Αν ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη της οικουμένης, καλοστημένη φάρσα ή η μαζικότερη επιχείρηση συγκάλυψης όλων των εποχών, αυτό παραμένει ανοιχτό, μιας και τελεσίδικες ή εύκολες απαντήσεις δεν χωρούν.
Αυτό που ήταν εξάλλου αρχικά ένας πεσμένος
ιπτάμενος δίσκος με εξωγήινα όντα εντός του σύντομα μετατράπηκε σε πειραματικό μετεωρολογικό μπαλόνι και ο υπολοχαγός Γουόλτερ Χοτ το ξέρει αυτό καλά.
Γιατί αυτός ήταν ο υπεύθυνος Τύπου της 508ης Πτέρυγας Μάχης που στρατοπέδευε στη βάση του Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού και κλήθηκε κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Ιουλίου από τον συνταγματάρχη διοικητή της βάσης να εκδώσει το δελτίο Τύπου, ενημερώνοντας τον κόσμο ότι η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είχε μόλις ανασύρει έναν ιπτάμενο δίσκο από διπλανό ράντσο!
Το ανακοινωθέν συντάχθηκε και εκδόθηκε πράγματι, μαγνητίζοντας τα βλέμματα του εθνικού και του διεθνούς σύντομα Τύπου. Η Αεροπορία το απέσυρε όμως αργότερα την ίδια μέρα, μιλώντας τώρα για ένα πειραματικό μετεωρολογικό μπαλόνι που είχε καταπέσει στη γειτονική φάρμα.
Ο Χοτ έγινε αντικείμενο χλευασμού αλλά και δριμείας κριτικής σε μια σειρά περιστατικών που θα έμενε τελικά γνωστή ως «Εξωγήινος του Ρόσγουελ»! Αναφορικά με το αυθεντικό ανακοινωθέν, είπε αργότερα: «Όταν αυτό [το ανακοινωθέν] βγήκε στις ειδήσεις, ο κόσμος τέλειωσε λίγο-πολύ, όσο με αφορούσε φυσικά. Το τηλέφωνό μου χτύπαγε και χτύπαγε και χτύπαγε».
Παρά το γεγονός ότι στα χρόνια που ακολούθησαν θα άλλαζε διαρκώς τον βαθμό της εμπλοκής του με την υπόθεση, ο υπολοχαγός ισχυριζόταν σταθερά ότι «κατά κανέναν τρόπο» οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί που χειρίστηκαν την υπόθεση δεν θα μπορούσαν να μπερδέψουν μια γήινη μετεωρολογική συσκευή μεγάλου υψομέτρου με ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο.
Άπειρες θεωρίες συνωμοσίας μετά, που στήθηκαν ακριβώς πάνω στη διάψευση του αρχικού ανακοινωθέντος του Χοτ από την ηγεσία του Πενταγώνου, ο αποστρατευμένος αξιωματικός δήλωσε δεκαετίες αργότερα ότι όχι μόνο είδε το εξωγήινο σκάφος σε υπόστεγο της βάσης, αλλά και τα ίδια τα εξωγήινα πτώματα.
Ο Χοτ εργάστηκε εξάλλου μέχρι το τέλος της στρατιωτικής του καριέρας για το αμερικανικό κράτος και ήταν αναγκασμένος να κρατά το στόμα του κλειστό. Κι ενώ για χρόνια διατεινόταν ότι δεν γνώριζε τίποτα για τα απόκοσμα συντρίμμια αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για το «λάθος ανακοινωθέν», όπως χαρακτηρίστηκε εν πολλοίς το παρθενικό μήνυμα της Αεροπορίας, όταν συνταξιοδοτήθηκε στη δεκαετία του 1990 ήταν πια ελεύθερος να πει όσα είδε.
Κι έτσι το 1997 άφησε την οικουμένη άφωνη: «Νομίζω πως ήταν μια εξαιρετικά καλοσχεδιασμένη συγκάλυψη». Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του θα προσπαθούσε να ρίξει φως στην ιστορία που έμεινε γνωστή ως «Εξωγήινος του Ρόσγουελ», αν και μέχρι τότε οι άπειρες θεωρίες συνωμοσίας συσκότιζαν τις δηλώσεις του.
Μόνο που αυτός δεν ήταν άλλος ένας ερευνητής του παραφυσικού, αλλά ένας απλός στρατιωτικός που κλήθηκε να γράψει γι’ αυτά που φέρεται να είδαν οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες της ερήμου του Νέου Μεξικού. Το 2002 υπέγραψε άλλωστε ένορκη κατάθεση όπου περιέγραφε λεπτομερώς το συναπάντημά του με τους νεκρούς εξωγήινους, παρέχοντας χορταστικές πληροφορίες τόσο για το σκάφος όσο και τα κουφάρια των πλασμάτων με τα διογκωμένα κεφάλια.
Η πλήρης αποκάλυψη του Χοτ ήρθε μόνο μετά τον θάνατό του, όταν εκδόθηκε ένα πόνημα το 2007 που βασιζόταν στις αποκαλύψεις του και μιλούσε για μεγαλειώδη συγκάλυψη 60 ετών! Η αξιοπιστία της μαρτυρίας του δεν θα γινόταν φυσικά δεκτή από τους επιτελείς του Πενταγώνου, οι οποίοι είχαν πια τον χρόνο που πέρασε με το μέρος τους…
Πρώτα χρόνια
Ο Γουόλτερ Χοτ γεννιέται στις 2 Ιουνίου 1922 στο Σικάγο. Για την παιδική του ηλικία δεν υπάρχουν πληροφορίες και τον ξαναβρίσκουμε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να υπηρετεί τη θητεία του σε αμερικανικό βομβαρδιστικό. Ως μέλος του πληρώματος, πήρε μέρος σε περισσότερες από 35 αποστολές κατά της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Μεταπολεμικά, κατά τη διάρκεια των πυρηνικών δοκιμών στην ατόλη του Μπικίνι του νοτίου Ειρηνικού το καλοκαίρι του 1946, ο Χοτ ήταν επιφορτισμένος με τη συλλογή δεδομένων από τις ατομικές βόμβες. Την επόμενη χρονιά θα πάρει όμως το πόστο που θα του εξασφαλίσει τη θέση του στην Ιστορία, αν και ο ίδιος πίστευε ότι το να εκδίδει δελτία Τύπου θα ήταν σαφώς λιγότερο επικίνδυνο απ’ όσα είχε κάνει μέχρι τότε!
Μετατίθεται λοιπόν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Ρόσγουελ ως εκπρόσωπος Τύπου της 508ης Πτέρυγας Μάχης, που έδρευε τότε στις απομονωμένες ερήμους του Νέου Μεξικού, μιας και διαχειριζόταν όλες τις απόρρητες δοκιμές των θερμοπυρηνικών κεφαλών.
Ο διοικητής της βάσης, συνταγματάρχης Γουίλιαμ Μπλάνσαρντ, ήταν προσωπικός του φίλος, και στη στενή αυτή σχέση απέδωσαν όσοι τον γνώριζαν την εχεμύθειά του για το περιστατικό στα χρόνια που ακολούθησαν. Ο Χοτ δεν ήθελε να εκθέσει τον διοικητή της βάσης για το διπλό ανακοινωθέν, είπαν μετά τον θάνατό του οι γνωρίζοντες…
Το Ρόσγουελ
Όπως γνωρίζουμε από την τεράστια απήχηση που έμελλε να έχει στα επόμενα χρόνια το περιστατικό του Ρόσγουελ, ένας αγρότης ανακάλυψε κάτι περίεργα συντρίμμια στο ράντσο του στο Νέο Μεξικό και ζήτησε στις 7 Ιουλίου τη βοήθεια των Αρχών. Αμέσως, μια ερευνητική ομάδα στάλθηκε στο χωράφι από τη γειτονική αεροπορική βάση για να μελετήσει το αεροπορικό δυστύχημα που πιστεύεται ότι έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου.
Ταυτοχρόνως βέβαια, ένας δεύτερος τόπος έφερε το μεγαλύτερο ποσοστό των συντριμμιών και αυτός ήταν που κρατήθηκε ουσιαστικά μυστικός. Οι φήμες όμως για πτώση Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενου Αντικειμένου έδιναν και έπαιρναν μεταξύ των κατοίκων της μικρής αυτής νοτιοδυτικής πολίχνης πολύ πριν φτάσουν στο σημείο τα μέλη της Πολεμικής Αεροπορίας.
Στις 8 Ιουλίου ο Γουόλτερ Χοτ, κάτω από τις άμεσες διαταγές του συνταγματάρχη Μπλάνσαρντ, εκδίδει το διαβόητο σήμερα δελτίου Τύπου, το οποίο έγραφε κάπου: «Η έντονη φημολογία αναφορικά με τους ιπτάμενους δίσκους έγινε χθες πραγματικότητα, όταν ο υπεύθυνος αξιωματικός της 508ης Πτέρυγας Μάχης … ήταν αρκετά τυχερός ώστε να αποκτήσει πρόσβαση σε έναν ιπτάμενο δίσκο».
Ο Τύπος των ΗΠΑ αναπαρήγε όπως ήταν φυσικό την είδηση σε όλη την αμερικανική επικράτεια: «Η Αεροπορία συνέλαβε έναν ιπτάμενο δίσκο σε ράντσο του Ρόσγουελ», γράφει η «Denver Post», η οποία φιλοξενεί και τη σύντομη προφορική δήλωση του υπευθύνου Τύπου της βάσης, Γουόλτερ Χοτ: «Όταν αυτό [το ανακοινωθέν] βγήκε στις ειδήσεις, ο κόσμος τέλειωσε λίγο-πολύ, όσο με αφορούσε φυσικά. Το τηλέφωνό μου χτύπαγε και χτύπαγε και χτύπαγε».
Την ώρα που το δελτίο Τύπου κάνει τον γύρο του κόσμου, καταφτάνουν στο γραφείο του νέες εντολές από τον διοικητή. Τώρα του ζητάνε να πει μια εντελώς διαφορετική ιστορία, πως τα συντρίμμια ανήκουν σε πειραματικό μετεωρολογικό αερόστατο μεγάλου υψομέτρου και όχι σε ΑΤΙΑ.
Ο υπολοχαγός εκδίδει πράγματι το νέο δελτίου Τύπου και γίνεται πόλος λυσσαλέας κριτικής από τον αμερικανικό Τύπο. Η πολεμική που διατυπώνεται εναντίον του τον κάνει κόκκινο πανί για όλους. Όσο για τον ίδιο, κρατά το στόμα του σφαλιστό στις κριτικές. Είμαστε εξάλλου στην εποχή που ο Χοτ δεν έχει πει ακόμα ότι είδε τον ιπτάμενο δίσκο και τα εξωγήινα πτώματα με τα μάτια του. Θα το έκανε όμως αργότερα, ρίχνοντας νέο φως στην υπόθεση που λάτρεψαν από την αρχή οι συνωμοσιολογικές πένες, παίρνοντας προφανώς καλή πάσα από το διπλό δελτίο Τύπου της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ.
Στο πρώτο ερευνητικό βιβλίο πάνω στον εξωγήινο του Ρόσγουελ που εκδόθηκε το 1997 («The Roswell Incident»), ο Χοτ δηλώνει απροσχημάτιστα πως «δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυς». Η δήλωσή του προερχόταν από αντίστοιχη ερώτηση του 1979, όταν απάντησε πως ήταν ο διοικητής της βάσης αυτός που του ζήτησε να εκδώσει ένα ανακοινωθέν για περιστατικό που δεν γνώριζε καν ο ίδιος. Όταν ο υπολοχαγός τον παρακάλεσε μάλιστα να δει τα συντρίμμια, πήρε την αποστομωτική απάντηση πως «το αίτημά σου είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί».
Σε επόμενο πάντως βιβλίο («UFO Crash at Roswell»), την ίδια ώρα που συνεχίζει να ισχυρίζεται πως δεν έχει δει τίποτα με τα μάτια του, ακολουθώντας το μοτίβο συνέντευξής του τον Μάρτιο του 1989 («δεν ήξερα τίποτα για το τι ανέσυραν»), προσθέτει: «Δεν είχα ακούσει γι’ αυτό μέχρι ο Τζες [ο διοικητής της μυστικής αστυνομίας Τζέσι Μαρσέλ, που ήταν στην ομάδα που ερεύνησε και μάζεψε τα συντρίμμια] να πεταχτεί ως τα υπόστεγα».
Ο Μαρσέλ του είπε λοιπόν πως: «Ήταν κάτι που δεν είχε δει ποτέ και δεν πίστευε πως ήταν από αυτόν τον πλανήτη. Εγώ εμπιστεύομαι την κρίση και τη γνώση του». «Νομίζω ότι υπάρχει μια τεράστια συγκάλυψη εδώ», καταλήγει ο Χοτ. Ο οποίος στις 14 Μαΐου 1993 κλήθηκε να δώσει ένορκη κατάθεση για τα όσα είχε δει (ή όχι) εκείνη τη σημαδιακή μέρα για τις εξωγήινες βόλτες στον πλανήτη μας.
Στη γραπτή κατάθεσή του επαναλαμβάνει τα προηγούμενα, προσθέτοντας πάντως πως «Πιστεύω ότι ο συνταγματάρχης Μπλάνσαρντ είδε το υλικό, γιατί έμοιαζε σίγουρος για το τι ήταν αυτό το υλικό. Δεν υπάρχει περίπτωση να το είχε μπερδέψει με μετεωρολογικό μπαλόνι! Ούτε υπάρχει περίπτωση να λάθεψε τόσο ο ταγματάρχης Μαρσέλ».
Μέχρι το 1993 βέβαια ο Χοτ, από κοινού με δυο συνεργάτες (ο ένας εκ των οποίων επίσης μέλος της αεροπορικής βάσης του Ρόσγουελ το 1947), είχε ήδη ανοίξει το Διεθνές Μουσείο ΑΤΙΑ και Ερευνητικό Κέντρο στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού (άνοιξε για το κοινό το φθινόπωρο του 1992) και κάποιοι είπαν πως προσπαθούσε απλώς να εξαργυρώσει τη φήμη του σε εισιτήρια. Τη μαρτυρία του την άλλαξε βέβαια πλήρως αρκετά αργότερα, από το 2000 και μετά, όταν σε τηλεοπτική του συνέντευξη δήλωσε πως ήταν αυτόπτης μάρτυρας τόσο του σκάφους όσο και των εξωγήινων πτωμάτων.
Είπε ακόμα πως ήταν μέσα στην αίθουσα με τους επιτελείς που πήραν την απόφαση να συγκαλύψουν το περιστατικό, διατάσσοντάς τον να εκδώσει το νέο ανακοινωθέν που τα άλλαζε όλα. Ο Χοτ είπε ότι στη σύσκεψη ήταν και ο ταξίαρχος Ρότζερ Ράμεϊ, διοικητής αεροπορικής βάσης στο Τέξας, που ήταν τα πρώτα επίσημα στρατιωτικά χείλη που διέψευσαν την 8η Ιουλίου 1947 το πρώτο ανακοινωθέν της Αεροπορίας, όταν μεταφέρθηκαν στη δική του βάση τα συντρίμμια για νέα εξέταση.
Επειδή μάλλον κάποιοι δεν σταμάτησαν να ψάχνουν -έστω και μυστικά- τι συνέβη την αποφράδα εκείνη μέρα στο Νέο Μεξικό, ο Χοτ κλήθηκε να δώσει εκ νέου ένορκη κατάθεση στις 26 Δεκέμβριου 2002, η οποία παρέμεινε σφραγισμένη και διαβαθμισμένη μέχρι τον θάνατό του: «Γνώριζα ότι δύο ξεχωριστές ομάδες επέστρεφαν σε κάθε περιοχή μήνες αργότερα για τακτές έρευνες αναφορικά με εναπομένοντα πειστήρια». Και καταλήγει: «Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που είδα προσωπικά ήταν κάποιου τύπου διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του από άλλον κόσμο».
Εκεί παρέχει ακόμα πιο λεπτομερείς πληροφορίες (από τις συνεντεύξεις του) τόσο για το διαστημόπλοιο και τις σορούς των εξωγήινων όσο και τη γιγαντιαία επιχείρηση συγκάλυψης. Ενδιαφέρον εδώ είναι πως στην εποχή της η υπόθεση του «Εξωγήινου του Ρόσγουελ» ξεχάστηκε εντελώς και θα την ανακινούσε έπειτα από τριάντα χρόνια όχι ο Χοτ, αλλά ο ταγματάρχης Τζέσι Μαρσέλ!
Το πλήρες κείμενο της δεύτερης ένορκης κατάθεσης του Χοτ ήρθε στο φως τον Ιούνιο του 2007, δυόμισι χρόνια μετά τον θάνατο του υπολοχαγού δηλαδή, και παρατίθεται στο βιβλίο «Witness to Roswell: Unmasking the 60 Year Cover-Up». Σύμφωνα με τους συγγραφείς που είχαν συνομιλήσει επί μακρόν με τον Χοτ, ο υπολοχαγός είχε ορκιστεί στον ανώτερό του αλλά και προσωπικό του φίλο Μπλάνσαρντ να μην αποκαλύψει ποτέ την αλήθεια, γι’ αυτό και άλλαζε συνεχώς τις καταθέσεις του.
Είναι αλήθεια ότι ο Χοτ ισχυριζόταν αρχικά είτε ότι δεν θυμόταν τι είχε δει(!) είτε ότι η δική του δουλειά ήταν μόνο η σύνταξη του δελτίου Τύπου. Στη δεύτερη κατάθεσή του λέει πάντως ότι την 8η Ιουλίου, μετά το δεύτερο ανακοινωθέν εκείνης της ημέρας, ο συνταγματάρχης Μπλάνσαρντ τον πήγε στο κλειδαμπαρωμένο υπόστεγο για να δει τον ιπτάμενο δίσκο και τα νεκρά σώματα των εξωγήινων με τα μακρουλά κεφάλια.
Τόσο ο ίδιος όσο και ο διοικητής ήταν πεπεισμένοι για το τι ακριβώς κοιτούσαν και αμφιβολία δεν υπήρχε αν ήταν από τον δικό μας κόσμο ή όχι. Μόνο στη δεύτερη αυτή κατάθεσή του αποκάλυψε μάλιστα τις δύο περιοχές που κατέπεσαν τα συντρίμμια και συνελέγησαν στις 7 Ιουλίου: η πρώτη ήταν αυτή που ερεύνησε ο «άντρας με τα πολιτικά», ταγματάρχης Μαρσέλ, καμιά εκατοστή χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Ρόσγουελ, και η δεύτερη ήταν άλλο ένα χωράφι 50 χιλιόμετρα βόρεια της κωμόπολης, εκεί όπου ανασύρθηκαν δηλαδή το κυρίως μέρος του διαστημοπλοίου αλλά και τα πτώματα.
Ο ίδιος απέδωσε την -εσκεμμένη- σύγχυση αναφορικά με το μέρος συντριβής του ιπτάμενου δίσκου σε αυτό ακριβώς το γεγονός, την ύπαρξη δύο περιοχών με συντρίμμια δηλαδή, επιμένοντας πως την Αεροπορία τη βόλευε πολύ όλος αυτός ο πληροφοριακός αχταρμάς. Είπε ακόμα πως ήταν ιδέα του ταξιάρχου Ράμεϊ να θολώσουν τα νερά με τους δύο τόπους συντριβής, κατευθύνοντας τους επίδοξους ερευνητές εκεί όπου πια δεν υπήρχε τίποτα για να βρουν…
Τελευταία χρόνια
Ο Χοτ πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στο Ρόσγουελ με τη σύζυγό του και τις δυο του κόρες. Όταν αποστρατεύτηκε, δούλεψε ως ασφαλιστής, αν και δεν ξέχασε ποτέ το περιστατικό που χαρακτήρισε την πορεία του στον αμερικανικό στρατό. Γι’ αυτό και άνοιξε το μουσείο του, το οποίο αφιέρωσε φυσικά στον ιπτάμενο δίσκο του Ρόσγουελ.
Όσο τα χρόνια περνούσαν όμως, τόσο πιο πολύ κελαηδούσε για το τι είχε συμβεί το 1947, ρίχνοντας κάθε φορά κι άλλο λάδι στη συνωμοσιολογική πυρά. Όταν έφυγε από τον κόσμο στις 15 Δεκεμβρίου 2005, σε ηλικία 83 ετών, άφησε παραγγελιά να εκδοθούν οι μαρτυρίες του για να μάθει ο κόσμος τι συνέβη στις ερήμους του Νέου Μεξικού.
Αυτή ήταν η δική του εκδοχή, η οποία δεν έμεινε φυσικά στο απυρόβλητο της κριτικής. Τα πήγαινε-έλα εξάλλου με το τι είδε ή δεν είδε και οι λεπτομέρειες που όσο περνούσε ο καιρός γίνονταν ολοένα και πιο ζωντανές δεν μπορούσαν να περάσουν στα «ψιλά».
Αν ήξερε πράγματι κάτι, ήταν ο αδέξιος τρόπος που το χειρίστηκε που φύτεψε τον σπόρο της αμφιβολίας στα λεγόμενά του
Από το tro-ma-ktiko
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου