Σύμφωνα με αυτόν, οι επίλεκτοι στρατιώτες έπεσαν θύματα μιας βάρβαρης ενέδρας. Μάλιστα, συνδέει την εξέλιξη της ενέδρας με τη χάραξη των συνόρων μεταξύ Αγγλίας και Σκωτίας.
Η Ένατη Λεγεώνα ξεκίνησε το ταξίδι της προς το βορρά για να καταπνίξει μια εξέγερση. Ήταν οι άρτια εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι στρατιώτες εναντίον μιας
ομάδας άτακτων Βρετανών πολεμιστών.
Η άποψη ότι αυτοί οι κατατρεγμένοι πολεμιστές κατάφεραν να εξαφανίσουν τη λεγεώνα, στήνοντας μια επιτυχημένη ενέδρα, περνάει θετικά στο συλλογικό ασυνείδητο τόσο των Άγγλων όσο και των Σκωτσέζων, καθώς πρόκειται για μια αντίστοιχη περίπτωση μάχης «Δαβίδ εναντίον Γολιάθ».
Για τους Σκωτσέζους μάλιστα μια ενδεχόμενη σφαγή της Ένατης Λεγεώνας αποτελεί μια ακόμα σελίδα θριάμβου στην ιστορία τους για την απόκτηση εθνικής ταυτότητας, ακόμα και ως συνέχεια της παράδοσης του Braveheart, μιας δηλαδή ιστορίας αντίστασης και μάχης για την ελευθερία κατά ενός πανίσχυρου εχθρού.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, το τελευταίο ίχνος των λεγεωνάριων εντοπίζεται στο York, όπου σε μια ρωμαϊκή επιγραφή αναγράφεται ότι η Ένατη Λεγεώνα επισκεύασε ένα πέτρινο φρούριο, το 108 μ.Χ.
Εκείνη την εποχή, κατά την οποία αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Αδριανός, βίαιες εξεγέρσεις ξεσπούσαν στο έδαφος της Βρετανίας και κατά τα φαινόμενα η Ένατη Λεγεώνα έφερε την ευθύνη για την κατάπνιξή τους.
Μετά την εξαφάνισή της σε κάποια θανατηφόρα ενέδρα, ο Αδριανός θορυβήθηκε από το χαμό του επίλεκτου σώματος. Αφού επισκέφθηκε τη Βρετανία, κατάλαβε ότι μόνο ένα τείχος μπορεί να εξασφαλίσει τη σταθερότητα στη νήσο.
Το τείχος του Αδριανού χτίστηκε για να κρατά μακριά τους εισβολείς από τις ρωμαϊκές κτήσεις, καθώς η εξαφάνιση της λεγεώνας σήμαινε ότι κανένα άλλο στρατιωτικό σώμα δεν θα τα κατάφερνε στις ομιχλώδεις βόρειες περιοχές.
Η κληρονομιά της Ένατης Λεγεώνας, λοιπόν, πέραν του μύθου, είναι και η χάραξη ενός μόνιμου συνόρου, που διαιρεί τη Βρετανία και είχε τη δική του συμβολή στη διαμάχη των βασιλείων της Αγγλίας και της Σκωτίας.
Από το thecuriosityofcat
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου