τάϊζε αδέσποτες γάτες κάπου στο Κέντρο της Αθήνας.
Είχε ένα παλιό καρότσι με αποφάγια από ταβέρνες αλλά και γατοτροφές.
Μιλούσε μαζί τους και οι περαστικοί γελούσαν.
Τα ρούχα που φορούσε ήταν καθαρά όπως και τα σαμπώ.
Σιγοτραγούδαγε και κάποια ρεφραίν από ελαφρά τραγούδια
μια άλλης δεκαετίας.
Τα περασμένα εβδομήντα χρόνια της δεν της είχαν αφαιρέσει
την παλιά αριστοκρατική ομορφιά της.
Ένα ελαφρύ μακιγιάζ τόνιζε τα υπέροχα μάτια της.
Έμεινα άφωνος....άρχισα να θυμάμαι το πρόσωπο και την φωνή....
Δεν μπορεί να είναι αυτή....σκέφτηκα....
Πλησίασα κοντά της την καλημέρισα και πρίν ολοκληρώσω
την ερώτηση μου είπε....." ναι εγώ είμαι....μένω σε μια γκαρσονιέρα
στην.....και έχω μια μικρή σύνταξη....μη ρωτήσεις άλλα...σε ευχαριστώ..."
Συνέχισε να μιλάει με τις γάτες....
Έπαθα ένα ΣΟΚ δεν μπορούσα να το πιστέψω....προχωρώντας
προς την Πλάκα θυμήθηκα τις επιτυχίες της τους χώρους που εμφανιζότανε
τα γνωστά κοσμικά πρόσωπα της εποχής που ποζάριζαν δίπλα της ....
δεν ήξερα αν έπρεπε να την λυπηθώ....μου φάνηκε
ευχαριστημένη στον δικό της κόσμο.
Ας είναι καλά ...όπου και να είναι !
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου