Οι μιναρέδες και οι χοντρέλες της Ομόνοιας

Το 1934 τοποθετήθηκαν περιμετρικά της στρογγυλής τότε πλατείας Ομόνοιας οκτώ ψηλές στήλες από μπετόν αρμέ. Κάλυπταν τις τρύπες εξαερισμού του υπόγειου σιδηροδρομικού σταθμού και λειτουργούσαν ως στήλες φωτισμού. Τα κουβούκλια στην πλατιά βάση τους έγιναν περίπτερα. Στην εξωτερική πλευρά αυτών των κουβουκλίων, με πρόσωπο στον δρόμο, τοποθετήθηκαν οκτώ
αγάλματα γυναικείων μορφών. Υποτίθεται πως ήταν οι εννέα μούσες! Η Καλλιόπη δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου. Τοποθετήθηκε στο υπόγειο δίπλα στα ουρητήρια. Μούσες ήταν τα έξι από τα οκτώ αγάλματα της πλατείας. Τα άλλα δύο ήταν η Ηγεμόνη και η Αγλαΐα, δύο από τις τρεις Χάριτες.
Το εξωραϊστικό έργο «οι εννέα Μούσες ήταν οκτώ, οι εξής έξι» ήταν αποτυχία από κάθε πλευρά. Ο αυθαίρετος αριθμός των αγαλμάτων, οι αναλογίες και η ασχήμια των μορφών, η φτήνια των υλικών, η συνύπαρξη των Μουσών με τα περίπτερα και οι πανύψηλες στήλες που θύμιζαν μιναρέδες προκαλούσαν σαρκαστικά σχόλια.
— Ιβί, καλέ, ήρταν οι χοντρέλες να μας πάρουν τα κουκλιά! έκραζαν οι αδερφές.
Τον Δεκέμβρη του 1937 οι… μουσοτραφείς μούσες απομακρύνθηκαν από την πλατεία.

Ο δήμαρχος Κοτζιάς κάλεσε τους Αθηναίους να παραστούν στην τελετή: «Τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων θ’ αρχίσουν να καταρρίπτουν τους μιναρέδες της Ομόνοιας και να αφαιρούν τα βάθρα επί των οποίων κάθηνται τα γνωστά παχύσαρκα θήλεα».
Πρώτη κατέβηκε η Ηγεμόνη από το περίπτερο-βάθρο της. Αιωρήθηκε για λίγο στη σκαλωσιά και προσγειώθηκε στο καμιόνι.
— Ηγεμόνη, πού πας μόνη; φώναξε ένας μικρός.

Από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής φαίνεται ότι οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν την αποκαθήλωση χωρίς συγκίνηση.
Αι Μούσαι φεύγουν. Θέαμα περιπαθούς εικόνος.
Γυρίζουν στην κοιτίδα των, εις τόπον Ελικώνος.
Όμως εκεί τι θα συμβεί αν θυρωρός κανένας
τας δει τοσούτον γηραιάς και παραμορφωμένας
και αποτόμως αρνηθεί την είσοδον πασών
για να μην ασχημίσουνε τα άντρα των Μουσών;
Η συνύπαρξη των… μιναρέδων και των περιπτέρων με την απομίμηση του αρχαίου κάλλους φαίνεται πως ήταν μια αρπαχτή που έγινε επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη και «που πολύ ολίγον εσκότισε τους εντεταλμένους, όταν τους βαστούσε το κουράγιο να βγάλουν οι αθεόφοβοι από το ξένο ταμείο και να πετάξουν εκατομμύρια».
«Τι θα κτισθεί απάνω στα ερείπια; Μα και τίποτε, πάντως θα είναι προτιμότερο απ’ αυτό που έπεσε».
Άραγε τι θα έλεγε ο συντάκτης αυτού του άρθρου του 1937, αν έβλεπε τη σημερινή τσιμεντόπληκτη Ομόνοια;

-->
Τα αγάλματα δεν πήγαν εις τόπον Ελικώνος. Έμειναν για χρόνια σε αποθήκη και αργότερα χωρίστηκαν. Τέσσερα πήγαν στην Καρδίτσα, δύο στις Καρυές της Λακωνίας και άλλα δύο στην Αμοργό. Η Καλλιόπη στάθηκε άτυχη και τότε και τώρα. Αγνοείται η τύχη της.
https://tetysolou.wordpress.com/
Από το pisostapalia

loading...