και ο/η γραμματικός της γειτονιάς που έγραφε τις επιστολές γιατί τότε
ο απόφοιτος δημοτικού ήταν δυσεύρετος.΄
"Εύχομαι η επιστολή μου να σας εύρει καλά καθώς και ημείς υγιαίνουμε..."
Έτσι άρχιζε το γράμμα συνήθως και στην συνέχεια ο γραμματικός ρωτούσε
να μάθει την περίληψη του θέματος για να το αναπτύξει στο επιστολόχαρτο.
Πουλούσε ο ψιλικατζής φακέλλους αλληλογραφίας με μπλέ άσπρη μπορντούρα
που έγραφε και ξενικά PAR AVION για να εξηγεί στον υπάλληλο ταχυδρομείου
ο αποστολέας..."...αεροπορικώς να το στείλεις..." και έφευγε ευχαριστημένος
για να περιμένει για ημέρες μετά καλά νέα από το ξενιτεμένο του παιδί.
Και έφτανε ο ταχυδρόμος και φώναζε από την αυλόπορτα το όνομα
της έρημης μάνας και έτρεχε αυτή με λαχτάρα και δεν τον άφηνε να φύγει
αν δεν τον φίλευε ένα γλυκό κουταλιού για το καλό.
Η συνέχεια είχε αγωνία ...τρέχοντας για τον γραμματικό να της το διαβάσει.
Οι επιστολές των ξενιτεμένων εκείνα τα χρόνια συνοδευόντουσαν
και με χαρτονομίσματα.
Κυρίως από Αμερική...
Το δολάριο ήταν στις δόξες του....
Οι επιστολές οδηγούσαν και σε προξενιά...γάμους...
Μια φωτογραφία μέσα σε αυτή από τον Ελληνοαμερικάνο που έψαχνε
παπούτσι από τον τόπο του και στην συνέχεια απάντηση από την ενδιαφερόμενη
που κόντευε τα 30 και θα έμενε στο ράφι γιατί δεν είχε προίκα.
Η επιστολή προς τον φαντάρο με το χαρτζιλίκι από το στέρημα της οικογένειας
με την ευχή καλός πολίτης που τότε αργούσε και ήθελε δυόμιση χρόνια
χωρίς τις καμπάνες.
Για το τέλος άφησα ένα άλλο είδος επιστολής...το μπιλιετάκι.
Μικρό φακελάκι με την κάρτα του πολιτικού προς τον ψηφοφόρο του
σαν συστατική επιστολή για πρόσληψη.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου