Πόσο ζυγίζει η ψυχή και πως συνεισφέρει η τεχνολογία στα πειράματα για την μέτρηση της;

Στις 10 Απριλίου του 1901, ένα ασυνήθιστο πείραμα διεξήχθη στο Ντόρτσεστερ στην Μασαχουσέτη. Ο Δρ Duncan MacDougall επρόκειτο να αποδείξει ότι η ανθρώπινη ψυχή έχει μάζα και ως εκ τούτου είναι μετρήσιμη .

Ο Δρ MacDougall πραγματοποίησε αυτό το πείραμα σε έξι ασθενείς που είχαν τοποθετηθεί σε ειδικά κατασκευασμένες για το βάρος Fairbanks κλίμακες ακριβώςπριν από το θάνατό τους. Ο Δρ MacDougall ήθελε να εντοπίσει το βάρος κάθε σώματος πριν και
μετά το θάνατο για να καθορίσει τις διαφορές που προέκυπταν από τις, για την εποχή, υψηλής ακρίβειας κλίμακες. Οι ασθενείς επιλέχθηκαν βάση του επικείμενου θανάτου τους. Χαρακτηριστικά, ήταν έξι ασθενείς που έπασχαν από φυματίωση, πέντεάνδρες και μία γυναίκα.

Η ομάδα των τεσσάρων άλλων γιατρών του Δρ MacDougall είχε την ευθύνη ώστε να μετρηθεί προσεκτικά το βάρος του πρώτου ασθενή πριν από το θάνατό του. Μόλις ο ασθενής πέθανε σημειώθηκε κατι πραγματικά ενδιαφέρον. Ο μηχανισμός μετρήσεως λειτούργησε απόλυτα και η απώλεια διαπιστώθηκε ότι ήταν τα τρία τέταρτα της ουγγιάς.

Το πείραμα συνεχίστηκε στην επόμενη ασθενή με τα ίδια αποτελέσματα . Ο Δρ MacDougall αισθάνθηκε ότι ήταν μπροστά σε κάτι το εξαιρετικό. Ένα απόσπασμα από την 11 Μαρ, 1907 New York Times συλλαμβάνει την ιστορική στιγμή :

» Τη στιγμή που η ζωή σταμάτησε οι κλίμακες τρελάθηκαν, ήταν σαν κάτι να είχε ξαφνικά αρθεί από το σώμα. Αμέσως όλες οι συνηθισμένες μειώσεις έγιναν για τη φυσική απώλεια βάρους και ανακαλύφθηκε ότι υπήρχε ακόμη μια πλήρης ουγγιά του βάρους να αγνοείται» .

Και οι πέντε γιατροί πήραν δικές τους μετρήσεις και έκαναν τις απαραίτητες συγκρίσεις στα αποτελέσματά τους. Δεν είναι πως όλοι οι ασθενείς έχασαν το ίδιο βάρος αλλά βάσει των μετρήσεων είχαν χάσει κάτι που δεν μπορούσε να εξηγηθεί. Δυστυχώς μόνο τέσσερα από τα έξι αποτελέσματα των ασθενών μπόρεσαν να μετρηθούν λόγω μηχανικών βλαβών ή εξαιτίας του ότι ο ασθενής πέθανε πριν από τον εξοπλισμό δοκιμής να είναι στη θέση του.

Αλλά τι γίνεται με την απώλεια βάρους; Πάντα ελήφθη υπόψη η απώλεια είτε του αέρα από τους πνεύμονες είτε αυτή των σωματικών υγρών. Υπήρχε κάτι ακόμα όμως που δεν μπορούσε να εξηγηθεί, μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή συνέβη στην τρίτη ασθενή, η οποία διατήρησε ίδιο το βάρος της αμέσως μετά το θάνατο. Αλλά μετά από ένα λεπτό, έχασε περίπου μια ουγγιά του βάρους. Ο Δρ MacDougall εξήγησε τη διαφορά αυτή ως εξής :

«Πιστεύω πως σε αυτήν την περίπτωση ότι σε έναν φλεγματικό άνθρωπο αργής σκέψης και δράσης η ψυχή παρέμεινε στο σώμα μετά το θάνατο κατά το λεπτό που μεσολάβησε πριν από την ελευθερία του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να το υπολογίσουμε και είναι αυτό που θα περίμενε κανείς να συμβεί σε έναν άνθρωπο της ιδιοσυγκρασίας του συγκεκριμένου ατόμου».

Μετά το πείραμα και τη διαβούλευση με τους άλλους θεράποντες ιατρούς διαπιστώθηκε ότι η μέση απώλεια βάρους του κάθε ατόμου ήταν ¾ μιας ουγγιάς. Ο Δρ MacDougall κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη ψυχή ζύγιζε 21 γραμμάρια.

Ο Δρ MacDougall διεξήγαγε το ίδιο πείραμα σε 15 σκυλιά. Τα πειράματα δεν έδειξαν καμία αλλαγή στο βάρος μετά από το θάνατό τους. Ο MacDougall κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό μπορεί να σημαίνει πως μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχές .

Η. LAV . Αδελφοποίησης και ένας δάσκαλος φυσικής στο Λος Άντζελες στοPolytechnic High School, επιχείρησαν το ίδιο πείραμα σε ποντίκια το 1917. Το συμπέρασμά του ήταν σύμφωνο με εκείνο του Δρ MacDougall. Δεν υπήρχε απόκλιση του βάρους όταν οι ποντικοί πέθαναν.

Ο Δρ MacDougall ήταν ένας αξιοσέβαστος γιατρός του Haverhill και επικεφαλής της Εταιρείας Ερευνών που διέυθυνε τις εργασίες στον τομέα αυτό για έξι έτη πριν από το πείραμα. Αν και αυτό το πείραμα θα μπορούσε να θεωρηθεί ανήθικο στη σύγχρονη εποχή, εξακολουθεί να είναι μια ιδιαιτερότητα που πυροδοτεί όμως ακόμα πολλές επικρίσεις λόγω της μεθοδολογίας που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από διάφορους θρησκευτικούς κύκλους.

Ο Δρ MacDougall παραδέχθηκε ότι χρειαζόταν περισσότερη έρευνα να γίνει αλλά μετά από αυτά τα πειράματα, ο Δρ MacDougall έστρεψε τη προσοχή του στην απόκτηση της ικανότητας να φωτογραφίσει την ψυχή όπως έφευγε από το ανθρώπινο σώμα. Δυστυχώς μετά από τα πειράματά του για το βάρος της ψυχής ο Δρ MacDougall παρέλειψε να θεσπίσει περαιτέρω επιστημονικές ανακαλύψεις. Ο Δρ Duncan MacDougal απεβίωσε το 1920.

Σήμερα που οι ψηφιακές ζυγαριές ακριβείας μετρούν και χιλιοστά του γραμμαρίου ένα τέτοιο πείραμα θα έδινε αποτελέσματα με απίστευτη ακρίβεια. 

-->
Ανεξάρτητα όμως από την σημαντικότητα τέτοιων ερωτημάτων που προσκρούουν στις πύλες του ανεξήγητου πιστέυω πως το πιο σημαντικο ερώτημα στην παρούσα εποχή είναι «Πόσο ζυγιζει ο καθενας μας την ζωη;»
ΠΗΓΗ
Από το periergaa

loading...