Translate

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Ποια σκηνή ελληνικής ταινίας γυρίστηκε πάνω από δέκα φορές επειδή οι ηθοποιοί, οι κομπάρσοι και οι τεχνικοί δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα γέλια τους;

Από την ταινία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός»

Υπαίτιος ήταν ο Βασίλης Αυλωνίτης και ο «Σπανοβαγγελοδημήτρης»
 Ο Βασίλης Αυλωνίτης ήταν ένας από τους κορυφαίους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου. Είχε πλούσια καριέρα τόσο στο θέατρο, όσο και τον κινηματογράφο.  Οι ρόλοι του, ακόμα κι όταν δεν ήταν πρωταγωνιστικοί, ξεχώριζαν λόγω του ταλέντου του και του τρόπου που ερμήνευε. Ο Αυλωνίτης ξεχώριζε για
τις γκριμάτσες, τις μούτες του, όπως λέγονται στον χώρο της υποκριτικής, που προκαλούσαν γέλιο όχι μόνο στο κοινό, αλλά και στους συναδέλφους του. Ήταν αυτοδίδακτος, καθώς δεν φοίτησε σε δραματική σχολή και αυθόρμητος στις παραστάσεις και τα γυρίσματα. Μάλιστα ήταν απολαυστικός στους αυτοσχεδιασμούς και τις προσθήκες του στα αρχικά σενάρια, ενώ πολύ συχνά στο θέατρο «έπαιζε» με το κοινό και σχολίαζε ακόμη και το κοινό. Πολλές φορές οι συνάδελφοί του αιφνιδιάζονταν από τα αστεία του και γελούσαν τόσο, που δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τους ρόλους τους.

Μια τέτοια στιγμή ήταν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Η Σωφερίνα», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, όπου ο Αυλωνίτης ενσάρκωσε τον θρυλικό Γύλο ή αλλιώς τον Σπανοβαγγελοδημήτρη Νικόλαο του Νικολάου, που εκτός από το «δύσκολο» όνομά του, είχε και πρόβλημα στα μάτια και αλληθώριζε με αποτέλεσμα να είναι ακόμα πιο αστείος. Η σκηνή στο δικαστήριο ήταν από τις πιο ξεκαρδιστικές της καριέρας του. Για να γυριστεί όμως, χρειάστηκε περισσότερες από δέκα λήψεις καθώς οι ηθοποιοί, οι κομπάρσοι, αλλά και οι τεχνικοί δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Αιτία ήταν ο Αυλωνίτης και η στιχομυθία του με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, ο οποίος ενσάρκωνε τον πρόεδρο του δικαστηρίου και προσπαθούσε να προφέρει το επίθετο του μάρτυρα, Γύλου. Τις συνεχείς διακοπές στο γύρισμα, περιέγραψε ο ίδιος ο δημιουργός της, ο Αλέκος Σακελλάριος, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ. Η ταινία η «Σωφερίνα» ήταν η πρώτη και μοναδική συνεργασία της Αλίκης Βουγιουκλάκη με τη Μάρω Κοντού. Η Βουγιουκλάκη απέφευγε να εμφανίζεται στις ταινίες μαζί με άλλες μεγάλες πρωταγωνίστριες γιατί ήθελε να αποφεύγει και τις «συγκρίσεις» των κριτικών κινηματογράφου, που μπορούσαν να δημιουργήσουν οποιαδήποτε παρεξήγηση. Το σενάριο ήταν διασκευή του θεατρικού κειμένου του Γιώργου Ρούσου, με τίτλο «Το τελευταίο ψέμα». Η «Σωφερίνα» έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες στις 26 Οκτωβρίου του 1964. Το περίεργο είναι ότι την ίδια εβδομάδα προβλήθηκε για πρώτη φορά και η ταινία «Το Δόλωμα» με το ίδιο πρωταγωνιστικό δίδυμο, Βουγιουκλάκη- Αλεξανδράκη, την παραγωγή της οποίας είχε αναλάβει άλλη εταιρεία. Κάτι τέτοιο δεν είχε ξανασυμβεί, αλλά δεν είχε αρνητικά αποτελέσματα, αφού και οι δύο ταινίες πήγαν καλά σε εισπράξεις. Η «Σωφερίνα» τερμάτισε τέταρτη σε εισιτήρια για εκείνη τη σεζόν, ενώ το «Δόλωμα», δεύτερο. Η «Σωφερίνα» πάντως έκλεψε τις εντυπώσεις για τους δεύτερους ρόλους, που ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου, όπως ο Αυλωνίτης, ο Παπαγιαννόπουλος, ο Πάντζας, ο Κωνσταντίνου και σε μια μικρή σκηνή, ο Κώστας Χατζηχρήστος. Η εμφάνιση του τελευταίου, ήταν «δώρο» στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, που είχε κάνει κάτι αντίστοιχο, ένα μικρό πέρασμα δηλαδή, στην ταινία «Ο παράς κι ο φουκαράς»....
http://www.mixanitouxronou.gr
Από το pisostapalia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου