Εν Αθήναις...όταν σβήνουν τα φώτα της ράμπας

Όταν πρωτομπήκαμε στο μνημόνιο και άρχιζε το τσεκούρι στις συντάξεις....

Γνωστός  ηθοποιός για τους παλαιότερους
στο  στέκι του καφέ στο Κέντρο της Αθήνας
φανερά στενοχωρημένος με τα όσα συνέβαιναν.
Μας είχε χαρίσει γέλιο αλλά οι κωμικοί ηθοποιοί είναι τελείως

διαφορετικοί όταν δεν υποκρίνονται όπως χαρακτηριστικά
μου είπε.
Τα χρόνια στην πλάτη του πολλά αλλά τα ένσημα λίγα και η σύνταξη
από πενιχρή έως γελοία.
-Να σκεφτείς....ότι είναι τέτοια σε μέγεθος ώστε ο Παπακωνσταντίνου
την πειράζει όσο πατάει η γάτα (μου εξήγησε).
Γέλασε ....
Απόρησα με το οικονομικό του πρόβλημα αλλά μου εξήγησε
ότι τα φώτα της ράμπας τους ζαλίζουν και δεν τους αφήνουν
να σκεφτούν το μέλλον.
Νομίζουν ότι θα είναι πάντα αναμμένα.
Ελάχιστοι συνομήλικοι συνάδελφοί του είναι σε καλή οικονομική
κατάσταση.
Το θέατρο θα περάσει χειρότερες ημέρες με την κρίση....συνέχισε...
και πολλοί θεατρικοί επιχειρηματίες θα κάνουν super markets
τα θέατρά τους.

-->
Οι παραστάσεις θα είναι λιγότερες η ζήτηση ηθοποιών θα μειωθεί
και τα μεροκάματα θα μοιάζουν με εκείνα νεοεισερχομένων
μεταναστών στην Ελλάδα.
Και πάλι γέλασε......
Από το Πίσω στα παλιά