Κάποτε, σε ένα χωριό, έπιασε φωτιά και καίγονταν σπίτια… Άρχισε λοιπόν, να βαράει η καμπάνα «συναγερμό». Έτρεξαν οι χωρικοί όλοι να βοηθήσουν. Μόνο ο τρελός του χωριού, ξύπνησε, άκουσε την καμπάνα…
σταυροκοπήθηκε και γύρισε από το άλλο πλευρό! Το άλλο πρωί τον βρήκαν «κάρβουνο» μέσα στα αποκαϊδια… Τον «τρελό του χωριού» θυμίζει πλέον το Μαξίμου. Τους βαράν «καμπανάκια», τους βαράνε «σήμαντρα», τους βαράνες «καμπάνες» κι αυτοί…
σταυροκοπιούνται αμέριμνοι. Ή μάλλον δεν σταυροκοπιούνται καν (καθότι άθεοι). Απλώς εκδίδουν ανακοινώσεις εκτός τόπου και χρόνου. Μα εντελώς εκτός τόπου και χρόνου…
Είπε χθες ο Τόμσεν του ΔΝΤ, ότι η ανεργία στην Ελλάδα (και η χώρα γενικότερα), θα επιστρέψει στα προ της κρίσης επίπεδα σε… 21 χρόνια!
Δηλαδή… «στην άλλη ζωή»!
Η κυβέρνηση «απάντησε» στον κ. Τόμσεν, όπως πάντα, με ειρωνικές «ατάκες» και «εξυπνακισμούς»…
Όπως είχε πει κι ο Σόϊμπλε προχθές: ότι χωρίς ΔΝΤ τελειώνει το πρόγραμμα και πάμε για άλλα. Και το Μαξίμου απάντησε ότι χαίρεται που ο Σόϊμπλε… «προσχωρεί στην άποψή ΣΥΡΙΖΑ»(!), ότι… μπορεί να συνεχιστεί το Μνημόνιο χωρίς ΔΝΤ!
Δεν καταλαβαίνουν; Ζούν στον κόσμο τους; Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν;
Ποιος ξέρει;
Όμως το πρόβλημα είναι πια πολύ σοβαρό. Και δεν αφορά μόνο την οικονομία ή την κρίση ή τα μνημόνια…
--Στις δημοκρατίες που λειτουργούν, οι πολίτες κάνουν θυσίες (σήμερα) για να δουν προκοπή οι ίδιοι (αύριο)! Αυτό και το μπορούν και το αντέχουν (οι δημοκρατίες)…
--Στις τυραννίες, αντίθετα, οι άνθρωποι καλούνται να κάνουν θυσίες σ’ όλη τους τη ζωή, για να τις «απολαύσουν» τα… παιδιά τους ή τα παιδιά των παιδιών τους! Δηλαδή, «ζήσε Μάη» μου…
Ο Στάλιν μίλαγε για μια-δυό «χαμένες γενιές», μέχρι να δημιουργηθεί ο «Σοσιαλιστικός άνθρωπος» που θα απολαμβάνει μόνιμη και αδιατάρακτη ευημερία. Ως τότε «Γκούλαγκ», βούρδουλας και ανέχεια…
Ο Χίτλερ, αντιστοίχως, μίλαγε για το «Χιλιόχρονο Ράϊχ», στο οποίο θα ευημερούν για πάντα (οι Γερμανοί), αλλά ως τότε πρέπει να κάνουν… υπομονή! (και να ζητωκραυγάζουν το Φύρερ!)
Είναι «ίδιον» των δικτατόρων να θυσιάζουν… «γενιές» για να «σώσουν τη χώρα» και να διαιωνίσουν την παρούσα εξουσία τους!
Οι δημοκρατίες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό…
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και δημοκρατίες που ΔΕΝ είναι «λειτουργικές», που αυτό-υπονομεύονται…
Εκεί, οι πολίτες απολαμβάνουν ψευδεπίγραφη «ευημερία» σήμερα (από δανεικά) και φορτώνουν το κόστος στα παιδιά τους.
Που θα πληρώσουν αύριο την αφροσύνη των γονιών τους.
Εμείς ζήσαμε επί τριάντα χρόνια μια τέτοια ΜΗ λειτουργική δημοκρατία, που μοίραζε «ευημερία» από δανεικά! Και κάποια στιγμή οδηγήθηκε στην χρεοκοπία…
Τώρα, λοιπόν, μας τίθεται το δίλημμα:
--Αν θα γίνουμε «λειτουργική δημοκρατία», αναλαμβάνοντας άμεσα να διορθώσουμε τα λάθη «στον παρόντα χρόνο», ώστε να απαλλάξουμε τα παιδιά μας από τα «αμαρτήματα» της τωρινής γενιάς.
--Ή αν θα οδηγηθούμε στην καταστροφή και μετά σε κάποιας μορφής Ολοκληρωτισμό, οπότε θα «θυσιαστούν» μια δύο γενιές ακόμα, για να «ορθοποδήσει» η χώρα (και αν)…
Γιατί ό,τι ξεφεύγει από τον «ορίζοντα» των 10-12 χρόνων, ουσιαστικά αποτελεί «διολίσθηση» (και οδηγεί, σχεδόν πάντα) στον Ολοκληρωτισμό.
--Η διακυβέρνηση Σαμαρά υπήρξε η μόνη σοβαρή προσπάθεια να συμβεί το πρώτο (που είναι δύσκολο, αλλά λυτρωτικό): Να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις άμεσα, να μπούμε σε ανοδική τροχιά και να βγούμε το ταχύτερο από την κρίση. Σχεδόν το κατάφερε…
--Η διακυβέρνηση Τσίπρα οδηγεί στο δεύτερο, που είναι ολέθριο: κυριολεκτικά δρόμος χωρίς γυρισμό: Οδήγησε ξανά στην κρίση – πολύ βαθύτερη, μάλιστα – χρειάζονται πλέον πολύ σκληρότερες θυσίες και μας απειλούν πολύ μεγαλύτερες καταστροφές. Που τις έχει φέρει πλέον πολύ πιο κοντά. Ήταν το «ατύχημα που δεν έπρεπε να συμβεί»…
Για παράδειγμα: έξοδος από το ευρώ θα σήμαινε πως η χώρα θα πάει πίσω πολλές δεκαετίες! Και θα χρειαστεί ακόμα περισσότερες δεκαετίες για να ορθοποδήσει (αν καταφέρει να ξεπεράσει τα δεινά των κοινωνικών συγκρούσεων και της αιματοχυσίας που θα ακολουθήσει).
Προσέξτε: αν μέσα σε λίγες μέρες το ονομαστικό ΑΕΠ της χώρας χάσει, λόγω υποτίμησης, το 50% της σημερινής του αξίας (πέρα από το 25% που έχασε στα τελευταία 9 χρόνια), αυτό σημαίνει πως για να ξαναγυρίσουμε εκεί που ήμασταν (το 2008) – δηλαδή για να τριπλασιάσουμε το ΑΕΠ μας - θα χρειαστούμε καμιά 20ετία!
Ε, αυτό είπε ουσιαστικά ο Τόμσεν!
Αλλά ΔΕΝ το κατάλαβε η κυβέρνηση Τσίπρα.
(Ή έκανε πως δεν το κατάλαβε…)
Δηλαδή, για να το αντιληφθούν όλοι:
Το 2008 ήμασταν, ας πούμε, στο 100…
Σήμερα είμαστε στο 75!
Αν γίνει υποτίμηση, την επόμενη μέρα από την «επιστροφή στη δραχμή» (ή έστω την επόμενη εβδομάδα) θα έχουμε βρεθεί στο 33-35!
Θα έχουμε χάσει το μισό σημερινό ΑΕΠ ή και παραπάνω, λόγω υποτίμησης…
Για να επιστρέψουμε μετά στο 100, θα χρειαστεί να τριπλασιάσουμε το ΑΕΠ μας!
Ακόμα και με μέσο όρο πραγματικής ανάπτυξης γύρω στο 5,5% το χρόνο – πολύ υψηλός ρυθμός, αλλά όχι εντελώς «απίθανος» σε συνθήκες υποτίμησης - χρειάζονται είκοσι χρόνια για να τριπλασιάσεις το ΑΕΠ σου!
(Και φυσικά περισσότερα χρόνια με χαμηλότερο μέσον όρο ανάπτυξης).
Στο μεταξύ, όμως, θα έχουν προχωρήσει όλες οι άλλες χώρες…
Επομένως, για να επιστρέψουμε σε ίδια θέση σε σύγκριση με όλους τους άλλους, θα χρειαστούμε άλλη μια 15ετία τουλάχιστον.
Δηλαδή πάνω από 35 χρόνια συνολικά…
Δηλαδή οι Έλληνες του… 2052 θα βρεθούν στα επίπεδα σχετικής ευημερίας που είχαμε το 2008!
Και αυτό αφορά πλέον, όχι τα παιδιά μας, αλλά μάλλον… τα παιδιά των παιδιών μας! Δύο γενιές χαμένες...
Ο κ. Τόμσεν, λοιπόν, ουσιαστικά μας είπε - εμμέσως - ότι θα πάμε σε grexit πρώτα! Κι ύστερα θα χρειαστούμε καμιά 20ετία για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν πριν την κρίση…
Αυτό είναι το «μήνυμα» των προβλέψεων Τομσεν που «παραβλέπει» η κυβέρνηση…
Άλλωστε, για Grexit τους προειδοποίησε και ο Σόϊμπλε προχθές, όταν είπε:
--Να εύχεστε να ΜΗ φύγει το ΔΝΤ από το Πρόγραμμα!
Για να προσθέσει τότε ο Σόϊμπλε:
--Εγώ, μια φορά, θα είμαι «χαλαρός»…
Δηλαδή ο Σόιμπλε… «δεν πρόκειται να κάτσει να σκάσει».
Ούτε θα δώσει καμιά «σκληρή μάχη» αυτή τη φορά, για να πείσει τους βουλευτές του…
Θα αφήσει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους!
Και την Ελλάδα στη μοίρα της…
Κι επειδή στην Αθήνα το Μαξίμου άλλα κατάλαβε, ο Σόϊμπλε το έκανε «πενηνταράκια», ξανά, μόλις σήμερα:
--Δεν πρόκειται να πάω να πείσω του βουλευτές μου για νέο Πρόγραμμα!
--Αν φύγει το ΔΝΤ, τελειώνει το τωρινό Μνημόνιο
Άλλα λεφτά δεν έχει, είστε μόνοι σας, κόψτε το λαιμό σας.
Και για να μείνει το ΔΝΤ, θα υπογράψετε τα πάντα και… μερικά ακόμα!
Η χθεσινή δήλωση Τόμσεν και η προχθεσινή δήλωση Σόϊμπλε είναι «σημαδιακές»…
Η σημερινή «διευκρινιστική» δήλωση Σοϊμπλε αποκαλυπτική!
Για Grexit προειδοποιούν οι άνθρωποι!
Τελεσίγραφο δίνουν: Υπογράψτε τα πάντα ή Grexit!
Αν δεν αντέχετε, φύγετε!
Κάντε εκλογές, μπας και γλιτώσετε! Αλλιώς, Grexit…
Και για grexit μιλάνε τις τελευταίες μέρες – ξανά και ανοικτά πλέον - διάφοροι διεθνείς «οίκοι αξιολόγησης»…
Διόλου συμπτωματικό, βέβαια…
Η κυβέρνηση απάντησε στον Τόμσεν… «άλλα αντ’ άλλων»!
Ότι και στο παρελθόν έκανε λάθος προβλέψεις, και τώρα λάθος κάνει.
Από μιαν άποψη δίκιο είχε (η κυβέρνηση)…
Υπό κανονικές συνθήκες αυτό που λέει ο Τόμσεν είναι όντως «υπερβολικό»!
Αλλά το κακό είναι, πως και ο Τόμσεν έχει δίκιο από την πλευρά του:
Τους προειδοποιεί ότι οι συνθήκες δεν θα είναι «κανονικές» στο εξής!
Ότι κάτι «πολύ σημαντικό και δυσάρεστο» θα μεσολαβήσει…
Με δύο λόγια: Grexit!
Μια άλλη κυβέρνηση μπορεί, ενδεχομένως, να διαπραγματευθεί άλλα πράγματα. Άλλο μίγμα πολιτικής.
Αλλά όσο μένουν αυτοί, έρχονται τα χειρότερα (σε λιτότητα)
και απειλούνται τα… τρισχειρότερα (Grexit).
Να θυμίσω τώρα, ότι το ΔΝΤ μέχρι το τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά (τέλη 2014) προέβλεπε ότι το Ελληνικό χρέος θα πέσει κάτω από το 110% του ΑΕΠ μόλις το 2022!
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;
Πως το ελληνικό ονομαστικό ΑΕΠ θα ξεπερνούσε μέσα σε ελάχιστα χρόνια από τότε, τα επίπεδα πριν την κρίση!
Όχι μετά από 20ετία και βάλε, όπως λέει σήμερα…
Για την ακρίβεια - σύμφωνα με τους τότε υπολογισμούς και τα νούμερα του ΔΝΤ πάντα - το Ελληνικό ΑΕΠ θα έπιανε τα προ της κρίσης επίπεδα (και θα βρισκόταν πάνω από 240 δισεκατομμύρια) το 2020!
Δηλαδή σε τρία χρόνια από τώρα...
Και θα πήγαινε πολύ ψηλότερα (γύρω στα 255 δισεκατομμύρια) το 2022.
Δηλαδή, τότε (το Νοέμβριο του 2014), ακόμα και το πολύ «συντηρητικό» ΔΝΤ, υπολόγιζε πάνω από 3% ανάπτυξη πραγματικού ΑΕΠ ετησίως και 1-1,5% μέσο ετήσιο πληθωρισμό για όλα τα χρόνια ως το 2022.
Έτσι η ανεργία θα έπεφτε στα επίπεδα της κρίσης στο γύρω στο 2020-21 (κι όχι το 2038)!
Μετά από τρία χρόνια από σήμερα!
Όχι μετά από 21 χρόνια από σήμερα (και βάλε)…
Γιατί όταν το ΑΕΠ ξεπέρναγε τα προ της κρίσης επίπεδα, και η ανεργία θα επέστρεφε στα προ της κρίση «χαμηλά»!
(Όσο κι αν είχε βελτιωθεί στο μεταξύ η «παραγωγικότητα της εργασίας»…)
--Το ΔΝΤ έβλεπε τις μεταρρυθμίσεις που είχε κάνει ή είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Κι έκανε τις προβλέψεις του.
--Τώρα βλέπει τις μεταρρυθμίσεις που ανέτρεψε ή ματαίωσε η κυβέρνηση Τσίπρα, βλέπει και την επιστροφή στον κρατισμό και την απέχθεια προς τις ιδιωτικές επενδύσεις. Και κάνει τις αντίστοιχες προβλέψεις του.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν καταλαβαίνει ο Τσίπρας και οι δικοί του.
Και το πρόβλημα δεν είναι ασφαλώς, αν «έχει δίκιο» ο Τόμσεν στις προβλέψεις του…
Το πρόβλημα είναι πως με αυτά που κάνει ο Τσίπρας φέρνει πιο κοντά τα χειρότερα απ’ όσα προβλέπει ο Τόμσεν.
Ουσιαστικά φέρνουν τη χώρα πιο κοντά, στα χειρότερα απ’ όσα τους προειδοποιεί ο Σόϊμπλε!
Δεν είναι μόνον, ότι εμπόδισαν τη χώρα να βγει από την κρίση (το 2015).
Δεν είναι μόνον, ότι σέρνουν τη χώρα κατευθείαν εκτός ευρώ (τώρα).
Δεν είναι μόνον, ότι βοηθούν αυτούς που… καταριούνται
και παίζουν το παιγνίδι όσων «αποδοκιμάζουν».
Είναι ακόμα ότι αυτή την καταστροφή στην οποία οδηγούν, δεν θα την αντέξει ούτε η χώρα, ούτε η οικονομία της, ούτε η κοινωνία, ούτε η δημοκρατία.
Τους βαράνε καμπάνες και σήμαντρα,
τους τα λένε διπλωματικά, τους τα λένε έξω από τα δόντια,
κι αυτοί εκδίδουν ασυνάρτητες «απαντήσεις».
Ούτε καν σταυροκοπιούνται…
Από το ksipnistere
Αν θέλετε να συνεχίσουν να υπάρχουν ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ2 ξέρετε τον τρόπο!
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου