Η Καταγωγή Των Ελλήνων Και Η Παλαιά Διαθήκη

Διόδωρος Ράμμος..

Το ερώτημα για την προέλευση του ελληνικού έθνους δεν έχει θεμελιώδη σημασία μόνο για μια συγκεκριμένη ομάδα επιστημόνων (αρχαιολόγων, ιστορικών, γλωσσολόγων), αλλά αγκαλιάζει ολόκληρη την φυλή των Ελλήνων,
η οποία με τα επιτεύγματά της  επηρέασε βαθύτατα την πνευματική πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, ενώ η απάντηση είναι μπροστά τα μάτια μας, δηλαδή το πότε και πώς
εμφανίζεται το ελληνικό έθνος στον χώρο του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους, οι αντικρουόμενες επιστημονικές θεωρίες καθώς και η δόλια δράση του καμπαλιστικού Σιωνισμού δεν μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε την αλήθεια.
  Η περίφημη Ινδοευρωπαϊκή θεωρία, με τις διάφορες παραλλαγές της, έριξε άφθονο σκοτάδι στο θέμα! Ακόμη και σήμερα επικρατεί η αντίληψη ότι οι Έλληνες ήρθαν από τον βορρά, κάπου μεταξύ Ουκρανίας και Καζακστάν, όπου υποτίθεται ότι ζούσαν οι Ινδοευρωπαίοι. Ακόμη και σήμερα, τα σχολικά βιβλία ιστορίας αποφεύγουν να ονομάσουν τον κυκλαδικό και τον μινωικό πολιτισμό ως ελληνικό, αλλά αναφέρουν  ότι ο πρώτος μεγάλος ελληνικός πολιτισμός ήταν ο μυκηναϊκός (1600-1100 π.Χ.). Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Στο βαρυσήμαντο αυτό ερώτημα η απάντηση είναι ξεκάθαρη: το ελληνικό έθνος σχηματίζεται το 2735 π.Χ., στην περιοχή της Μεσοποταμίας (σημερινό Ιράκ), μετακινείται προς την Κύπρο και την Κιλικία (σημερινή νοτιοανατολική Τουρκία) και μέχρι το 2700 π.Χ. είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα (από το Ιόνιο πέλαγος μέχρι τα μικρασιατικά παράλια).
Τότε, ακριβώς, συμβαίνει στην Ελλάδα κάτι ξαφνικό και φαινομενικά ανεξήγητο. Αυξάνει κατακόρυφα ο πληθυσμός (δημιουργούνται νέοι οικισμοί σχεδόν παντού), και εμφανίζεται σε όλες τους τομείς μια τεχνογνωσία, που μέχρι τότε ήταν άγνωστη στο Αιγαίο, η οποία εκδηλώνεται σε διάφορους τομείς, όπως η αρχιτεκτονική, η μεταλλουργία, η ναυσιπλοΐα, η αγγειοπλαστική, ακόμη και η ύδρευση.  Ταυτόχρονα, εξαπλώνεται το χερσαίο και θαλάσσιο εμπόριο, ακόμη και πέρα από την Μεσόγειο, ενώ δημιουργούνται και τα πρώτα λαμπρά και ογκώδη οικοδομήματα, από τα οποία δυστυχώς ελάχιστα ερείπια σώζονται μέχρι σήμερα (όπως τα θεμέλια του πρωτοελλαδικού πύργου στο Πελόπιο της Ολυμπίας).
Ο πολιτισμός που εμφανίζεται απότομα εκείνη την εποχή (2700 π.Χ. ή Πρωτοελλαδική ΙΙΑ) είναι ομοιόμορφος, και στην ηπειρωτική Ελλάδα και στις Κυκλάδες και στην Κρήτη και αλλού (όπως η Λευκάδα ή η Λήμνος). Είναι ο πρώτος ελληνικός πολιτισμός, είναι η πρωτοϊστορία του ελληνικού έθνους. Επιπλέον, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι την ίδια ακριβώς εποχή αναπτύσσονται οι άλλοι μεγάλοι αρχαίοι πολιτισμοί, με την ίδια σχεδόν τεχνογνωσία, στην Αίγυπτο, στην Ινδία (Χαράππα) και στο Περού (Καράλ).
Πώς ερμηνεύεται αυτό το φαινόμενο; Την απάντηση την βρίσκουμε στο θεόπνευστο βιβλίο της Γενέσεως, στην Παλαιά Διαθήκη. Τότε ακριβώς (2735 π.Χ.) συνέβη το γεγονός του Πύργου της Βαβέλ, όπου ο Θεός μπέρδεψε τις γλώσσες των ανθρώπων, δημιουργώντας ξαφνικά νέες γλώσσες. Κάθε ομόγλωσση ομάδα (έθνος) έφυγε από την Μεσοποταμία και εγκαταστάθηκε σε άλλα μέρη της γης, αλλά επειδή ζούσαν δίπλα στον αναπτυγμένο τεχνολογικά λαό των Σουμερίων (που έφτιαξε τις πρώτες μεγάλες πόλεις του κόσμου στην Μεσοποταμία), μετέφεραν και την γνώση αυτή, όπου και αν εγκαταστάθηκαν, δημιουργώντας την ίδια ακριβώς εποχή νέους πολιτισμούς.

Ειδικά για τους Έλληνες, η Παλαιά Διαθήκη ξεκαθαρίζει ότι ήταν η ευρύτερη οικογένεια (παιδιά, εγγόνια) του Ιαυάν, δηλαδή του Ίωνα της αρχαίας μας μυθολογίας, ο οποίος ήταν γενάρχης των Ελλήνων, ο πρώτος Έλληνας! Ταυτόχρονα, ήταν ένας από τους γιους του Ιάφεθ (του Ιαπετού της μυθολογίας), ο οποίος αντίστοιχα ήταν ένας από τους τρεις γιους του Νώε. Συνεπώς, οι γλωσσολογικές συγγένειες των λαών, που αποκαλούνται Ινδοευρωπαίοι, οφείλονται στο ότι κάποτε ήταν φυσικοί συγγενείς, αλλά στην Μεσοποταμία, όχι στις ρωσικές στέππες.

α στοιχεία που αποδεικνύουν τα παραπάνω είναι πολλά (αν λόγου χάρη διαβάσει κανείς τον Ίωνα του Ευριπίδη θα βρει ομοιότητες με την Παλαιά Διαθήκη!). Η χρονική στιγμή 2735 π.Χ. (όπως και το έτος 3266 π.Χ. ως το έτος του κατακλυσμού του Νώε), προκύπτει από την μελέτη των γενεαλογιών της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης, την οποία αντιλήφθηκαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας (Ιππόλυτος Ρώμης, Ευστάθιος Αντιοχείας και άλλοι), η οποία συμπίπτει εντυπωσιακά με τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Δυστυχώς, όμως, η δράση των Σιωνιστών εδώ και δύο αιώνες στην Ευρώπη κατάφερε να μας απομακρύνει από την αλήθεια και να θεωρούμε ότι Αγία Γραφή και επιστημονική γνώση είναι αντίθετες και αλληλοσυγκρουόμενες καταστάσεις. 

-->
Γιατί οι Σιωνιστές δεν πιστεύουν στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά στο Ταλμούδ και στην Καμπάλα, δηλαδή στην ραββινική και δαιμονολατρική θρησκευτική παράδοση εκείνων των συγκεκριμένων Εβραίων, που κατά βάθος μισούν τον Θεό της Αγίας Γραφής και τον Μεσσία Του, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ιστορικού-αρχαιολόγου Διόδωρου Ράμμου:
«Πολιτιστική Έκρηξη 2700 π.Χ.»
Από το ksipnistere

loading...