Στην συνέχεια των θαυμάτων, που έχω δημοσιεύσει για τους αοιδίμους αξίους Πέττα (βλ. εδώ τις παλαιότερες μαρτυρίες μου για την θαυματουργία τους με τίτλο: ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΚΑΙ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ), συμπληρώνονται προς δόξα του Θεού και τα κατωτέρω.
Ωστόσο προτού καταθέσω τα νεότερα θαύματα, νιώθω την εσωτερική ανάγκη να πω, ότι μαζί με πολλούς άλλους από διάφορα μήκη της γης δεν έχουμε πρόθεση να υμνήσουμε ή να εγκωμιάσουμε με λόγους ρητορικούς και στομφώδεις το αείμνηστο ζευγάρι Πέττα, πράγμα άλλωστε, που δεν ταιριάζει με τον ταπεινό και αθόρυβο βίο τους. Απλώς αισθανόμαστε ότι ρασοφόροι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν στη σιωπή και στην αφάνεια του κόσμου τούτου, με την κοίμησή τους αξίζει τον κόπο να γίνεται αναφορά για αυτούς και να φωτίζονται κάποιες, έστω άγνωστες, πτυχές της ζωής τους, όχι επειδή αυτοί έχουν ανάγκη, αλλά για δική μας ωφέλεια και παραδειγματισμό. Μπορεί οι αοίδιμοι Πέττα να έφυγαν από αυτή τη ζωή τόσο νωρίς από τις απηνές διώξεις, που υπέστησαν από κύκλους εκκλησιαστικούς, ωστόσο άφησαν πίσω τους εμάς, στην σίγουρη και ματωμένη οδό προς τον ουρανό. Αν ακολουθήσουμε και εμείς την στενή και τεθλιμμένη οδό, θα μπορούμε να έχουμε την βεβαιότητα πως θα τους ξαναδούμε, κι αυτό γίνεται με την ένωσή μας με τον Χριστό, που σημαίνει αιώνια ζωή, εφόσον ο Χριστός είναι η ζωή. Αυτό άλλωστε βεβαιώνει και το αποστολικό ανάγνωσμα της εξοδίου ακολουθίας: «Εάν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Θεός αυτούς, που πέθαναν, πιστεύοντας στον Ιησού, θα τους αναστήσει, για να ζήσουν μαζί του». Επομένως είναι ανάγκη να δώσουμε και εμείς όλοι μας, μίαν υπόσχεση και μίαν ευχή. Υπόσχεση πως θα πρέπει να μείνουμε ενωμένοι με την Εκκλησία του Χριστού, για να έχουμε αιώνια ζωή, και ευχή για: «καλή αντάμωση, άξιοι και αοίδιμοι Πέττα, όταν έναν έναν θα μας καλεί ο Χριστός κοντά του».
-->
Ωστόσο προτού καταθέσω τα νεότερα θαύματα, νιώθω την εσωτερική ανάγκη να πω, ότι μαζί με πολλούς άλλους από διάφορα μήκη της γης δεν έχουμε πρόθεση να υμνήσουμε ή να εγκωμιάσουμε με λόγους ρητορικούς και στομφώδεις το αείμνηστο ζευγάρι Πέττα, πράγμα άλλωστε, που δεν ταιριάζει με τον ταπεινό και αθόρυβο βίο τους. Απλώς αισθανόμαστε ότι ρασοφόροι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν στη σιωπή και στην αφάνεια του κόσμου τούτου, με την κοίμησή τους αξίζει τον κόπο να γίνεται αναφορά για αυτούς και να φωτίζονται κάποιες, έστω άγνωστες, πτυχές της ζωής τους, όχι επειδή αυτοί έχουν ανάγκη, αλλά για δική μας ωφέλεια και παραδειγματισμό. Μπορεί οι αοίδιμοι Πέττα να έφυγαν από αυτή τη ζωή τόσο νωρίς από τις απηνές διώξεις, που υπέστησαν από κύκλους εκκλησιαστικούς, ωστόσο άφησαν πίσω τους εμάς, στην σίγουρη και ματωμένη οδό προς τον ουρανό. Αν ακολουθήσουμε και εμείς την στενή και τεθλιμμένη οδό, θα μπορούμε να έχουμε την βεβαιότητα πως θα τους ξαναδούμε, κι αυτό γίνεται με την ένωσή μας με τον Χριστό, που σημαίνει αιώνια ζωή, εφόσον ο Χριστός είναι η ζωή. Αυτό άλλωστε βεβαιώνει και το αποστολικό ανάγνωσμα της εξοδίου ακολουθίας: «Εάν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Θεός αυτούς, που πέθαναν, πιστεύοντας στον Ιησού, θα τους αναστήσει, για να ζήσουν μαζί του». Επομένως είναι ανάγκη να δώσουμε και εμείς όλοι μας, μίαν υπόσχεση και μίαν ευχή. Υπόσχεση πως θα πρέπει να μείνουμε ενωμένοι με την Εκκλησία του Χριστού, για να έχουμε αιώνια ζωή, και ευχή για: «καλή αντάμωση, άξιοι και αοίδιμοι Πέττα, όταν έναν έναν θα μας καλεί ο Χριστός κοντά του».
Από τα νεότερα σημεία των Πέττα καταγράφονται δύο.
Το λάδι από τον τάφο των Πέττα γίνεται ευωδιαστό άρωμα
α) Την Παρασκευή 13-01-2017 είχα πάει για πνευματική ανάταση και προσκύνημα στον τάφο των άξιων, άξιων, άξιων και θαυματουργών, δηλαδή του σημειοφόρου ιερέα Νικολάου και της πολυάθλου πρεσβυτέρας Ανθής. Άναψα τα καντηλάκια τους και πήρα μία από τις καντηλήθρες τους σαν φυλαχτό.
α) Την Παρασκευή 13-01-2017 είχα πάει για πνευματική ανάταση και προσκύνημα στον τάφο των άξιων, άξιων, άξιων και θαυματουργών, δηλαδή του σημειοφόρου ιερέα Νικολάου και της πολυάθλου πρεσβυτέρας Ανθής. Άναψα τα καντηλάκια τους και πήρα μία από τις καντηλήθρες τους σαν φυλαχτό.
Γύριζα στην οικογένειά μου. Το αμάξι είχε πορεία στην εθνική οδό Πατρών- Πύργου κοντά στο ύψος της Οβρυάς. Ξαφνικά και απρόσμενα σε ένα σημείο της διαδρομής πλημμύρισε το αυτοκίνητο με ένα υπέροχο άρωμα. Πραγματικά ευωδίασε το αμάξι προς την πόρτα του οδηγού πάρα πολύ έντονα. Δεν ήταν ούτε αυταπάτη, ούτε αυθυποβολή, ούτε ουτοπία και φαντασίωση. Στην αριστερή τσέπη του μπουφάν μου ήταν το χαρτάκι βυθισμένο στο ιαματικό λάδι από την ακοίμητο κανδήλα των αξίων, δηλαδή του λευιτικού ζεύγους Πέττα. Ήταν μαζί διπλωμένη και η χρησιμοποιημένη καντηλήθρα, που καίει στους άξιους.
Ο τάφος των αξίων προστατεύεται από ουράνιο σημείο
β) Την Πέμπτη στις 5-01-2017 ήθελα να πάω στο μνήμα των άξιων, άξιων, άξιων και θαυματουργών, δηλαδή του αγίου ζεύγους, ιερέα π. Νικολάου και της πρεσβυτέρας αυτού Ανθής. Επικοινώνησα με τον π. Νεκτάριο και μου υπενθύμισε ότι είναι η επόμενη ημέρα, που κοιμήθηκε ο ιερέας πατέρας του, π. Νικόλαος, και ενταφιάσθηκε περί της ώρας 16:00. Ο καιρός, προτού ξεκινήσω από την εργασία μου στα ΑΤΕΙ Πατρών, ήταν άστατος και βροχερός και με διαστήματα έντονου αέρα. Όμως, όταν πλησίαζα στο μνήμα τους, ένας τεράστιος κύκλος ακτίνας τριών μέτρων, φωτεινός με δέσμη του ήλιου περικύκλωσαν το μνήμα τους. Στην περιοχή εκείνη δεν έβρεχε καθόλου και αισθάνθηκα ένα νεύμα από την φωτογραφία του ιερέα Νικολάου, που μου διαλαλούσε ότι όλα θα πάνε καλά.
β) Την Πέμπτη στις 5-01-2017 ήθελα να πάω στο μνήμα των άξιων, άξιων, άξιων και θαυματουργών, δηλαδή του αγίου ζεύγους, ιερέα π. Νικολάου και της πρεσβυτέρας αυτού Ανθής. Επικοινώνησα με τον π. Νεκτάριο και μου υπενθύμισε ότι είναι η επόμενη ημέρα, που κοιμήθηκε ο ιερέας πατέρας του, π. Νικόλαος, και ενταφιάσθηκε περί της ώρας 16:00. Ο καιρός, προτού ξεκινήσω από την εργασία μου στα ΑΤΕΙ Πατρών, ήταν άστατος και βροχερός και με διαστήματα έντονου αέρα. Όμως, όταν πλησίαζα στο μνήμα τους, ένας τεράστιος κύκλος ακτίνας τριών μέτρων, φωτεινός με δέσμη του ήλιου περικύκλωσαν το μνήμα τους. Στην περιοχή εκείνη δεν έβρεχε καθόλου και αισθάνθηκα ένα νεύμα από την φωτογραφία του ιερέα Νικολάου, που μου διαλαλούσε ότι όλα θα πάνε καλά.
Ενώ είχε δώδεκα σαρκικά παιδιά, εγώ, όπως πολλοί άλλοι γνωστοί μου, ένιωσα ότι είμαι ένα από τα εξ υιοθεσίας παιδιά τους. Ναι, στα πνευματικά τους τέκνα συμπεριλαμβάνομαι και εγώ.
Από το pemptousia
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου