Ένα ενδιαφέρον οδοιπορικό στην Ελλάδα παρουσιάζουν σήμερα οι Financial Times, σε μία προσπάθεια να καταγράψουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι απλοί Έλληνες από τη συνεχή λιτότητα και την απουσία φωτός στο τούνελ της κρίσης.
Υπό τον τίτλο «A Greek tragedy: how much can one nation take?» (Μια ελληνική τραγωδία: πόσο
μπορεί να αντέξει ένα έθνος), οι Financial Times ξεκινά από το χωριό Εφύρα στην Πελοπόννησο, το οποίο πήρε το όνομά του από τον ίδιο τον Όμηρο ως τον τόπο που ο Οδυσσέας επισκέφθηκε κάποτε.
Για εκείνους που ζουν εκεί, δεν αρκεί μόνο το μυθικό παρελθόν που τους ζητά να κοιτάξουμε πίσω.
Πολλοί ντόπιοι λένε ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον.
«Είμαστε σε κίνδυνο", λέει ο Άγγελος Πετρόπουλος, ένας τοπικός αρτοποιός και ο δήμαρχος του χωριού.
"Τα πάντα χειροτερεύουν.
Το επόμενο έτος θα είναι χειρότερο.
Χρειαζόμαστε βοήθεια", αναφέρει.
Αυτή είναι μια έκκληση που ολοένα και ακούγεται σε όλη την Ελλάδα, μετά από περισσότερα από οκτώ χρόνια λιτότητας.
Σήμερα η χώρα έχει γίνει συνώνυμο της βάναυσης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής πολιτικής που ακολούθησε την κρίση του 2008.
Η οικονομία συρρικνώθηκε σχεδόν κατά ένα τρίτο και η κυβέρνηση είναι ουσιαστικά σε πτώχευση χωρίς εξωτερική υποστήριξη.
Οι συνέπειες μιας τέτοιας οικονομικής δυσπραγίας είναι πλέον αισθητές σε ολόκληρη τη χώρα.
Η ανεργία είναι στο 23% και 44% για άτομα ηλικίας 15-24 ετών.
Περισσότεροι από το ένα πέμπτο των Ελλήνων δεν έχουν ούτε τα βασικά, όπως μια τηλεφωνική σύνδεση ή θέρμανση.
Το 2015, το 15% του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας σε σύγκριση με το 2% το 2009, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη της Dianeosis.
Το καλοκαίρι του 2015, η Ελλάδα έφτασε στην άκρη του οικονομικού γκρεμού, όταν η ΕΕ προειδοποίησε ότι η δεινή θέση της διακυβεύει το μέλλον της στην Ευρώπη.
Μετά από μήνες μικροπολιτικής από την αριστερή κυβέρνηση, η Ελλάδα έλαβε το τρίτο πακέτο διάσωσης της σε πέντε χρόνια.
Δεκαοκτώ μήνες μετά, η ελληνική κρίση έχει εξαφανιστεί από τα μυαλά πολλών στην Ευρώπη.
Αλλά στην Ελλάδα, η κρίση μαίνεται.
Ενώ η χώρα είναι αναμφισβήτητα σε καλύτερη κατάσταση οικονομικά από ό, τι ήταν πριν από δύο χρόνια, η κοινωνική κρίση έχει ενταθεί.
Οι δαπάνες για τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας έχουν μειωθεί.
Και μπορεί η οικονομία να γυρνά σε θετικούς ρυθμούς ανάκαμψης, αλλά το σημείο καμπής φαίνεται απίθανο.
Με πολλούς τρόπους, είναι απλώς μια ανάκαμψη στο χαρτί: η φτώχεια αυξάνεται και η ανεργία εξακολουθεί να είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη.
«Χωρίς αμφιβολία, η Ελλάδα έχει κάνει τεράστιες θυσίες για να φτάσει στο σημείο όπου είναι τώρα», αναφέρει σε έκθεση του το ΔΝΤ τον περασμένο Σεπτέμβριο.
"Αλλά τα σημαντικά επιτεύγματα στην εξισορρόπηση του προϋπολογισμού, στην εξάλειψη του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και στη βελτίωση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας έχουν βαρύ τίμημα για την κοινωνία".
Την ίδια στιγμή, η αντίδραση μεταξύ των απογοητευμένων ψηφοφόρων αυξάνεται.
Το κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι παγιδευμένο μεταξύ των ριζοσπαστικών υποσχέσεων που έδωσε τον Ιανουάριο του 2015 και την ψυχρή πραγματικότητα του να μην είναι σε θέση να πληρώσει τους λογαριασμούς.
Η πολιτική αστάθεια, η οποία έχει εκτροχιάσει τις προσπάθειες ανάκαμψης, δεσπόζει.
Οι νέες εκλογές ή η διακοπή στις συνομιλίες για την οικονομική βοήθεια γίνονται όλο και πιο πιθανά σενάρια.
Για χιλιετίες, τα χωριά στην Ελλάδα έχουν παράσχει ένα ασφαλές λιμάνι σε περιόδους εθνικής δυσκολίας.
Οι κοινωνικοί δεσμοί και η οικογενειακή συνοχή, σε συνδυασμό με μια ισχυρή γεωργική παράδοση, εξασφάλισε ένα βαθμό προστασίας και αυτάρκειας σε περιόδους κρίσης.
Ωστόσο, σήμερα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Οι σαρωτικοί νέοι φόροι, που επιβάλλονται στο σύνολο της οικονομίας, έχουν ήδη επηρεάσει τις κοινότητες που προσπαθούν να επιβιώσουν.
Οι νέοι έχουν φύγει από τα χωριά σε αναζήτηση θέσεων εργασίας στις μεγαλύτερες πόλεις, ενώ η μείωση του αγροτικού πληθυσμού έφτασε το 2,5% μέσα σε οκτώ χρόνια.
Εκείνοι που παραμένουν μιλούν για μια οξεία αίσθηση εγκατάλειψης.
Το 52% των ελληνικών νοικοκυριών στηρίζονται σε συντάξεις για να πληρώσουν τις μηνιαίες δαπάνες τους, σύμφωνα με μια μελέτη του 2015.
Ωστόσο, η Ελλάδα έχει 2,7 εκατομμύρια συνταξιούχους - το 25% του πληθυσμού.
Τα μέτρα λιτότητας που έχουν ληφθεί σημαίνουν ότι σχεδόν το ήμισυ των συνταξιούχων έχουν τώρα ένα μηνιαίο εισόδημα που τους βάζει κάτω από το όριο της φτώχειας της χώρας, σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση από μια ομάδα ενώσεων συνταξιούχων.
Οι νέοι φόροι έχουν διαβρώσει τα διαθέσιμα εισοδήματα ακόμη περισσότερο.
Ο φόρος προστιθέμενης αξίας έχει αυξηθεί στο 24% για τα τρόφιμα, πληγώνοντας δυσανάλογα τους φτωχούς, για τους οποίους το κόστος διαβίωσης αντιπροσωπεύει ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματος.
Πιο μισητή είναι η εισφορά ακινήτων, ο ΕΝΦΙΑ, ο οποίος φέρνει έσοδα 2,65 δισ. ευρώ το χρόνο, ήτοι περίπου 650 ευρώ για καθένα από τα 4 εκατομμύρια νοικοκυριά.
Από την πλευρά τους, οι διεθνείς πιστωτές, και πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ, υποστήριξαν ότι η επικίνδυνη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα προκαλείται από δεκαετίες μαζικής φοροδιαφυγής, τους πλούσιους μισθούς του δημοσίου τομέα, τις αναποτελεσματικές κοινωνικές δαπάνες και τις γενναιόδωρες κρατικές συντάξεις.
Η λιτότητα, λένε, είναι ο μόνος τρόπος για να τεθεί η οικονομία σε βιώσιμη βάση, και να επιτρέψει στην Ελλάδα να παραμείνει μέρος της ευρωζώνης.
«Το ελληνικό φορολογικό σύστημα παραδοσιακά στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους έμμεσους φόρους, οι οποίοι θεωρούνται λιγότερο δίκαιοι, επειδή επηρεάζουν όλους, πλούσιους και φτωχούς», αναφέρει ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος, διευθυντής της Dianeosis.
"Η φορολογική επιβάρυνση έχει μετατοπιστεί σε μεγάλο βαθμό προς την κατεύθυνση της μείωσης της μεσαίας τάξης, ενώ οι πρόσφατη άμεσοι φόροι, όπως το νέο φόρο ακίνητης περιουσίας έχουν επηρεάσει τα νοικοκυριά που έχουν δει το εισόδημα τους να υποχωρεί σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Η άνοδος του ΦΠΑ, εν τω μεταξύ, προσθέτει μόνο στο κόστος της ζωής των φτωχών οικογενειών, προσθέτει.
Από το amethystosbooks
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου