λέξης "ντετέκτιβ", ο Πόε δημιούργησε τον χαρακτήρα του C. Auguste Dupin, ενός εκκεντρικού Παριζιάνου ιδιοφυή που έλυνε
δολοφονίες που μπέρδευαν την αστυνομία της πόλης. Ο Dupin πρωτοεμφανίστηκε τον Απρίλιο του 1841 σε μια σύντομη ιστορία με τίτλο "The Murders in the Rue Morgue" (Οι φόνοι της οδού Μοργκ) και επανεμφανίστηκε σε δύο ακόμη ιστορίες μετά. Για να δημιουργήσει τις ιστορίες του ντετέκτιβ του, ο Πόε έκανε πολλές έρευνες για πραγματικά εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τα πιο παράξενα μυστήρια δολοφονίας του αιώνα.

Το σώμα

Στις 28 Ιουλίου του 1841, το σώμα της 21χρονης Mary Cecilia Rogers βρέθηκε να επιπλέει στον ποταμό Χάντσον κοντά στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσεϊ. Η ανακάλυψη ήταν συγκλονιστική, όχι μόνο επειδή το σώμα ήταν κακοποιημένο και δεν ήταν δυνατή η αναγνώριση του θύματος -η αναγνώριση έγινε μέσω των ρούχων και ενός σημαδιού στο μπράτσο- αλλά επειδή η Rogers ήταν διάσημη στη Νέα Υόρκη. Μάλιστα την αποκαλούσαν το "όμορφο κορίτσι των πούρων".

Μέχρι λίγο πριν το θάνατό της, η Rogers είχε δουλέψει σε ένα κατάστημα με ήδη καπνού και πούρων στο Μπροντγουέι. Δουλειά της ήταν να προσελκύει άνδρες στο κατάστημα. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν τόσο όμορφη που οι άνδρες έμπαιναν μόνο και μόνο για να την δουν και δεν έφευγαν αν δεν αγόραζαν καπνό. Μερικοί από τους θαυμαστές της δημοσίευσαν μέχρι και ποιήματα σε τοπικές εφημερίδες, υμνώντας την γοητεία της. Ένας εκ των υμνητών της ήταν και ο συγγραφέας Έντγκαρ Άλλαν Πόε.

Η εξαφάνιση

Τον Ιούλιο του 1841, η Rogers είχε εγκαταλείψει τη δουλειά της στο κατάστημα για να βοηθήσει τη μητέρα της σε μια πανσιόν. Και εκεί είχε πολλούς θαυμαστές, συμπεριλαμβανομένου ενός ναύτη, του William Kiekuck, του γραμματέα Alfred Crommelin και του Daniel Payne, που ήταν όμορφος αλλά πότης. Προς απογοήτευση της μητέρας της, η Rogers επέλεξε τον Payne και αποδέχτηκε την πρόταση του γάμου του, αν και αργότερα υπήρχαν φήμες ότι σχεδίαζε να τον εγκαταλείψει.

Την Κυριακή 25 Ιουλίου, η Rogers είπε στον αρραβωνιαστικό της ότι επρόκειτο να επισκεφτεί τη θεία της. Δεν το κατάφερε ποτέ. Όταν δεν επέστρεψε στο σπίτι το επόμενο πρωί, ο Payne έβαλε μια αγγελία αγνοουμένης σε μια εφημερίδα. Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να χτενίζουν την πόλη. Αλλά η Rogers δεν ήταν πουθενά... μέχρι την Τετάρτη, όταν το σώμα της ανασύρθηκε από τον ποταμό.

Ο ιατροδικαστής βρήκε σημάδια στραγγαλισμού στο λαιμό της Rogers, ενώ τμήμα του φορέματός της είχε σκιστεί και είχε δεθεί γύρω από το στόμα και το λαιμό της με ναυτικό κόμπο. Από το φόρεμά της έλειπε και άλλο κομμάτι και ο ιατροδικαστής σκέφτηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί για να συρθεί το σώμα στο ποτάμι. Σημείωσε επίσης ότι η Rogers δεν ήταν έγκυος, είχε ξυλοκοπηθεί άγρια και είχε δεχτεί σεξουαλική επίθεση. Το σώμα της έδειχνε σημάδια ακαμψίας. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε δολοφονηθεί την Κυριακή το βράδυ και ότι μπορεί να είχε σκοτωθεί από περισσότερους από έναν επιτιθέμενο, ίσως από κάποια συμμορία που μάστιζαν τους δρόμους της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή.

πηγή

Η έρευνα

Η ανακάλυψη του σώματος του όμορφου κοριτσιού ξεκίνησε μια εντατική έρευνα για να ανακαλυφτεί ο θύτης. Κάποιοι πίστευαν ότι είχε πνιγεί κατά λάθος, αλλά αυτό δεν εξήγησε τους τραυματισμούς της. Ένας μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι την είχε δει την Κυριακή με έναν "σκοτεινό άνδρα". Οι υποψίες έπεσαν στον Daniel Payne και τους άλλους άνδρες στην πανσιόν. Οι εφημερίδες δημοσίευσαν ακόμη και δυσφημιστικές ιστορίες και τους κατηγορούσαν για τη δολοφονία της. Ο Payne έπρεπε να καταθέσει ένορκες βεβαιώσεις για να σταματήσουν να ζητάνε τη σύλληψή του.

Περίπου τρεις εβδομάδες μετά την εξαφάνιση της Rogers, κάποια Frederica Loss, ιδιοκτήτρια ταβέρνας κοντά στο σημείο όπου βρέθηκε το σώμα της Rogers, έδωσε μερικά κομμάτια ρούχων που είπε ότι είχαν βρει οι γιοι της κοντά. Τα αντικείμενα έμοιαζαν με τα πράγματα της Rogers -ένα μαντήλι με τα αρχικά "MR". Κανείς όμως δεν μπορούσε να πει με σιγουριά ότι τα αντικείμενα ανήκαν στην Mary Rogers και υπήρχαν φήμες ότι τα αντικείμενα είχαν τοποθετηθεί επίτηδες στη σκηνή του εγκλήματος ώστε να δελεαστούν πελάτες στην ταβέρνα...

Η ανακάλυψη

Η αστυνομία δεν μπόρεσε να βρει τον δολοφόνο της άτυχης κοπέλας. Κάθε ύποπτος -συμπεριλαμβανομένου και του αρραβωνιαστικού της- είχε άλλοθι. Αλλά τα γεγονότα άρχισαν να παίρνουν μια παράξενη τροπή. Τον Οκτώβριο του 1841, λίγους μήνες μετά τον θάνατο της Rogers, ο Payne βρισκόταν στο Χόμποκεν, κοντά στο σημείο όπου βρέθηκαν τα ρούχα της Rogers. Εκεί, έγραψε ένα αόριστο σημείωμα για την "άσχημη ζωή του" και ήπια μια θανατηφόρα υπερβολική δόση λάβδανου, μια υγρή μορφή οπίου.

Το φθινόπωρο του 1842, ένας από τους γιους της Frederica Loss την πυροβόλησε κατά λάθος. Λίγο πριν πεθάνει, πάνω στην παραφροσύνη της, η Loss ανέφερε ότι εκείνη την μοιραία Κυριακή, η Rogers και ένας γιατρός είχαν νοικιάσει ένα δωμάτιο στην ταβέρνα. Η Rogers ήταν έγκυος και πέθανε στο δωμάτιο όταν ο γιατρός της έκανε έκτρωση, είπε η Loss.

Η ιστορία εμφανίστηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της Νέας Υόρκης και τράβηξε ξανά το ενδιαφέρον. Η αστυνομία δεν βρήκε τίποτα για να επιβεβαιώσει την ομολογία, αλλά η υπόθεση επανήλθε στο προσκήνιο. Η αποτυχημένη έκτρωση ήρθε σε αντίθεση με την αναφορά του γιατρού ότι η Rogers είχε πεθάνει από στραγγαλισμό. Μήπως, ο ιατροδικαστής ψεύδονταν; Ή μήπως ο μυστηριώδης γιατρός προσπάθησε να καλύψει το θέμα με το ξυλοδαρμό του σώματος, προσομοιώνοντας στραγγαλισμό και πετώντας το στο ποτάμι; Τα τραύματα από την έκτρωση μοιάζουν με σεξουαλική επίθεση; Ίσως η Rogers σχεδίαζε να εγκαταλείψει τον Payne, και όταν αυτός έμαθε αυτό αλλά και την έκτρωση, την σκότωσε μέσα σε οργή. Ή μήπως απλά η Frederica Loss ήταν σε παραλήρημα και προσπαθούσε να σώσει την ταβέρνα της ενώ πέθαινε; Κανείς δεν ήξερε. Μέχρι σήμερα, η δολοφονία της Mary Rogers παραμένει άλυτο μυστήριο.

Η ιστορία του ντετέκτιβ

Το 1841, ο Πόε δεν ήταν ακόμα ο θρύλος που είναι σήμερα, αλλά ένας απλός συνηθισμένος συγγραφέας. Δούλευε σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και είχε δημοσιεύσει διάφορα διηγήματα, όπως τα "The Murders in the Rue Morgue" (Οι φόνοι της οδού Μοργκ), με πρωταγωνιστή τον πρώιμο μυθιστορηματικό αστυνομικό C. Auguste Dupin. Ο Πόε πάντα έλκονταν από ιστορίες υπερφυσικής μελαγχολίας και τρόμου, και η δολοφονία της Rogers έπεσε στην αντίληψή του. Αποφάσισε να προσπαθήσει να λύσει την υπόθεση με μια φανταστική μορφή και να γράψει μια συναρπαστική ιστορία. Το αποτέλεσμα ήταν "The Mystery of Marie Rogêt" (Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ), μια ιστορία σε τρία μέρη που εμφανίστηκε σε ένα περιοδικό (το Snowden’s Ladies’ Companion) στα τέλη του 1842 και στις αρχές του '43. Ο Πόε έγραψε αργότερα, "Με πρόσχημα ότι θα ο Dupin θα έβρισκε την λύση στο μυστήριο της δολοφονίας της Μary, στην πραγματικότητα, ξεκίνησα μια πολύ αυστηρή ανάλυση της πραγματικής τραγωδίας στη Νέα Υόρκη".

Ο Πόε εξιστορούσε ως εξής: Το σώμα μιας νεαρής γυναίκας, ονόματι Μαρί Ροζέ, ανασύρθηκε από τον Σηκουάνα στο Παρίσι. Η νεαρά εργάτρια σε κατάστημα αρωμάτων είχε χτυπηθεί βίαια και πέθανε ως αποτέλεσμα κάποιου "ατυχήματος". Μέρος του φορέματός της είχε αφαιρεθεί και δέθηκε με ναυτικό κόμπο, που χρησιμοποιήθηκε για να συρθεί το σώμα στο ποτάμι. Στην ιστορία, ο Dupin ουσιαστικά "λύνει" το έγκλημα, υπονοώντας ότι η Ρόζε είχε σκοτωθεί από έναν "ναυτικό αξιωματικό με σκούρα επιδερμίδα". Αλλά ο Πόε δεν ονομάτισε ποτέ κανέναν.

-->
"Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ" ήταν μια επιτυχία για τον Πόε. Το ίδιο συνέβη και με την τελευταία ιστορία του Dupin, το "The Purloined Letter" (Το κλεμμένο γράμμα) που εκδόθηκε το 1845.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα εντελώς νέο φανταστικό είδος: η Εγκληματική μυθοπλασία.

από: neatorama

Από το 3otiko

loading...