Στο σκοτάδι του βυθού των ωκεανών, όπου σπάνια φτάνει το φως του Ήλιου, ανθίζουν κήποι από σφουγγάρια με εντυπωσιακά χρώματα και σχηματισμούς.
Αυτοί οι οργανισμοί που μοιάζουν με φυτά και είναι προσκολλημένοι στις βραχώδεις υφαλοκρηπίδες είναι αρχαία ζώα που υπάρχουν από την εποχή των δεινοσαύρων. Σαν ένα υποβρύχιο «τροπικό δάσος», οι αποικίες παρέχουν τροφή και καταφύγιο στη θαλάσσια ζωή και είναι απαραίτητες για την
υγεία των ωκεανών.Και τώρα τα ταπεινά αυτά σφουγγάρια βρίσκονται στο επίκεντρο ενός νέου ερευνητικού έργου που αποσκοπεί στη στήριξη του τροφικού ιστού των ωκεανών, καθώς αυξάνονται οι πιέσεις που προκαλούνται από τον άνθρωπο, όπως η κλιματική αλλαγή και η εκβιομηχάνιση των ωκεανών.
Βύθιση 120 τόνων μπάζων
Ο θαλάσσιος βιολόγος Chris Gillies και η ομάδα του με έδρα το Gippsland από την Offshore Biotechnologies θα ρίξουν 120 τόνους μπάζων στον πυθμένα της θάλασσας στο θαλάσσιο πάρκο Apollo της Αυστραλίας, στα ανοικτά της νοτιοδυτικής Βικτώριας, ως δοκιμή για την ανάπτυξη νέων κοινοτήτων σφουγγαριών.
Η μέθοδος έχει κερδίσει το ενδιαφέρον και την οικονομική υποστήριξη ύψους 2,21 εκατομμυρίων δολαρίων από τα Parks Australia, τα οποία διαχειρίζονται τα θαλάσσια πάρκα της Αυστραλίας.
Η Αρχή εξετάζει τη μέθοδο για την εφαρμογή της προκειμένου να καταστήσει τα θαλάσσια πάρκα πιο ανθεκτικά ενόψει των προβλεπόμενων θαλάσσιων «καύσωνων» που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή.
Δείτε επίσης: Aδέσποτος Σκύλος: Bήματα που πρέπει να ακολουθήσετε αν δεχθείτε επίθεση
Ωκεάνια «δάση»
Ο Dr. Gillies δήλωσε ότι οι κήποι των σφουγγαριών είναι πλούσιοι σε βιοποικιλότητα και παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην υδάτινη τροφική αλυσίδα φιλτράροντας τεράστιους όγκους θαλασσινού νερού και παρέχοντας πολλές γωνιές και σχισμές για να ευδοκιμήσει ο βιότοπος.
Είπε ότι πιστεύει ότι τα μπάζα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αναζωογόνηση της αλιείας και την αποκατάσταση των ζημιών στον πυθμένα της θάλασσας από τις κατασκευές στον ωκεανό, μεταξύ άλλων από την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου και τα υπεράκτια αιολικά πάρκα.
«Ο υπεράκτιος χώρος αναπτύσσεται. Έχουμε ήδη υπεράκτιο πετρέλαιο και φυσικό αέριο - υπάρχει εδώ και πολύ καιρό - έχουμε υδατοκαλλιέργειες, οι οποίες αρχίζουν να μετακινούνται σε αυτές τις περιοχές και όλα αυτά ασκούν πίεση σε αυτά τα οικοσυστήματα του βυθού», δήλωσε ο Dr. Gillies.
«Φυσικά, η κλιματική αλλαγή αλλάζει τη θερμοκρασία του νερού και τη χημεία του νερού».
Ο Dr. Gillies δήλωσε ότι η απώλεια των σφουγγαριών είναι σαν να κόβεις ένα δάσος - δηλαδή σαν να αφαιρείς ένα αναπόσπαστο τμήμα του τροφικού ιστού.
«Στην ξηρά, έχουμε πολλές και καλές μεθόδους για να αποκαταστήσουμε ένα δάσος ή ένα λιβάδι, αλλά στη θάλασσα δεν έχουμε», είπε και πρόσθεσε: «Αυτό δεν έχει συμβεί στο παρελθόν, γεγονός που καθιστά το έργο αυτό πρωτοφανές».
Οι θαλάσσιοι βιολόγοι του Πανεπιστημίου Deakin, Mary Young και Dan Ierodiaconou, θα παρακολουθούν το έργο.
«Η αποκατάσταση υφάλων είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε συστήματα με ρηχά νερά, αλλά είναι σπάνιο να βρούμε παραδείγματα όπως αυτό σε βαθύτερα [νερά]», δήλωσε ο Dr. Ierodiaconou.
«Με τη χρήση υποβρύχιων drone για συλλογή εικόνων, θα είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα».
Θαλάσσιοι «κάυσωνες»
Η Barbara Musso των Parks Australia δήλωσε ότι η έρευνα παρουσιάζει μια καινοτόμο ευκαιρία διατήρησης. «Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να οδηγήσει όλο και περισσότερο σε αλλαγές στα οικοσυστήματα του θαλάσσιου πυθμένα ... ιδίως μέσω των θαλάσσιων καύσωνων», δήλωσε η Musso.
«Καθώς οι θαλάσσιοι καύσωνες γίνονται συχνότεροι και εντονότεροι, τα Parks Australia πρέπει να κατανοήσουν και να διερευνήσουν επιλογές διαχείρισης ως απάντηση σε αυτά τα γεγονότα».
Με πληροφορίες από amp.abc
Από το newsbomb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου