Ο αλαφροΐσκιωτος προφήτης:
Μια ματιά στην Ψυχολογική και Πνευματική Σταθερότητα του Μωάμεθ
του David Wood
Η εγκυρότητα του Ισλάμ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αξιοπιστία του Μωάμεθ. Δηλαδή, αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που να μας πείθουν ότι ο Μωάμεθ ήταν ένας αξιόπιστος αγγελιοφόρος του Θεού, μπορούμε τότε λογικά να υποθέσουμε ότι το Ισλάμ είναι αληθινό. Αλλά, αν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που να αμφισβητούν την αξιοπιστία του Μωάμεθ, τότε το Ισλάμ
αυτοκαταστρέφεται.
Οι πρώιμες Μουσουλμανικές γραφές και παραδόσεις, συμπεριλαμβανομένου του Κορανίου, του Ibn Ishaq’ s το Sirat Rasul Allah, του Sahih Al-Bukhari, και του Sahih Muslim, μας παρέχουν πληθώρα λόγων απόρριψης του Μωάμεθ ως Προφήτη. Τα κύρια πληροφοριακά έγγραφα δείχνουν πως ο Μωάμεθ ήταν συχνά βίαιος και αδυσώπητος με εκείνους που τον πρόσβαλλαν, πως λάμβανε «αποκαλύψεις» που του επέτρεπαν να παραβιάζει άλλες «αποκαλύψεις» του Κορανίου, πως είχε μια περιφρονητική γνώμη για τις γυναίκες, πως συμμετείχε σε εμπόριο σκλάβων, πως επέτρεπε την βία προς τις γυναίκες, και πως μια από τις σεξουαλικές του συντρόφους ήταν ένα εννιάχρονο κοριτσάκι.[1]
Επί πλέον, ο Μωάμεθ δήλωνε πως το ψέμα είναι αποδεκτό, αν χρησιμοποιείται για ειρήνευση - δήλωση, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο συχνά αξιοποιούσε αυτή την αρχή ο Μωάμεθ, όταν δίδασκε το μήνυμά του.[2]
Μετά απ’ όλα αυτά, έχουμε λόγους να υποψιαζόμαστε πως ο Μωάμεθ υπέφερε από κάποια πνευματική ασθένεια, ή από δαιμονική επήρεια. Τα αποδεικτικά στοιχεία από τις πιο πρώιμες περιγραφές της ζωής του μας δείχνουν πως πιθανόν να ήταν ψυχολογικά ή πνευματικά ασταθής, πριν, κατά, και μετά την μεταστροφή του.
Όταν αυτή η αστάθεια συνδυαστεί με άλλα γεγονότα που περιβάλλουν την ζωή του Μωάμεθ, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς οι Μουσουλμάνοι απολογητές κατάφεραν να πείσουν τα εκατομμύρια των τηρητών πως το Ισλάμ είναι ένα λογικό σύστημα πίστης.
Στοιχεία που αφήνουν να εννοηθεί πως ο Μωάμεθ ήταν ανισόρροπος υπάρχουν από παλιά, ακόμα και από την παιδική του ηλικία. Οι γονείς του έφυγαν από την ζωή όταν ήταν μικρός, έτσι ανατράφηκε από τον παππού και τον θείο του. Ο Μωάμεθ είχε μια παραμάνα που τον φρόντιζε πριν από τον θάνατο της μητέρας του. Η γυναίκα αυτή αφηγείται το εξής παράξενο περιστατικό, που συνέβη όταν ο Μωάμεθ ήταν σε παιδική ηλικία:
Λίγους μήνες μετά την επιστροφή μας, εκείνος (ο Μωάμεθ) και ο αδελφός του ήταν μαζί με τα πρόβατά μας, πίσω από τις σκηνές, όταν ο αδελφός του ήρθε τρέχοντας και μας είπε: «Δύο άνδρες ντυμένοι στα λευκά, άρπαξαν εκείνον τον Qurayshi αδερφό μου και τον έριξαν κάτω και του άνοιξαν την κοιλιά και την ταρακουνάνε.» Τρέξαμε προς το μέρος του και τον βρήκαμε να στέκεται όρθιος, με πρόσωπο μπλαβιασμένο. Τον πιάσαμε και τον ρωτήσαμε τι συμβαίνει. Εκείνος είπε «Δύο άνδρες με λευκό ένδυμα ήρθαν και με έριξαν κάτω και μου άνοιξαν την κοιλιά και έψαχναν μέσα της, αλλά δεν ξέρω τι γύρευαν να βρουν.» Έτσι τον πήγαμε πίσω στην σκηνή μας.
Ο πατέρας του μου είπε «Φοβάμαι πως το παιδί έπαθε εγκεφαλικό, οπότε πηγαίνετε τον πίσω στην οικογένειά του, πριν εκδηλωθεί το αποτέλεσμα.» Έτσι τον πήραμε στα χέρια μας και τον πήγαμε στην μητέρα του, η οποία ρώτησε γιατί το φέραμε πίσω, αφού εγώ είχα τόση έγνοια για την καλοπέρασή του και επιθυμούσα τόσο πολύ να τον κρατώ κοντά μου. Της είπα: «Ο Θεός επέτρεψε το παιδί μου να ζήσει μέχρι τώρα, και εγώ έκανα το καθήκον μου. Φοβάμαι όμως πως κάποιο κακό θα το βρει, έτσι το έφερα πίσω σε σένα, όπως το είχες ζητήσει.»
Με ρωτούσε τι είχε συμβεί, και δεν με άφηνε σε ησυχία, μέχρι να της πω. Όταν με ρώτησε αν φοβόμουν πως είχε καταληφθεί από δαιμόνιο το παιδί, εγώ απάντησα πως πράγματι αυτό φοβόμουν.» [3]
Δεν ήταν μόνο η παραμάνα του Μωάμεθ που είχε φοβηθεί για δαιμονοκαταληψία του Μωάμεθ. Ο ίδιος ο Προφήτης είχε φτάσει στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, όταν άρχισε να λαμβάνει «αποκαλύψεις» από τον... Αρχάγγελο Γαβριήλ. Μια ολοκληρωμένη αναφορά της πρώτης επαφής του Μωάμεθ με τον Γαβριήλ βρίσκεται καταγεγραμμένη στο Sirat Rasul Allah:
Όταν ήταν η νύχτα που ο Θεός τον τίμησε με την αποστολή του, δείχνοντας έλεος στους δούλους Του με τον τρόπο αυτό, ο Γαβριήλ του έφερε την εντολή του Θεού. «Με επισκέφθηκε» είπε ο απόστολος του Θεού, «την ώρα που κοιμόμουν, με ένα κάλυμμα κεντημένο, πάνω στο οποίο ήταν κάτι γραμμένο, και με πρόσταξε, «Διάβασε!» Εγώ τον ρώτησα, «Τι να διαβάσω;» Εκείνος το πίεσε πάνω μου τόσο δυνατά, που νόμιζα πως ήταν ο θάνατος. Μετά με άφησε, και ξαναείπε, «Διάβασε!» Εγώ τον ρώτησα «Τι να διαβάσω;» Και εκείνος με ξαναπίεσε με αυτό πάλι, τόσο, ώστε να νομίζω πως ήταν ο θάνατος, και μετά με άφησε πάλι, και μου είπε «Διάβασε!» Εγώ πάλι τον ρώτησα «Τι να διαβάσω;» Με ξαναπίεσε μια Τρίτη φορά, πάλι τόσο ώστε να νομίζω πως είναι ο θάνατος, και μου είπε «Διάβασε!» Εγώ τον ρώτησα, «Τι να διαβάσω λοιπόν;» - και αυτό το είπα, μόνο για να απαλλάξω τον εαυτόν μου από αυτόν, μήπως μου κάνει το ίδιο ξανά. Εκείνος μετά είπε:
«Διάβασε, εν ονόματι του Κυρίου σου που δημιούργησε, Που δημιούργησε τον άνθρωπο από αίμα πηγμένο. Διάβασε! Ο Κύριός σου είναι ο πιο ωφέλιμος, Είναι αυτός που δίδαξε με την πένα, Που δίδαξε εκείνο που δεν ήταν γνωστό στους ανθρώπους.»
Έτσι λοιπόν το διάβασα, και εκείνος αποχώρησε από μένα. Και εγώ ξύπνησα από τον ύπνο μου, και ήταν σαν να γράφτηκαν εκείνα τα λόγια πάνω στην καρδιά μου.[4]
Όλα καλά μέχρι εδώ, με εξαίρεση τον βίαιο τρόπο που ο... Γαβριήλ έδωσε το μήνυμα στον Μωάμεθ. Όμως η ερμηνεία του γεγονότος από τον ίδιο τον Μωάμεθ είναι πολύ αποκαλυπτική. Η πρώτη του εντύπωση για την συνάντηση αυτή, ήταν πως είχε υποστεί κατάληψη από δαιμόνιο. Συνεπεία αυτού, ο Μωάμεθ σύντομα έδειξε τάσεις αυτοκτονίας:
Λοιπόν, κανένα από τα πλάσματα του Θεού δεν μου είναι τόσο μισητά, όσο ένας (εκστατικός) ποιητής, ή ένας δαιμονισμένος άνθρωπος. Δεν θα μπορούσα καν να τους αντικρύσω. Σκέφτηκα τα λόγια «Αλλοίμονο σε μένα, τον ποιητή ή δαιμονισμένο»: ποτέ δεν πρόκειται ο Quraysh να πει κάτι τέτοιο για τον εαυτόν του! Θα πάω στην κορυφή του βουνού, και θα ρίξω τον εαυτό μου από εκεί πάνω, για να σκοτωθώ και να αποκτήσω την ησυχία μου.
Αποτίμηση
Σύμφωνα με τις πιο παλιές και πιο αξιόπιστες Μουσουλμανικές γραφές και παραδόσεις, η πρώτη εντύπωση που είχε ο Μωάμεθ για την θεϊκή συνάντησή του ήταν πως μάλλον είχε προσβληθεί από δαίμονες. Η συνάντηση αυτή τάραξε τόσο πολύ τον Μωάμεθ, που απέκτησε τάσεις αυτοκτονίας. Επί πλέον, έχουμε μια ιστορία μέσα στο Ibn Ishaq, την πρωιμότερη βιογραφία του Μωάμεθ, η οποία αναφέρει πως και η παραμάνα των παιδικών χρόνων του Προφήτη πίστευε πως πιθανότατα να έπασχε από δαιμονοκαταληψία. Κάποιες από τις λεπτομέρειες της συνάντησης αυτής του Μωάμεθ φαίνεται να συνηγορούν υπέρ του συμπεράσματος αυτού. Κάποιες φορές τον τρομοκρατούσαν οι «αποκαλύψεις», ουρλιάζοντας να τον σκεπάσουν. Άλλες φορές ίδρωνε ασταμάτητα, ακόμα και στο κρύο, και το πρόσωπό του άλλαζε χρώμα. Πέραν αυτών, ο Μωάμεθ δεν μπορούσε να διακρίνει ποιες «αποκαλύψεις» ήσαν γνήσιες και ποιες Σατανικές, και υπήρξε και θύμα μιας μαγείας που τον αχρήστεψε μάλλον για ένα χρόνο.
Στην Δύση, οι επικριτές του Μωάμεθ σπεύδουν να τον αποκαλέσουν δαιμονισμένο. Αν κα έχουμε κάποια στοιχεία που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό, το συμπέρασμα ίσως να έχει βγει πολύ βιαστικά. Γνωρίζουμε πως σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Μωάμεθ, αλλά δεν έχουμε επαρκή στοιχεία ώστε να δικαιολογούν μια τόσο σκληρή κριτική. Πάντως τα υπάρχοντα στοιχεία είναι με το παραπάνω επαρκή, ώστε ένας λογικός άνθρωπος να αμφισβητήσει σοβαρά την αξιοπιστία του Μωάμεθ ως «προφήτη». Ένας άνθρωπος που (παραδεδεγμένα) απήγγειλε στίχους του Σατανά και που έπεσε θύμα μαγείας ενώ δήλωνε τον εαυτό του ως τον σπουδαιότερο αγγελιοφόρο του Θεού, δεν θα έπρεπε να χαίρει εμπιστοσύνης, χωρίς να υπάρχουν εξαιρετικά θετικά τεκμήρια που να στηρίζουν τον ισχυρισμό του. Αφού δεν υπάρχουν τέτοια τεκμήρια για το Ισλάμ, δικαιούμεθα να αμφισβητούμε τον ρόλο του ως αγγελιοφόρου του Θεού.
Επίσης, όταν εξετάζουμε την ζωή ενός άλλου «αγγελιοφόρου» του Θεού, τον Ιησού της Ναζαρέτ, ανακαλύπτουμε πως ο Μωάμεθ πρέπει να απορριφθεί παντελώς. Ας αναλογισθούμε μια από τις πολλές συναντήσεις του Ιησού με δαιμόνια:
Πήγαν στην Καπερναούμ, και όταν ήρθε το Σάββατο, ο Ιησούς πήγε στην συναγωγή και άρχισε να διδάσκει. Οι άνθρωποι θαύμασαν με την διδασκαλία του, αφού δίδασκε σαν αυθεντία, και όχι σαν τους δασκάλους του νόμου. Τότε ένας άνδρας μέσα στην συναγωγή που είχε καταληφθεί από δαιμόνιο έβαλε τις φωνές: «Τι θέλεις με εμάς, Ιησού Ναζωραίε; Ήρθες να μας καταστρέψεις; Γνωρίζω ποιος είσαι -είσαι ο Άγιος του Θεού!». «Σώπασε!» του είπε αυστηρά ο Ιησούς. «Βγες από αυτόν!» Το πονηρό πνεύμα ταρακούνησε τον άνθρωπο βίαια και βγήκε από αυτόν με ένα ουρλιαχτό. Οι άνθρωποι θαύμασαν τόσο πολύ, που ρωτούσαν ο ένας τον άλλον «Τι είναι αυτό το πράγμα; Μια νέα διδασκαλία, και με τόσο κύρος! Μέχρι που διατάζει τα πονηρά πνεύματα, και αυτά Τον υπακούν!» [18]
Αντίθετα σ’ αυτό που ισχυρίζεται το Κοράνι, δεν ήσαν περιστασιακές μαριονέτες του Σατανά όλοι οι αγγελιοφόροι του Θεού. Εμείς γνωρίζουμε ένα πρόσωπο που είχε απόλυτη δύναμη πάνω στα δαιμόνια. Αν έπρεπε να επιλέξουμε τον αγγελιοφόρο που θα ακούμε (και αυτό είναι απόφαση που πρέπει να πάρουν και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι), δεν είναι άραγε πιο λογικό να εμπιστευθούμε Εκείνον που τρομοκρατούσε τους δαίμονες με την παρουσία Του και μόνο; Άλλωστε, ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους πιστούς Του οπαδούς, ότι «θα εμφανισθούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα εξαπατήσουν πολύ κόσμο.»[19] Δεν εξαπατούσαν όμως επίτηδες τους μαθητές τους όλοι οι ψευδοπροφήτες.
Μια ματιά στην Ψυχολογική και Πνευματική Σταθερότητα του Μωάμεθ
του David Wood
Η εγκυρότητα του Ισλάμ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αξιοπιστία του Μωάμεθ. Δηλαδή, αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που να μας πείθουν ότι ο Μωάμεθ ήταν ένας αξιόπιστος αγγελιοφόρος του Θεού, μπορούμε τότε λογικά να υποθέσουμε ότι το Ισλάμ είναι αληθινό. Αλλά, αν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που να αμφισβητούν την αξιοπιστία του Μωάμεθ, τότε το Ισλάμ
αυτοκαταστρέφεται.
Οι πρώιμες Μουσουλμανικές γραφές και παραδόσεις, συμπεριλαμβανομένου του Κορανίου, του Ibn Ishaq’ s το Sirat Rasul Allah, του Sahih Al-Bukhari, και του Sahih Muslim, μας παρέχουν πληθώρα λόγων απόρριψης του Μωάμεθ ως Προφήτη. Τα κύρια πληροφοριακά έγγραφα δείχνουν πως ο Μωάμεθ ήταν συχνά βίαιος και αδυσώπητος με εκείνους που τον πρόσβαλλαν, πως λάμβανε «αποκαλύψεις» που του επέτρεπαν να παραβιάζει άλλες «αποκαλύψεις» του Κορανίου, πως είχε μια περιφρονητική γνώμη για τις γυναίκες, πως συμμετείχε σε εμπόριο σκλάβων, πως επέτρεπε την βία προς τις γυναίκες, και πως μια από τις σεξουαλικές του συντρόφους ήταν ένα εννιάχρονο κοριτσάκι.[1]
Επί πλέον, ο Μωάμεθ δήλωνε πως το ψέμα είναι αποδεκτό, αν χρησιμοποιείται για ειρήνευση - δήλωση, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο συχνά αξιοποιούσε αυτή την αρχή ο Μωάμεθ, όταν δίδασκε το μήνυμά του.[2]
Μετά απ’ όλα αυτά, έχουμε λόγους να υποψιαζόμαστε πως ο Μωάμεθ υπέφερε από κάποια πνευματική ασθένεια, ή από δαιμονική επήρεια. Τα αποδεικτικά στοιχεία από τις πιο πρώιμες περιγραφές της ζωής του μας δείχνουν πως πιθανόν να ήταν ψυχολογικά ή πνευματικά ασταθής, πριν, κατά, και μετά την μεταστροφή του.
Όταν αυτή η αστάθεια συνδυαστεί με άλλα γεγονότα που περιβάλλουν την ζωή του Μωάμεθ, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς οι Μουσουλμάνοι απολογητές κατάφεραν να πείσουν τα εκατομμύρια των τηρητών πως το Ισλάμ είναι ένα λογικό σύστημα πίστης.
Στοιχεία που αφήνουν να εννοηθεί πως ο Μωάμεθ ήταν ανισόρροπος υπάρχουν από παλιά, ακόμα και από την παιδική του ηλικία. Οι γονείς του έφυγαν από την ζωή όταν ήταν μικρός, έτσι ανατράφηκε από τον παππού και τον θείο του. Ο Μωάμεθ είχε μια παραμάνα που τον φρόντιζε πριν από τον θάνατο της μητέρας του. Η γυναίκα αυτή αφηγείται το εξής παράξενο περιστατικό, που συνέβη όταν ο Μωάμεθ ήταν σε παιδική ηλικία:
Λίγους μήνες μετά την επιστροφή μας, εκείνος (ο Μωάμεθ) και ο αδελφός του ήταν μαζί με τα πρόβατά μας, πίσω από τις σκηνές, όταν ο αδελφός του ήρθε τρέχοντας και μας είπε: «Δύο άνδρες ντυμένοι στα λευκά, άρπαξαν εκείνον τον Qurayshi αδερφό μου και τον έριξαν κάτω και του άνοιξαν την κοιλιά και την ταρακουνάνε.» Τρέξαμε προς το μέρος του και τον βρήκαμε να στέκεται όρθιος, με πρόσωπο μπλαβιασμένο. Τον πιάσαμε και τον ρωτήσαμε τι συμβαίνει. Εκείνος είπε «Δύο άνδρες με λευκό ένδυμα ήρθαν και με έριξαν κάτω και μου άνοιξαν την κοιλιά και έψαχναν μέσα της, αλλά δεν ξέρω τι γύρευαν να βρουν.» Έτσι τον πήγαμε πίσω στην σκηνή μας.
Ο πατέρας του μου είπε «Φοβάμαι πως το παιδί έπαθε εγκεφαλικό, οπότε πηγαίνετε τον πίσω στην οικογένειά του, πριν εκδηλωθεί το αποτέλεσμα.» Έτσι τον πήραμε στα χέρια μας και τον πήγαμε στην μητέρα του, η οποία ρώτησε γιατί το φέραμε πίσω, αφού εγώ είχα τόση έγνοια για την καλοπέρασή του και επιθυμούσα τόσο πολύ να τον κρατώ κοντά μου. Της είπα: «Ο Θεός επέτρεψε το παιδί μου να ζήσει μέχρι τώρα, και εγώ έκανα το καθήκον μου. Φοβάμαι όμως πως κάποιο κακό θα το βρει, έτσι το έφερα πίσω σε σένα, όπως το είχες ζητήσει.»
Με ρωτούσε τι είχε συμβεί, και δεν με άφηνε σε ησυχία, μέχρι να της πω. Όταν με ρώτησε αν φοβόμουν πως είχε καταληφθεί από δαιμόνιο το παιδί, εγώ απάντησα πως πράγματι αυτό φοβόμουν.» [3]
Δεν ήταν μόνο η παραμάνα του Μωάμεθ που είχε φοβηθεί για δαιμονοκαταληψία του Μωάμεθ. Ο ίδιος ο Προφήτης είχε φτάσει στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, όταν άρχισε να λαμβάνει «αποκαλύψεις» από τον... Αρχάγγελο Γαβριήλ. Μια ολοκληρωμένη αναφορά της πρώτης επαφής του Μωάμεθ με τον Γαβριήλ βρίσκεται καταγεγραμμένη στο Sirat Rasul Allah:
Όταν ήταν η νύχτα που ο Θεός τον τίμησε με την αποστολή του, δείχνοντας έλεος στους δούλους Του με τον τρόπο αυτό, ο Γαβριήλ του έφερε την εντολή του Θεού. «Με επισκέφθηκε» είπε ο απόστολος του Θεού, «την ώρα που κοιμόμουν, με ένα κάλυμμα κεντημένο, πάνω στο οποίο ήταν κάτι γραμμένο, και με πρόσταξε, «Διάβασε!» Εγώ τον ρώτησα, «Τι να διαβάσω;» Εκείνος το πίεσε πάνω μου τόσο δυνατά, που νόμιζα πως ήταν ο θάνατος. Μετά με άφησε, και ξαναείπε, «Διάβασε!» Εγώ τον ρώτησα «Τι να διαβάσω;» Και εκείνος με ξαναπίεσε με αυτό πάλι, τόσο, ώστε να νομίζω πως ήταν ο θάνατος, και μετά με άφησε πάλι, και μου είπε «Διάβασε!» Εγώ πάλι τον ρώτησα «Τι να διαβάσω;» Με ξαναπίεσε μια Τρίτη φορά, πάλι τόσο ώστε να νομίζω πως είναι ο θάνατος, και μου είπε «Διάβασε!» Εγώ τον ρώτησα, «Τι να διαβάσω λοιπόν;» - και αυτό το είπα, μόνο για να απαλλάξω τον εαυτόν μου από αυτόν, μήπως μου κάνει το ίδιο ξανά. Εκείνος μετά είπε:
«Διάβασε, εν ονόματι του Κυρίου σου που δημιούργησε, Που δημιούργησε τον άνθρωπο από αίμα πηγμένο. Διάβασε! Ο Κύριός σου είναι ο πιο ωφέλιμος, Είναι αυτός που δίδαξε με την πένα, Που δίδαξε εκείνο που δεν ήταν γνωστό στους ανθρώπους.»
Έτσι λοιπόν το διάβασα, και εκείνος αποχώρησε από μένα. Και εγώ ξύπνησα από τον ύπνο μου, και ήταν σαν να γράφτηκαν εκείνα τα λόγια πάνω στην καρδιά μου.[4]
Όλα καλά μέχρι εδώ, με εξαίρεση τον βίαιο τρόπο που ο... Γαβριήλ έδωσε το μήνυμα στον Μωάμεθ. Όμως η ερμηνεία του γεγονότος από τον ίδιο τον Μωάμεθ είναι πολύ αποκαλυπτική. Η πρώτη του εντύπωση για την συνάντηση αυτή, ήταν πως είχε υποστεί κατάληψη από δαιμόνιο. Συνεπεία αυτού, ο Μωάμεθ σύντομα έδειξε τάσεις αυτοκτονίας:
Λοιπόν, κανένα από τα πλάσματα του Θεού δεν μου είναι τόσο μισητά, όσο ένας (εκστατικός) ποιητής, ή ένας δαιμονισμένος άνθρωπος. Δεν θα μπορούσα καν να τους αντικρύσω. Σκέφτηκα τα λόγια «Αλλοίμονο σε μένα, τον ποιητή ή δαιμονισμένο»: ποτέ δεν πρόκειται ο Quraysh να πει κάτι τέτοιο για τον εαυτόν του! Θα πάω στην κορυφή του βουνού, και θα ρίξω τον εαυτό μου από εκεί πάνω, για να σκοτωθώ και να αποκτήσω την ησυχία μου.
Αποτίμηση
Σύμφωνα με τις πιο παλιές και πιο αξιόπιστες Μουσουλμανικές γραφές και παραδόσεις, η πρώτη εντύπωση που είχε ο Μωάμεθ για την θεϊκή συνάντησή του ήταν πως μάλλον είχε προσβληθεί από δαίμονες. Η συνάντηση αυτή τάραξε τόσο πολύ τον Μωάμεθ, που απέκτησε τάσεις αυτοκτονίας. Επί πλέον, έχουμε μια ιστορία μέσα στο Ibn Ishaq, την πρωιμότερη βιογραφία του Μωάμεθ, η οποία αναφέρει πως και η παραμάνα των παιδικών χρόνων του Προφήτη πίστευε πως πιθανότατα να έπασχε από δαιμονοκαταληψία. Κάποιες από τις λεπτομέρειες της συνάντησης αυτής του Μωάμεθ φαίνεται να συνηγορούν υπέρ του συμπεράσματος αυτού. Κάποιες φορές τον τρομοκρατούσαν οι «αποκαλύψεις», ουρλιάζοντας να τον σκεπάσουν. Άλλες φορές ίδρωνε ασταμάτητα, ακόμα και στο κρύο, και το πρόσωπό του άλλαζε χρώμα. Πέραν αυτών, ο Μωάμεθ δεν μπορούσε να διακρίνει ποιες «αποκαλύψεις» ήσαν γνήσιες και ποιες Σατανικές, και υπήρξε και θύμα μιας μαγείας που τον αχρήστεψε μάλλον για ένα χρόνο.
Στην Δύση, οι επικριτές του Μωάμεθ σπεύδουν να τον αποκαλέσουν δαιμονισμένο. Αν κα έχουμε κάποια στοιχεία που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό, το συμπέρασμα ίσως να έχει βγει πολύ βιαστικά. Γνωρίζουμε πως σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Μωάμεθ, αλλά δεν έχουμε επαρκή στοιχεία ώστε να δικαιολογούν μια τόσο σκληρή κριτική. Πάντως τα υπάρχοντα στοιχεία είναι με το παραπάνω επαρκή, ώστε ένας λογικός άνθρωπος να αμφισβητήσει σοβαρά την αξιοπιστία του Μωάμεθ ως «προφήτη». Ένας άνθρωπος που (παραδεδεγμένα) απήγγειλε στίχους του Σατανά και που έπεσε θύμα μαγείας ενώ δήλωνε τον εαυτό του ως τον σπουδαιότερο αγγελιοφόρο του Θεού, δεν θα έπρεπε να χαίρει εμπιστοσύνης, χωρίς να υπάρχουν εξαιρετικά θετικά τεκμήρια που να στηρίζουν τον ισχυρισμό του. Αφού δεν υπάρχουν τέτοια τεκμήρια για το Ισλάμ, δικαιούμεθα να αμφισβητούμε τον ρόλο του ως αγγελιοφόρου του Θεού.
Επίσης, όταν εξετάζουμε την ζωή ενός άλλου «αγγελιοφόρου» του Θεού, τον Ιησού της Ναζαρέτ, ανακαλύπτουμε πως ο Μωάμεθ πρέπει να απορριφθεί παντελώς. Ας αναλογισθούμε μια από τις πολλές συναντήσεις του Ιησού με δαιμόνια:
Πήγαν στην Καπερναούμ, και όταν ήρθε το Σάββατο, ο Ιησούς πήγε στην συναγωγή και άρχισε να διδάσκει. Οι άνθρωποι θαύμασαν με την διδασκαλία του, αφού δίδασκε σαν αυθεντία, και όχι σαν τους δασκάλους του νόμου. Τότε ένας άνδρας μέσα στην συναγωγή που είχε καταληφθεί από δαιμόνιο έβαλε τις φωνές: «Τι θέλεις με εμάς, Ιησού Ναζωραίε; Ήρθες να μας καταστρέψεις; Γνωρίζω ποιος είσαι -είσαι ο Άγιος του Θεού!». «Σώπασε!» του είπε αυστηρά ο Ιησούς. «Βγες από αυτόν!» Το πονηρό πνεύμα ταρακούνησε τον άνθρωπο βίαια και βγήκε από αυτόν με ένα ουρλιαχτό. Οι άνθρωποι θαύμασαν τόσο πολύ, που ρωτούσαν ο ένας τον άλλον «Τι είναι αυτό το πράγμα; Μια νέα διδασκαλία, και με τόσο κύρος! Μέχρι που διατάζει τα πονηρά πνεύματα, και αυτά Τον υπακούν!» [18]
Αντίθετα σ’ αυτό που ισχυρίζεται το Κοράνι, δεν ήσαν περιστασιακές μαριονέτες του Σατανά όλοι οι αγγελιοφόροι του Θεού. Εμείς γνωρίζουμε ένα πρόσωπο που είχε απόλυτη δύναμη πάνω στα δαιμόνια. Αν έπρεπε να επιλέξουμε τον αγγελιοφόρο που θα ακούμε (και αυτό είναι απόφαση που πρέπει να πάρουν και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι), δεν είναι άραγε πιο λογικό να εμπιστευθούμε Εκείνον που τρομοκρατούσε τους δαίμονες με την παρουσία Του και μόνο; Άλλωστε, ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους πιστούς Του οπαδούς, ότι «θα εμφανισθούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα εξαπατήσουν πολύ κόσμο.»[19] Δεν εξαπατούσαν όμως επίτηδες τους μαθητές τους όλοι οι ψευδοπροφήτες.
Κάποιοι από αυτούς είχαν οδηγηθεί από τον Σατανά να το κάνουν, και τα στοιχεία ισχυροποιούν την άποψη πως ο Μωάμεθ πέφτει μέσα στην κατηγορία αυτή. Μέχρι και οι οπαδοί του έλεγαν πως ήταν μαγεμένος....
David Wood
Από το yiorgosthalassis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου