Από σήμερα, λοιπόν, θα μελετήσουμε με νηφάλιο και αντικειμενικό τρόπο τα ιστορικά δεδομένα, παλαιά και νέα, τα οποία επιβεβαιώνουν και οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις και τα οποία εν πολλοίς επαληθεύουν την Αγία Γραφή. Στοιχεία αδιάψευστα που φέρουν πάντα την επιστημονική υπογραφή (ιστορικών, αρχαιολόγων, κληρικών, θεολόγων κλπ). Έτσι κι αλλιώς ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είχε πει το περίφημο εκείνο: «Ερευνάτε τας γραφάς», καθώς και την άλλη περίφημη ρήση:
«Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»!..
ΕΙΝΑΙ γνωστό, ότι με τον όρο Βίβλος, Γραφή ή Αγία Γραφή εννοούμε μια συλλογή βιβλίων ιερών για τους χριστιανούς. Είναι γνωστά και ως Άγιαι Γραφαί, Γραφαί, Ιερά Γράμματα και Βίβλος (το τελευταίο αυτό οφείλεται σε μεταγλώττιση των αντίστοιχων ευρωπαϊκών όρων, οι oποίοι πάλι είναι μεταφορά της ελληνικής λέξης βιβλία). Τα βιβλία αυτά ανήκουν σε διάφορες εποχές και έχουν ποικίλο χαρακτήρα. Διαιρούνται σε δύο κύρια τμήματα: την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Η διαίρεση αυτή αντιστοιχεί στις δύο περιόδους κατά τις οποίες, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, έγινε η θεία Αποκάλυψη. Η Αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης δόθηκε από τον Θεό στον ισραηλιτικό λαό μέσω των πατριαρχών, του Μωυσή και των προφητών, ενώ της Καινής Διαθήκης μέσω του Υιού του Θεού και απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους.
Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης διακρίνονται από τα άλλα της φιλολογικής παραγωγής των Εβραίων, ως βιβλία ιερά, θεόπνευστα, γραμμένα υπό την καθοδήγηση και την έμπνευση του Θεού. Η εβραϊκή συναγωγή τα είχε συγκροτήσει ήδη σε Κανόνα (επίσημη συλλογή ιερών βιβλίων). Η χριστιανική εκκλησία αναγνώρισε αυτό τον Κανόνα, προσέθεσε όμως σε αυτόν μερικά βιβλία, τα οποία επειδή είχαν γραφτεί στην ελληνική και όχι στην εβραϊκή γλώσσα, είχαν αποκλειστεί από τον εβραϊκό Κανόνα. Τα βιβλία αυτά είναι o Τωβίτ, η Ιουδίθ, η Σοφία Σολομώντος, η Σοφία Σειράχ, o Βαρούχ, Α’ και Β’ Μακκαβαίων και τμήματα από τον Δανιήλ και την Εσθήρ. Οι Εβραίοι διαιρούσαν συνήθως την Α. Γ. σε βιβλία του Νόμου, Προφητείες και Γραφές. Η χριστιανική εκκλησία προτιμά τη διαίρεση σε ιστορικονομοθετικά βιβλία, καθαρά ιστορικά, προφητικά, ποιητικά ή διδακτικά.
Ο όρος Νόμος, που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι για να δηλώσουν τα πέντε πρώτα βιβλία της Αγίας Γραφής (Γένεσις, Έξοδος, Λευτικόν, Αριθμοί και Δευτερονόμιον, γνωστά με τον ελληνικό όρο Πεντάτευχος), προσδιορίζει γενικά τη διδασκαλία του Θεού, τον λόγο του όπως αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους. Πραγματικά, τα βιβλία του Νόμου δεν περιέχουν μόνο κείμενα με νομοθετικό χαρακτήρα, αλλά αρχίζουν με τη δημιουργία του κόσμου, την πτώση των πρωτόπλαστων, τον κατακλυσμό και ύστερα διηγούνται την ιστορία των πατριαρχών, της φυγής από την Αίγυπτο, του Μωυσή έως τον θάνατό του πριν από την είσοδο στη γη της επαγγελίας.
Τα ιστορικά βιβλία της Αγίας Γραφής συνεχίζουν τη διήγηση από τον Ιησού του Ναυή και τους Κριτές. Υπάρχουν σε αυτά ζωηρότατες συνθέσεις, στις οποίες έχουν ενσωματωθεί παλαιότατα κείμενα, σύγχρονα κάποτε των γεγονότων που αφηγούνται. Συμβαίνει συχνά ποικίλες παραδόσεις ή αντιφατικές προσθήκες να έχουν ενσωματωθεί η μία δίπλα στην άλλη επιτρέποντας έτσι να αναπαραστήσουμε τη ζωή του αρχαίου Ισραήλ στις διάφορες όψεις της. Η ζωή αυτή έχει κοινά σημεία με τη ζωή των άλλων λαών της αρχαιότητας, συγχρόνως όμως διακρίνεται σαφώς με την ιδιαίτερη πνευματική και θρησκευτική κληρονομιά που ένας λαός μεταβίβασε στην ανθρωπότητα..
Τα ιστορικά βιβλία της Αγίας Γραφής είναι μεν στην κυριολεξία ιστορικά, περιέχουν όμως και ένα είδος θεολογίας της ιστορίας. Ο άνθρωπος δηλαδή, στοχαζόμενος πάνω στα δεδομένα που του προσφέρει η πραγματικότητα, μπορεί να βγάλει ορισμένα συμπεράσματα.
Με τα Ευαγγέλια αρχίζει η Καινή Διαθήκη, που γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Τα Ευαγγέλια περιέχουν τη διδασκαλία, τη ζωή και το έργο του Χριστού. Οι Πράξεις των Αποστόλων αφηγούνται την αρχή της ιστορίας της εκκλησίας και την πρώτη διάδοσή της στον κόσμο. Οι Απόστολοι ίδρυσαν εδώ κι εκεί χριστιανικές κοινότητες με τις οποίες διατηρούσαν σχέσεις και επικοινωνούσαν με Επιστολές, όπου επισήμαιναν τα σημαντικότερα σημεία της χριστιανικής διδασκαλίας.
-->
«Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»!..
ΕΙΝΑΙ γνωστό, ότι με τον όρο Βίβλος, Γραφή ή Αγία Γραφή εννοούμε μια συλλογή βιβλίων ιερών για τους χριστιανούς. Είναι γνωστά και ως Άγιαι Γραφαί, Γραφαί, Ιερά Γράμματα και Βίβλος (το τελευταίο αυτό οφείλεται σε μεταγλώττιση των αντίστοιχων ευρωπαϊκών όρων, οι oποίοι πάλι είναι μεταφορά της ελληνικής λέξης βιβλία). Τα βιβλία αυτά ανήκουν σε διάφορες εποχές και έχουν ποικίλο χαρακτήρα. Διαιρούνται σε δύο κύρια τμήματα: την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Η διαίρεση αυτή αντιστοιχεί στις δύο περιόδους κατά τις οποίες, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, έγινε η θεία Αποκάλυψη. Η Αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης δόθηκε από τον Θεό στον ισραηλιτικό λαό μέσω των πατριαρχών, του Μωυσή και των προφητών, ενώ της Καινής Διαθήκης μέσω του Υιού του Θεού και απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους.
Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης διακρίνονται από τα άλλα της φιλολογικής παραγωγής των Εβραίων, ως βιβλία ιερά, θεόπνευστα, γραμμένα υπό την καθοδήγηση και την έμπνευση του Θεού. Η εβραϊκή συναγωγή τα είχε συγκροτήσει ήδη σε Κανόνα (επίσημη συλλογή ιερών βιβλίων). Η χριστιανική εκκλησία αναγνώρισε αυτό τον Κανόνα, προσέθεσε όμως σε αυτόν μερικά βιβλία, τα οποία επειδή είχαν γραφτεί στην ελληνική και όχι στην εβραϊκή γλώσσα, είχαν αποκλειστεί από τον εβραϊκό Κανόνα. Τα βιβλία αυτά είναι o Τωβίτ, η Ιουδίθ, η Σοφία Σολομώντος, η Σοφία Σειράχ, o Βαρούχ, Α’ και Β’ Μακκαβαίων και τμήματα από τον Δανιήλ και την Εσθήρ. Οι Εβραίοι διαιρούσαν συνήθως την Α. Γ. σε βιβλία του Νόμου, Προφητείες και Γραφές. Η χριστιανική εκκλησία προτιμά τη διαίρεση σε ιστορικονομοθετικά βιβλία, καθαρά ιστορικά, προφητικά, ποιητικά ή διδακτικά.
Ο όρος Νόμος, που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι για να δηλώσουν τα πέντε πρώτα βιβλία της Αγίας Γραφής (Γένεσις, Έξοδος, Λευτικόν, Αριθμοί και Δευτερονόμιον, γνωστά με τον ελληνικό όρο Πεντάτευχος), προσδιορίζει γενικά τη διδασκαλία του Θεού, τον λόγο του όπως αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους. Πραγματικά, τα βιβλία του Νόμου δεν περιέχουν μόνο κείμενα με νομοθετικό χαρακτήρα, αλλά αρχίζουν με τη δημιουργία του κόσμου, την πτώση των πρωτόπλαστων, τον κατακλυσμό και ύστερα διηγούνται την ιστορία των πατριαρχών, της φυγής από την Αίγυπτο, του Μωυσή έως τον θάνατό του πριν από την είσοδο στη γη της επαγγελίας.
Τα ιστορικά βιβλία της Αγίας Γραφής συνεχίζουν τη διήγηση από τον Ιησού του Ναυή και τους Κριτές. Υπάρχουν σε αυτά ζωηρότατες συνθέσεις, στις οποίες έχουν ενσωματωθεί παλαιότατα κείμενα, σύγχρονα κάποτε των γεγονότων που αφηγούνται. Συμβαίνει συχνά ποικίλες παραδόσεις ή αντιφατικές προσθήκες να έχουν ενσωματωθεί η μία δίπλα στην άλλη επιτρέποντας έτσι να αναπαραστήσουμε τη ζωή του αρχαίου Ισραήλ στις διάφορες όψεις της. Η ζωή αυτή έχει κοινά σημεία με τη ζωή των άλλων λαών της αρχαιότητας, συγχρόνως όμως διακρίνεται σαφώς με την ιδιαίτερη πνευματική και θρησκευτική κληρονομιά που ένας λαός μεταβίβασε στην ανθρωπότητα..
Τα ιστορικά βιβλία της Αγίας Γραφής είναι μεν στην κυριολεξία ιστορικά, περιέχουν όμως και ένα είδος θεολογίας της ιστορίας. Ο άνθρωπος δηλαδή, στοχαζόμενος πάνω στα δεδομένα που του προσφέρει η πραγματικότητα, μπορεί να βγάλει ορισμένα συμπεράσματα.
Με τα Ευαγγέλια αρχίζει η Καινή Διαθήκη, που γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Τα Ευαγγέλια περιέχουν τη διδασκαλία, τη ζωή και το έργο του Χριστού. Οι Πράξεις των Αποστόλων αφηγούνται την αρχή της ιστορίας της εκκλησίας και την πρώτη διάδοσή της στον κόσμο. Οι Απόστολοι ίδρυσαν εδώ κι εκεί χριστιανικές κοινότητες με τις οποίες διατηρούσαν σχέσεις και επικοινωνούσαν με Επιστολές, όπου επισήμαιναν τα σημαντικότερα σημεία της χριστιανικής διδασκαλίας.
Τις περισσότερες Επιστολές έγραψε ο Απόστολος Παύλος. Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψις, είναι προφητικό, τελειώνει δε με το όραμα της Ουράνιας Ιερουσαλήμ, κατερχόμενης προς τη γη και προσφερόμενης από τον Θεό στους ανθρώπους.
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου