Επανέρχομαι με ένα θέμα που θέλω να πιστεύω ότι θα βάλει μια ακόμη βόμβα στα θεμέλια της επίσημης εκδοχής της ιστορίας και αυτή δεν είναι άλλη από το θέμα των ΤΙΤΑΝΩΝ.
Η «λέξη» ΤΙΤΑΝΕΣ δεν είναι τίποτε άλλο από μια αυθαίρετη μεταγραφή της πραγματικής «λέξης» ΤΙΤΗΝΕΣ. Αυτό έγινε από την λανθασμένη απόδοση των φιλολόγων της κλασικής (πιθανώς) εποχής ή και παλαιότερα την οποία βέβαια
οι κατοπινοί υιοθέτησαν χωρίς να μπουν στον κόπο έστω και στοιχειωδώς να την ελέγξουν. Δεν μπορεί να μην σου κινεί την περιέργεια ότι η «λέξη» χρησιμοποιείται στο ομηρικό κείμενο και να κάνεις την ελάχιστη κίνηση να δεις τι σημαίνει άραγε εκεί;
Βέβαια οφείλω να πω εδώ ότι ήδη είχε φτιαχτεί μια τεράστια παραμυθολογία από διάφορους ευφάνταστους συγγραφείς που ταίριαζε με την επικρατούσα άποψη ότι όσο πιο ακραία ήταν αυτά που λέγονταν τόσο καλύτερα μια και έτσι θα καταρρίπτονταν από τους υποτίθεται ορθολογιστές χριστιανούς θεολόγους ως ανόητα.
Υιοθετήθηκε έτσι η έννοια των «γιγάντων» , ότι και αν αυτό πραγματικά σημαίνει, των τεράστιων δηλαδή ανθρωπόμορφων πλασμάτων με την καταστροφική διάθεση και τα λοιπά χαρωπά που όλοι γνωρίζεται. Είναι όμως έτσι;
Για να απαντήσουμε στο θέμα με αξιοπιστία θα πρέπει να προστρέξουμε στην κατάλληλη αρχαία ελληνική γραμματεία και αυτή δεν είναι άλλη από τον Όμηρο και τον Ησιοδο της Θεογονίας.
Αρχίζοντας από τον δεύτερο θέλω να επισημάνω για μια ακόμη φορά ορισμένα πράγματα. Ο Ησίοδος κάνει μια προσπάθεια να κωδικοποιήσει ορισμένες παλαιότερες γνώσεις σε ένα σύγγραμμα όπου πιθανολογώ ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει ή χρησιμοποίησε ως διδακτικό εργαλείο. Δεν ήταν η προσπάθεια ενός ιστορικού ερευνητή αλλά ενός απλού καταγραφέα, που είχε βέβαια την τύχη να σωθεί το έργο του ενώ χιλιάδες άλλων χάθηκε οριστικά.
Επίσης η επανασύνθεση των έργων του δημιούργησε στην πραγματικότητα ένα παζλ ανολοκλήρωτο μια και πολύ πιθανά είτε έχουμε χαμένα μέρη από την θεογονία που έδιναν ένα άλλο ίσως νόημα είτε διαφορετικών (ίσως και συγγραφέων) έργων τμήματα συνδέθηκαν σε κάτι που πρέπει να επιστρατεύσεις μεγάλη επιείκεια για να το πεις ενιαίο έργο.
Εκεί εμφανίζονται οι ΤΙΤΗΝΕΣ ως «οντότητες» ότι και αν αυτό σήμαινε για τον συγγραφέα.
Μέσα σε αυτό το μπέρδεμα ήταν εύκολο να προσωποποιηθούν και να δοθεί η εικόνα που προαναφέραμε. Ήταν όμως έτσι;
Η πραγματικότητα είναι τόσο διαφορετική όσο και αποκαλυπτική για το τι ακριβώς σημαίνει το ΤΙΤΗΝΕΣ. Ας κάνουμε λοιπόν την αποκάλυψη. ΤΙΤΗΝΕΣ είναι οι «μεταφορείς». Αυτοί ή αυτά που κουβαλούν πράγματα πιθανότατα τραβώντας. Έχει δηλαδή διπλή ερμηνεία. Αυτή του μεταφέρω αλλά και αυτού του τραβάω για να μεταφέρω. Την έννοια αυτή μπορούμε εύκολα να την βρούμε στο ομηρικό κείμενο.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:
Οδύσσεια 10 στίχος 354
«ἡ δ᾽ ἑτέρη προπάροιθε θρόνων ἐτίταινε τραπέζας
ἀργυρέας,»
ή
Ιλιάδα 13 στίχοι 531-535
«Μηριόνης δ᾽ ἐξ αὖτις ἐπάλμενος αἰγυπιὸς ὣς
ἐξέρυσε πρυμνοῖο βραχίονος ὄβριμον ἔγχος,
ἂψ δ᾽ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο. τὸν δὲ Πολίτης
αὐτοκασίγνητος περὶ μέσσῳ χεῖρε τιτήνας
ἐξῆγεν πολέμοιο δυσηχέος»
Στην πρώτη περίπτωση μεταφέρουν τραπέζια και στην δεύτερη μεταφέρει με τα χέρια του τον χτυπημένο αδερφό του.
Μπορείτε να βρείτε και άλλα αποσπάσματα από τον Όμηρο. Και αυτά δίνουν ακριβώς την ίδια εννοιολογική σημασία.
Σκεφτείτε λοιπόν τι θα έπρεπε να είναι οι ΤΙΤΗΝΕΣ ή (κατά το νεοελληνικόν) ΤΙΤΑΝΕΣ όταν η ιδιότητάς τους είναι να μεταφέρουν και να τραβάνε.
Καλές σκέψεις λοιπόν.
Παυσανίας
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗoperiplous
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου