Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Για ευνόητους λόγους, οι ευρωπαϊκές συμβάσεις δεν προβλέπουν καμία διαδικασία
αποβολής μέλους, προβλέποντας μόνο την δυνατότητα της οικειοθελούς αποχώρησης. Στην πρώτη περίπτωση (Grexit) δεν υπήρχε δυνατότητα ευθείας αποβολής της Ελλάδας από την νομισματική ένωση (όπως και κανενός άλλου), αλλά υπήρχε η «δυνατότητα» να αναγκαστεί η Ελλάδα να αποχωρήσει από την Ένωση εφόσον δεν θα έβρισκε χρηματοδότηση για να επιβιώσει.
Όσοι λοιπόν τότε μιλούσαν για Grexit, χρησιμοποιούσαν αυτό τον όρο για να μασκαρέψουν με μία λιγότερο οδυνηρή λέξη τη λέξη «ΕΚΒΙΑΖΩ». Δηλαδή, ή κάνεις αυτό που σου λέω, ή πας για πτώχευση και καταστρέφεσαι. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Γερμανία μέσω Σόιμπλε μας έδινε ένα τεράστιο ποσό για να αποχωρήσουμε οικειοθελώς.
Αν υπήρχε τεχνικός η νομικός τρόπος να μας πετάξουν έξω, να είστε σίγουροι ότι θα το έκαναν (για παραδειγματισμό και μόνο) και δεν θα μας έδιναν ούτε ένα Ευρώ. Πάμε στη συνθήκη για τη Ζώνη του Σένγκεν τώρα (στην οποία μετέχουν και χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά συγχρόνως απουσιάζουν χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Η συνθήκη είναι σαφής (ο εκπρόσωπος της Επιτροπής υπήρξε σαφέστατος επίσης), προβλέπει ότι κάτω από εξαιρετικές συνθήκες ένα κράτος μέλος μπορεί να επαναφέρει συνοριακούς ελέγχους για ένα περιορισμένο διάστημα έως τριών μηνών και εφόσον οι εξαιρετικοί αυτοί λόγοι συνεχίσουν να υπάρχουν, τότε μπορεί να παρατείνει τους συνοριακούς ελέγχους για μέχρι δύο χρόνια.
Δεν υπάρχει πουθενά και σε κανένα σημείο πρόβλεψη ή αναφορά αποπομπής. Η έκθεση για την κατάσταση της Ελλάδος στο θέμα του προσφυγικού είναι αυτονόητη, εφόσον όλα τα συμβαλλόμενα μέλη έχουν αναλάβει συγκεκριμένες υποχρεώσεις έναντι της σύμβασης. Εάν ένα μέλος ασκεί τις υποχρεώσεις του πλημμελώς τότε τα υπόλοιπα μέλη μπορούν να εγείρουν θέμα εκτάκτου ανάγκης και να αρχίσουν να επιβάλουν συνοριακούς ελέγχους, αυτό είναι όλο.
Επειδή λοιπόν η Ελλάδα είναι η ανατολική πύλη της Ευρώπης για τους πρόσφυγες, η έκθεση αποσκοπούσε στο να διαπιστώσει αν η Ελλάδα τηρεί της υποχρεώσεις της έναντι της σύμβασης και των υπολοίπων μελών. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής άφησε να εννοηθεί, ότι υπάρχουν μοχλοί πίεσης που δυνητικά θα μπορούσαν να εφαρμοστούν έναντι μελών που αρνούνται να συμμορφωθούν με τα συμφωνηθέντα (υπονοούσε τις Ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες που αρνούνται την μετεγκατάσταση προσφύγων κ.λπ.).
Προσωπικά έχω πολλές αμφιβολίες για αυτή την κεκαλυμμένη απειλή, μιας και στη σύμβαση συμμετέχουν χώρες εκτός ΕΕ, όπως η Νορβηγία και η Ελβετία, στις οποίες δεν μπορώ να φανταστώ τι είδους πίεση θα μπορούσε να ασκηθεί από την επιτροπή εφόσον δεν συμμετέχουν στην Ένωση.
Πολλοί σπεύδουν να συνδέσουν το προσφυγικό με την αξιολόγηση προόδου της Ελλάδας με τους θεσμούς. Ουδέν ψευδέστερον, η αξιολόγηση στηρίζεται σε ένα διμερές συμφωνημένο και υπογεγραμμένο κείμενο, βάσει του οποίου θα αξιολογηθεί αν τηρούνται ή όχι τα συμφωνηθέντα.
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους:
Πρώτον, τα δύο θέματα είναι παντελώς άσχετα και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να έχει πολλά στραβά αλλά σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
Δεύτερον, εάν η Ελλάδα τηρήσει τα συμφωνηθέντα κανείς δεν μπορεί να την εκβιάσει λόγω του μεταναστευτικού ή οτιδήποτε άλλου, τελεία και παύλα.
Όλοι λοιπόν αυτοί που μας έχουν ζαλίσει με τη δήθεν επικείμενη αποπομπή από την Σένγκεν, είτε εγχώριοι είτε εξωχώριοι, κάνουν φθηνή πολιτική για εσωτερική κατανάλωση, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τη σύγχυση και την άγνοια του κόσμου. Από αυτό δεν εξαιρούνται βεβαίως οι πληρωμένοι ή στρατευμένοι κονδυλοφόροι, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται να πληροφορήσουν, αλλά να παραπληροφορήσουν.
Πηγή Defence-Point
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου