Λίγο πρίν αποκτήσουμε όλοι ημερομηνία λήξης.

Ο καθένας από εμάς νοηματοδοτεί με διαφορετικό τρόπο τη δική του ζωή. Τίποτα δεν είναι πιο φυσικό από τη ζωή, μια ζωή που αποδεικνύεται από την κίνηση στο χώρο, την αντίδραση σε εξωτερικά ερεθίσματα, ανταλλάσει ύλη, αναπτύσσει ή αντικαθιστά μέρη του οργανισμού και αναπαράγεται για να διασφαλίσει την διαιώνιση του είδους.

Η ζωή μας αποκτά ευρύτερο νόημα όταν
κοινωνικοποιείται, όταν ενεργεί, καλλιεργείται πνευματικά, ανυψώνεται ψυχικά, και έχει ηθική υπόσταση. Ο κύκλος ζωής αποκτά ποιότητα και ο ζωτικός χώρος του καθενός αποκτά νόημα και ουσία. Θα μου πείτε ουτοπικά όλα αυτά αλλά έτσι θα έπρεπε να ήταν για όλους μας. Αντί για όπλα επένδυσε σε νερό, αντί για χρέος επένδυσε στον άνθρωπο.

Ο σημερινός τρόπος ζωής, της χυδαιότητας, της κατανάλωσης, του υλισμού κάνει το βίο μας α – νόητο, ρυπαίνεται, αδρανοποιείται, υποβιβάζεται και υποβαθμίζεται. Χαρακτηριστικά της εποχής, η πολιτική απάθεια, ανευθυνότητα, αδιαφορία, αποχαύνωση μέσα στο καταναλωτικό και τηλεοπτικό αυνανισμό. Θέσαμε ημερομηνία λήξης στην ίδια μας την ζωή, σαπίζουμε μέρα με την ημέρα και γινόμαστε εν δυνάμει τροφή στα όρνεα.

Συνειδητά πλέον οφείλουμε από την αδράνεια να μεταπηδήσουμε στη δράση υπεύθυνα, χωρίς εγωισμούς και με συνέπεια. Με στόχο, με σκοπό, με νόημα και οργάνωση για να βρεί η ζωή την χαμένη της ουσία. Είμαστε απλά περαστικοί, ας αφήσουμε πίσω κάτι χρήσιμο, αξιοπρεπές, αληθινό και ειλικρινές. Αρχικά ας βρούμε ΕΝΑΝ κανόνα που μπορούμε να συμφωνήσουμε και ας ξεκινήσουμε από την αρχή.

-->
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΖΩΗ» ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Από το katohika

loading...