Εν Αθήναις...πάμε για μπάνιο

Εκείνα τα χρόνια όσοι έμεναν στις γειτονιές της Αθήνας το καλοκαιράκι
και όταν ανέβαινε το θερμόμετρο το έκαναν το μπανάκι τους.
Πώς πήγαιναν;
Το Ι.Χ. ήταν άπιαστο όνειρο...ούτε ο γείτονας δεν είχε άρα δεν σε ένοιαζε.
Λεωφορείο ο πόθος και κρεμασμένοι στο χερούλι....
Υπήρχαν όμως κι άλλοι τρόποι....

Το ανοιχτό φορτηγό του απέναντι που είχε μάντρα οικοδομών....
Τσόντα για το καύσιμο η γειτονιά και όλοι στην καρότσα με σκαμνιά
και με σπαστές πολυθρόνες για τους γερόντους.
Τα φαγητά στις κατσαρόλες  τυλιγμένες στις καρό πετσέτες.....και ντουγρού
για την Λούτσα πρωϊ-πρωϊ....
Τραγούδι στην διαδρομή ....
Το απόγευμα τα μαζεύανε ....κάνανε προσκλητήριο και κοιτάγανε
να μη λείπει κανείς και ειδικά  παππούς που θα τον είχε πάρει
από δίπλα κάτω από κανένα σεντόνι-σκηνή....
Το βραδάκι με την επιστροφή ξαναζωντάνευε η γειτονιά.
Ποιός ήξερε τότε την Μύκονο και την Σαντορίνη....ήξερες μόνο
όσα  σου επέτρεπε η τσέπη σου που δεν ήταν πολλά αλλά τόσο αγνά και τόσο
ωραία που δεν μπορείς να τα ξεχάσεις.
Πολύ αργότερα βγήκαν και τα πρώτα πούλμαν με την ταμπέλα

-->
" Τα μπάνια σας με τον Θανάση"....με λίγες δραχμούλες έβρεχες
για καναδυό ώρες το κορμί σου....με τα χρόνια
οι λουόμενοι έγιναν χιλιάδες ...οι ταβέρνες ...τα ξενοδοχεία...τα ενοικιαζόμενα πολλά....
ο Κρατικός έλεγχος ανύπαρκτος....και οι θάλασσες της Αττικής χαβούζα.
Από το Πίσω στα παλιά